Στις 16 Νοεμβρίου, στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη απένειμε το Διεθνές Βραβείο UNESCO-Ελλάδας “Μελίνα Μερκούρη” για τη Διαφύλαξη και Διαχείριση Πολιτιστικών Τοπίων στην κοινότητα Gunditjmara, για τις μακροχρόνιες προσπάθειές της να προστατεύσει και να διαχειριστεί το πολιτιστικό τοπίο Budj Bim. Μια περιοχή στην Αυστραλία, που έχει εγγραφεί στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από το 2019.
Το βραβείο αυτό δημιουργήθηκε το 1995 και από το 2018 υποστηρίζεται οικονομικά εξ ολοκλήρου από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή από όλους εμάς, με συνολική χρηματοδότηση ύψους 75.000 δολαρίων ΗΠΑ, ενώ το έπαθλο ανέρχεται σε 30.000 δολάρια ΗΠΑ, με τα υπόλοιπα χρήματα να χρησιμοποιούνται, προφανώς, για την όλη διεξαγωγή της βράβευσης.
Η UNESCO ιδρύθηκε στις 16 Νοεμβρίου 1945, με κύριο στόχο την παγίωση της ειρήνης μέσω πολιτιστικών δράσεων και εκφράσεων και αποτελεί φορέα των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος της και χρηματοδοτεί τον οργανισμό, όπως κάνουν όλοι οι εταίροι του. Με τον νόμο 1971/1991 (ΦΕΚ Α΄ 173/1991) συστάθηκε και η Ελληνική Εθνική Επιτροπή για την UNESCO, η οποία είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, εποπτευόμενο από το Υπουργείο Εξωτερικών και χρηματοδοτούμενο από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή όλους εμάς.
Η UNESCO, από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, δεν έχει επέμβει σε καμία από τις 196 χώρες που την απαρτίζουν, ώστε να εκτελέσει τον στόχο της ίδρυσής της. Το μόνο που βλέπουμε να κάνει είναι να βρίσκει συνεχώς νέους τρόπους, ώστε να ξοδεύει τα χρήματα που συλλέγει από τα κράτη-μέλη της- δηλαδή από όλους εμάς- δημιουργώντας “εντυπώσεις” για την ύπαρξή της σε αυτό τον πλανήτη.
Αυτό βέβαια, δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει, αφού λειτουργεί υπό την εποπτεία του ΟΗΕ, ο οποίος κατά την ίδρυσή του, σκοπό είχε τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Όμως τα κράτη-μέλη που την απαρτίζουν, εμπλέκονται σε πολέμους ακόμα και μεταξύ τους, χωρίς ποτέ κανείς να επεμβαίνει για την απόδοση του δικαίου, κάτι που θα έπρεπε να πράξει για τους εταίρους της- δηλαδή, για όλους εμάς.
Φτάνοντας λοιπόν στο 2023, από την μία έχουμε τα μάρμαρα του Παρθενώνα και άλλα Ελληνικά εκθέματα στο Βρετανικό Μουσείο, όπως και πολλά άλλα Ελληνικά εκθέματα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Από την άλλη, έχουμε την UNESCO να μην έχει μεριμνήσει για την επιστροφή τους ή για μια χρηματική απόδοση στην Ελλάδα από τα κέρδη αυτών των εκθεμάτων. Αντ’ αυτού αφήνει τους δύο εταίρους της- Ελλάδα και Ηνωμένο Βασίλειο- να έρχονται σε ρήξη για τα εκθέματα αυτά χρόνια τώρα, χωρίς να παίρνει θέση.
Σε αυτό έχουν συμβάλλει και όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις που συνωμοτούν μαζί της, σιωπώντας και μην εκτελώντας αυτό που λέμε “εξωτερική πολιτική”. Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις μάλιστα έδωσαν το δικαίωμα στην UNESCO να δίνει βραβεία στο όνομα της Ελλάδας, τα οποία, φυσικά, χρηματοδοτούνται από το Ελληνικό Δημόσιο.
Το πιο κωμικοτραγικό απ’ όλα είναι φυσικά, ότι την βράβευση πραγματοποίησε η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, που στις μέρες της βεβηλώθηκε ο χώρος της Ακρόπολης των Αθηνών με την τσιμέντωσή του και με την UNESCO σχεδόν απούσα, χωρίς να παίρνει ουσιαστική θέση!
Τελικά, σε ποιους έχουμε παραδώσει την πολιτιστική μας κληρονομιά; Ποιοι αποφασίζουν για την διαχείριση των χώρων, των εκθεμάτων, του περιβάλλοντος, των πόρων, των εισφορών και των κερδών και με ποια κριτήρια;
Εδώ αξίζει να επισημάνουμε ότι, μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944, με την Διάσκεψη του Bretton Woods – όπου η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕ– δημιουργήθηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), καθώς και η Παγκόσμια Τράπεζα. Έκτοτε, ξεκίνησε ένας αγώνας δημιουργίας παγκόσμιων συνθηκών και συμφωνιών, μέσα στις οποίες συγκαταλέγονται και ο ΟΗΕ, αλλά και η UNESCO, που σκοπό έχουν την διαχείριση του παγκόσμιου χρήματος, του πολιτισμού, της τεχνογνωσίας και ό,τι άλλο εξυπηρετεί το παγκόσμιο καθεστώς.
Τελικά, εμείς καθόμαστε και απλά παρακολουθούμε την Μενδώνη, να δίνει βραβεία, με λεφτά δικά μας, σε όποιον κρίνουν οι αρμόδιοι της UNESCO και με τα ρέστα τους, να τρώνε και να πίνουν εις βάρος των κορόιδων- δηλαδή όλων ημών!…
Ελένη Νιάρχου