Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, υποστήριξε ότι η Ελλάδα έχει πετύχει μια σημαντική ρύθμιση του χρέους της, προσπαθώντας έτσι να μεταφέρει μια εικόνα αισιοδοξίας για το μέλλον της χώρας. Η πραγματικότητα ωστόσο φαίνεται να τον διαψεύδει κατηγορηματικά!
Ας δούμε όμως επιγραμματικά μερικά από τα σημεία της συνέντευξης που χρήζουν έντονης κριτικής.
“Μεγάλη ανταμοιβή η ρύθμιση χρέους”: Ο κύριος Στουρνάρας δηλώνει ότι η Ελλάδα πήρε πάνω από το 150% του ΑΕΠ, δηλαδή γύρω στα 290 δισεκατομμύρια δάνεια, χαμηλότοκα και με μεγάλη διάρκεια. Αυτό που αποσιωπά είναι το γεγονός ότι αυτή η “ανταμοιβή” ήρθε με τίμημα το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Παραβλέπει ότι το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, χωρίς να ελέγχεται πραγματικά από κάποιο πολιτικό μηχανισμό. Οι πολίτες δε γνωρίζουν πού ακριβώς χρωστούν, πόσα χρωστούν και πώς δημιουργήθηκε αυτό το χρέος.
“Κακή ιδέα η μείωση του ΦΠΑ”: Σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα, η μείωση του ΦΠΑ δεν είναι καλή ιδέα διότι παίζει μεγάλο ρόλο στη δημοσιονομική ισορροπία της χώρας. Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα φαίνεται να αγνοεί τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει εξοντωθεί οικονομικά από τις συνεχείς αυξήσεις φόρων, παράλληλα με την επιβαλλόμενη λιτότητα. Η μείωση του ΦΠΑ θα μπορούσε να προσφέρει άμεση ανακούφιση στους πολίτες και να ενισχύσει την κατανάλωση, αρκεί να υπάρχει παράλληλα και μια κρατική επίβλεψη, ώστε να εξασφαλιστεί ότι η μείωση του ΦΠΑ θα ευνοήσει τους καταναλωτές και δε θα αποτελέσει ευκαιρία για επιπλέον υπερκέρδη των ολιγοπωλίων.
“Δίκαιος φόρος ο ΕΝΦΙΑ”: Ο ΕΝΦΙΑ, σύμφωνα με τον Στουρνάρα, είναι ένας δίκαιος φόρος και ένας από τους λόγους που μπήκαμε σε κρίση ήταν η απουσία φόρου ακινήτων. Ο κύριος Στουρνάρας όμως παραβλέπει το γεγονός ότι ο ΕΝΦΙΑ ήρθε ως έκτακτος φόρος την περίοδο των μνημονίων και παρέμεινε παρά τις υποσχέσεις για κατάργησή του. Ο φόρος αυτός έχει επιβαρύνει υπερβολικά τους πολίτες, που ήδη παλεύουν με την άλογη φορολογική επιβάρυνση. Είναι πέρα ως πέρα άδικος, γιατί οι φορολογούμενοι ουσιαστικά καλούνται κάθε χρόνο να πληρώνουν στο κράτος “ενοίκιο”, για ένα ακίνητο για το οποίο έχουν ήδη φορολογηθεί κατά την απόκτησή του.
“Αναγκαία προϋπόθεση η πολιτική Σταθερότητα”: Ο Διοικητής της ΤτΕ τονίζει ότι η πολιτική σταθερότητα που σήμερα υπάρχει, είναι προϋπόθεση για την οικονομική σταθερότητα. Αγνοεί φαίνεται ο εν λόγω τεχνοκράτης, ότι η “σταθερότητα” που περιγράφει είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής, που στην πράξη εξοντώνει οικονομικά την ελληνική κοινωνία και ευνοεί, για να μην πω στοχεύει, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας σε ξένα κυρίως συμφέροντα.
“Επιστροφή στην «κανονικότητα”: Τέλος, ο κ. Στουρνάρας υποστηρίζει με στόμφο ότι η Ελλάδα έχει επιστρέψει ήδη στην «κανονικότητα». Η κανονικότητα όμως για την οποία μιλάει, είναι μια κατάσταση ανασφάλειας, ιδιαίτερης φτωχοποίησης, ακρίβειας, μειωμένων μισθών και κοινωνικής αδικίας.
Οι τράπεζες μπορεί να φαίνονται υγιείς, αλλά αυτό δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική οικονομική κατάσταση της πολιτείας και κατ΄ επέκταση των πολιτών.
