Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης
Στις 24 Οκτωβρίου το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας, εξέδωσε ανακοίνωση για τον εορτασμό των 79 χρόνων από την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Να θυμίσουμε πως η Ελλάδα εντάχθηκε στον Οργανισμό ως ένα από τα 51 ιδρυτικά μέλη, στις 25 Οκτωβρίου 1945.
Στην ανακοίνωση δίνεται έμφαση στους σκοπούς ίδρυσης του ΟΗΕ, αλλά και στο γεγονός ότι η χώρα μας στηρίζει τους σκοπούς αυτούς, τονίζοντας τη διεθνή υποχρέωση όλων των κρατών ανεξαιρέτως, για την απαρέγκλιτη εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και του πλήρους σεβασμού των θεμελιωδών αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Κάτι που στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει …. Συμφωνίες και συνθήκες καταπατούνται χάριν της ευημερίας ενός κράτους έναντι κάποιου άλλου κράτους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι θεμελιώδεις αρχές του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ ξεχνιούνται με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει η καθημερινότητα των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη.
Τι ακριβώς και με λίγα λόγια όμως πρέπει να κάνει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών; Πόσοι γνωρίζουμε;
Ακόμα και αν δεν το ψάξουμε πολύ, μόνο απο την ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών αντιλαμβανόμαστε πως ο Οργανισμός δημιουργήθηκε για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών, την προώθηση της κοινωνικής προόδου, τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τόσο απλά και κατανοητά.
Βλέπουμε πουθενά να συμβαίνει αυτό; Ας δούμε τα πρόσφατα δείγματα. Πόλεμος στην Ουκρανία, πόλεμος στη Μέση Ανατολή, δυο συρράξεις μεγάλου βεληνεκούς και τελικά πάει και η ειρήνη πάει και η ασφάλεια… Όσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα το συζητήσουμε… οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν! Όμως για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, παρόλο που ΟΗΕ φαίνεται ανίκανος να επιτελέσει τον καταστατικό του ρόλο, στέλνει επικίνδυνες “ειρηνευτικές” αποστολές για να ανοίξουν δρόμο και να δώσουν τρόφιμα.
Δηλαδή ένας τόσο τεράστιος οργανισμός εκτελεί τα χρέη της παγκόσμιας “καθαρίστριας”.
Στα τραγελαφικά της υπόθεσης φυσικά είναι, πως στο επίσημο site του Οργανισμού, στις συχνές ερωτήσεις που δέχεται στα ελληνικά, δεν έχει ούτε ένα ερώτημα του στυλ: ”Εφόσον οι σκοποί του οργανισμού είναι η ειρήνη και η ευημερία των λαών παντού στον κόσμο, ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣ;” Μα κανείς δεν σκέφτηκε να κάνει αυτή την ερώτηση στον ΟΗΕ; Κανείς δεν έχει την απορία αυτή;
Αν η Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, θέλει να περηφανεύεται πως είναι ιδρυτικό μέλος του ΟΗΕ, πως για τρίτη φορά εκλέγεται μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και θέλει να στηρίζει το έργο και τους σκοπούς του Οργανισμού, τότε δεν έχει παρά να ασχοληθεί εντατικά με τις διεθνείς συμβάσεις που έχουν υπογραφεί όλα αυτά τα χρόνια και να ελέγχει, αν τηρούνται κατά γράμμα.
Έχει υποχρέωση η Ελλάς να απαιτήσει για αρχή την έρευνα και τον έλεγχο όλων των συμφωνιών που έχουν δημιουργηθεί. Ώστε να δούμε, γιατί ενώ οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι υποχρεωτικές και δεσμευτικές για όλα τα μέλη του, φτάνουμε σήμερα, μετά από σχεδόν 80 χρόνια λειτουργίας αυτού του υπέρτατου παγκόσμιου οργανισμού, να μην έχουμε ειρήνη πουθενά στον πλανήτη.
Η κοινή λογική επιτάσσει να σκεφτούμε δυο ενδεχόμενα πως, είτε οι συμφωνίες υπογράφονται μόνο τυπικά και δεν εφαρμόζονται, είτε λαμβάνονται αποφάσεις και υπογράφονται συμβάσεις που ακυρώνουν τον θεμελιώδη σκοπό του ΟΗΕ και των οργάνων του.
Μήπως, εν κατακλείδι, έχουμε κρυφές συμβάσεις και συμφωνίες που έχουν αιχμαλωτίσει κράτη και πολίτες σε αυτή την δεσποτική και αυθαίρετη διακυβέρνηση που βιώνουμε όλοι σήμερα, μακριά από κάθε μορφή δικαίου;