Γράφει η Ολυμπία Γκλιάτη
Σε κατάργηση των σχολικών επιτροπών πέρασε η κυβέρνηση με τον νόμο 5056/2023 που θα εφαρμοστεί από τις 30-6-2024 και όλες οι αρμοδιότητες της επιτροπής θα ασκούνται από τον δήμο. Επίσης, συστήνεται πάγια προκαταβολή με διαχειριστή τον Διευθυντή κάθε σχολικής μονάδας για τη στήριξη της λειτουργίας της.
Για να δούμε όμως τι είναι οι σχολικές επιτροπές. Η σύνθεση των σχολικών επιτροπών σε κάθε δήμο αποτελείται από τους διευθυντές των σχολείων, έναν εκπρόσωπο από την ένωση γονέων ή των συλλόγων γονέων και έναν εκπρόσωπο των μαθητών, οι οποίοι συμμετέχουν με δικαίωμα ψήφου σε κάθε θέμα που άπτεται των αρμοδιοτήτων της επιτροπής ενώ πρόεδρος της επιτροπής ορίζεται ο δήμαρχος.
Οι αρμοδιότητες της σχολικής επιτροπής είναι η διαχείριση των πιστώσεων για θέρμανση, φωτισμό, ύδρευση, τηλέφωνο, αποχέτευση, αγορά αναλώσιμων κτλ. για το κάθε σχολείο, η αμοιβή των καθαριστριών και η εκτέλεση έργων για την επισκευή και συντήρηση των σχολείων και κάθε είδους εξοπλισμού τους.
Τώρα λοιπόν οι αρμοδιότητες αυτές μεταβιβάζονται στους διευθυντές των σχολείων που θα πασχίζουν να βρουν πόρους για τα ήδη υποχρηματοδοτούμενα σχολεία.
Πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε την ουσία του νόμου! Η εκπροσώπηση γονέων, μαθητών και διευθυντών στο δήμο έχει μεγάλη σημασία. Μπορούν να μεταφέρουν τις ανάγκες του κάθε σχολείου από διαφορετική πλευρά. Μπορούν να πιέσουν με την ψήφο τους προς την υλοποίηση των εργασιών ή των αγορών για την οποιαδήποτε ανάγκη της σχολικής μονάδας. Τώρα όλα αυτά πάνε στον διευθυντή του σχολείου όπου με μεγάλη πίεση θα πρέπει μόνος του να παλέψει για ό,τι χρειάζεται το σχολείο του.
Άραγε για ποιο λόγο η κυβέρνηση μπαίνει στον κόπο να καταργήσει τις σχολικές επιτροπές αφού δεν έχουν κανένα κόστος και δεν επιβαρύνουν με οποιοδήποτε τρόπο το κράτος; Μήπως, γιατί είναι ένα από τα τελευταία οχυρά για την επιτήρηση της χρηματοδότησης που δίνεται στα σχολεία; Τα δημόσια σχολεία ήδη έχουν πολλά προβλήματα. Να μη ξεχνάμε σχολεία που τα παιδιά κάνουν μάθημα σε προκάτ αίθουσες, χωρίς θέρμανση, που στάζουν νερά όταν βρέχει. Όλοι γνωρίζουμε πως οι περισσότερες σχολικές μονάδες στεγάζονται σε απαρχαιωμένα κτίρια . Όλοι γνωρίζουμε πως οι μαθητές σε όλη την Ελλάδα στοιβάζονται σε αίθουσες που πολλές φορές είναι ασφυκτικά γεμάτες, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ποιότητα της μάθησης.
Τώρα με την κατάργηση των σχολικών επιτροπών δεν υπάρχει η φωνή των γονέων και των μαθητών. Όλο το βάρος πέφτει σε ένα μόνο πρόσωπο, αυτό του διευθυντή , ο οποίος είναι ήδη επιφορτισμένος με πολλές αρμοδιότητες, και τώρα θα πρέπει να διαχειριστεί τα λιγοστά χρήματα που δίνονται σε σχέση με τις ανάγκες του σχολείου του. Βέβαια από την άλλη η διαχείριση των σχολικών πόρων θα γίνεται όπως εκείνος κρίνει, χωρίς να υπάρχει επιτήρηση από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, γονείς και μαθητές για το που πηγαίνουν τα χρήματα.
Η απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης είναι συνεχής (μην ξεχνάμε και τον πρόσφατο νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια)
Κι όμως η παιδεία είναι ο πιο κρίσιμος και νευραλγικός τομέας της κοινωνίας. Στην παιδεία θα πρέπει να διατίθενται τεράστια κεφάλαια ώστε να υπάρχει η υλικοτεχνική δομή για την άριστη και πλήρη παιδεία των παιδιών μας που είναι το μέλλον. Τα σχολεία μας θα πρέπει να έχουν τις πιο σύγχρονες υποδομές ώστε να ικανοποιούν και να αναπτύσσουν όλη την δημιουργική ικανότητα των παιδιών μας, με πλήρη εξοπλισμό και την απαραίτητη στελέχωση από τους ικανότερους εκπαιδευτές. Κάθε σχολείο θα πρέπει να έχει τις πιο άρτιες εγκαταστάσεις.
Αυτό όμως μπορεί να συμβεί σε μια πολιτεία που σέβεται τους πολίτες της και φροντίζει για την ευημερία όλων και όχι μέρους αυτών, δηλαδή αυτών που έχουν την οικονομική δυνατότητα για προσφέρουν στα παιδιά τους ιδιωτική εκπαίδευση. Είναι μέλημα της πολιτείας η εκπαίδευση των αυριανών πολιτών της.
Και βέβαια κάποιος θα αναρωτηθεί που θα βρεθούν τα κεφάλαια για να γίνουν αυτά.
Όμως τα κεφάλαια υπάρχουν και είναι θέμα μόνο διαχείρισης και πολιτικής βούλησης. Αν πραγματικά ήθελε η κυβέρνηση να κάνει ορθή διαχείριση προς όφελος των πολιτών όλα θα ήταν αλλιώς.