Αναρωτιέμαι λοιπόν τι εννοεί ο κύριος Στουρνάρας όταν ομιλεί για “κανονικότητα”…
Αποτελεί κανονικότητα το δημόσιο χρέος να κυμαίνεται στα 450 δις και η χώρα να εμφανίζει στον κρατικό προϋπολογισμό έσοδα μόνο για το 2024, 1,2 τρισεκατομμύρια περίπου;
Αποτελεί κανονικότητα οι τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν πολλές φορές από τους φόρους των Ελλήνων πολιτών στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, να έρχονται σήμερα, μέσω εταιριών που οι ίδιες δημιούργησαν και να τους παίρνουν τα σπίτια;
Ας εξετάσουμε όμως τον ρόλο του Ιωάννη Στουρνάρα καθ΄όλη τη διάρκεια της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η υποκρισία και ο ύποπτος ρόλος του αρχικά ως Υπουργός Οικονομικών και αργότερα ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, είναι ενδεικτικά του πώς οι οικονομικές και πολιτικές αποφάσεις στην Ελλάδα, εξυπηρετούν συμφέροντα άσχετα με αυτά των Ελλήνων πολιτών.
Τον Οκτώβρη του 2012 ο Ιωάννης Στουρνάρας, ως Υπουργός Οικονομικών που ήταν τότε, λαμβάνει μια επιστολή με αναλυτική πρόταση χρηματοδότησης της χώρας με 600 δισεκατομμύρια δολάρια από τον Έλληνα επιχειρηματία Αρτέμη Σώρρα, με όρους ιδιαίτερα ευνοϊκούς.
Όρους που δεν είχαν καμία σχέση με τους δυσβάσταχτους όρους δανειοδότησης από το ΔΝΤ και δεν περιείχαν ουδεμία δέσμευση ελληνικής περιουσίας. Ο κ. Στουρνάρας μεταβίβασε ως όφειλε το αίτημα και τον πλήρη φάκελο της πρότασης, προς τον τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, προς το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και προς τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Αν και απάντηση δεν έλαβε ποτέ, δεν επανήλθε ως όφειλε, θέτοντας έτσι μια τόσο σοβαρή υπόθεση στο αρχείο.
Την απάντηση βέβαια θα μπορούσε να τη βρει και μόνος του, όταν το 2014 διορίστηκε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Εκείνος όμως για ακόμη μια φορά εποίησε την νήσσαν. Ακόμη και σήμερα παραμένει Διοικητής της, καλύπτοντας ουσιαστικά τα ανομήματα των συστημικών τραπεζών, οι οποίες, αν και θα μπορούσαν να διεκδικήσουν νομίμως τα οφειλόμενα προς αυτές χρέη των κομμάτων εξουσίας, αλλά και πολλών πολιτικών, προτιμούν να βγάζουν το άχτι τους στους απλούς Έλληνες πολίτες, στερώντας τους ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους και παίρνοντάς τους ακόμη και τα σπίτια.
Τέλος θα αναφέρω ότι ένα από τα πλεονεκτήματα που έχει ως Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, είναι η άμεση πρόσβαση στους καταπιστευματικούς λογαριασμούς της χώρας, από τους οποίους θα μπορούσε να τραβήξει χρήματα προς όφελος των Ελλήνων πολιτών.
Όπως ακριβώς έκανε το 2015, όταν υπό την απειλή χρεοκοπίας μας για τη μη έγκαιρη καταβολή δόσης προς το ΔΝΤ, «ανακάλυψε» ελληνικό αποθεματικό λογαριασμό, από τον οποίο τράβηξε 800 εκατομμύρια ευρώ για την εξόφληση της δόσης, κάνοντας τους δημοσιογράφους των συστημικών καναλιών να τον χαρακτηρίσουν “σωτήρα” και “από μηχανής θεό”.
Κανείς όμως δε τον ρώτησε ουσιαστικά τι λογαριασμός είναι αυτός, πόσα χρήματα έχει ακόμη μέσα και πόσους άλλους τέτοιους «κρυφούς» λογαριασμούς έχει η χώρα μας. Και σε τελική ανάλυση, γιατί δεν κάναμε χρήση αυτών των αποθεματικών λογαριασμών κατά τη διάρκεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης προς όφελος των Ελλήνων πολιτών, παρά μειώναμε τους μισθούς τους και υποβαθμίζαμε την ποιότητα ζωής…
Μπορεί να υπάρχουν πολλά τέτοια αναπάντητα ερωτήματα… Το σίγουρο όμως είναι πως όσο θα έχουμε Στουρνάρες στο τιμόνι της οικονομίας μας, τόσο θα αναζητούμε κατά καιρούς ματαίως, από μηχανής θεούς για να μας σώσουν.