Γράφει η Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Λίγο πολύ, όλοι γνωρίζουμε περί του νέου κανονισμού πυροπροστασίας, ο οποίος υποχρεώνει όσους πολίτες κατέχουν κτίρια μέσα σε δάση ή σε περιαστικό πράσινο κλπ. από το να φροντίσουν για τον καθαρισμό των αυλών τους έως την κατάρτιση της τεχνικής αξιολόγησης από μηχανικούς της επικινδυνότητας του σπιτιού τους.
Ως ntoros. gr έχουμε ήδη αναδείξει το θέμα και όπως προχωράει το πράγμα, διαπιστώνουμε ότι ο κανονισμός πυροπροστασίας, όντως είναι μια καλοστημένη παγίδα και ακαριαία δήμευση της περιουσίας μας.
Οι καταγγελίες πέφτουν βροχή και πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων που εμπίπτουν στον κανονισμό “παγίδα”, αναφέρουν ότι “τους έχουν ρίξει στα δίκτυα επιτήδειων που αισχροκερδούν”, όσον αφορά τους εργάτες που αναλαμβάνουν τον καθαρισμό των οικοπέδων τους… Για να μην μιλήσουμε για το πόσο κοστίζουν οι αλλαγές που υποχρεώνονται να κάνουν σε ακίνητα που μπορεί να έχουν ξύλινες ή πλαστικές κατασκευές. Χαρακτηριστικά λένε ότι “ τους αναγκάζουν – εμμέσως πλην σαφώς- να πουλήσουν τα σπίτια τους και να φύγουν”!!!
Αν και έχουν ανασταλεί οι απαιτήσεις για μέτρα, όπως κατασκευή μάνδρας ύψους ενός μέτρου με άκαυστα υλικά, τοποθέτηση πυράντοχων εξωτερικών κουφωμάτων, τοποθέτηση μεταλλικής άκαυτης σήτας κτλ… παραμένει το γεγονός ότι ο κανονισμός πυροπροστασίας, απλά μεταβιβάζει την ευθύνη από το κράτος στους πολίτες..
Όσο για την πιο light έκδοση απαιτήσεων του νόμου που έδωσε πρόσφατα, μασώντας τα λόγια του, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης, ότι αυτό που προέχει το φετινό καλοκαίρι είναι το καθάρισμα της καύσιμης ύλης και τα κλαδέματα, καθόλου δεν μας καθησυχάζει, γιατί η ευθύνη αργά ή γρήγορα πάλι στον πολίτη θα καταλήξει! Τι φέτος, τι του χρόνου θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον εκτρωματικό κανονισμό… Αλλιώς, γιατί δεν μιλάνε για την κατάργηση του;
Όλοι μας αποδεχόμαστε ότι οι πολίτες, ιδίως όσοι κατοικούν κοντά σε δάση, πρέπει να καθαρίζουν τα οικόπεδά τους και να τηρούν κάποιες βασικές αρχές αντιπυρικής προστασίας, αλλά το να πληρώσουν μηχανικό – αν είναι τυχεροί και τον βρουν – και να επωμιστούν άλλα παράλογα έξοδα έχει προκαλέσει σάλο και αντιδράσεις, όχι μόνο μεταξύ των απλών πολιτών, αλλά και στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ), στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) και ακόμα και στον Συνήγορο του Πολίτη!
Όπως αναφέρει το σχετικό έγγραφο που προωθήθηκε στους συναρμόδιους υπουργούς και υφυπουργούς των Υπουργείων Περιβάλλοντος, Κλιματικής Κρίσης και Εσωτερικών ο κανονισμός “θίγει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ιδιοκτησίας (άρθρο 17), καθώς τα έξοδα υλοποίησης των υποχρεωτικών μέτρων πυρασφάλειας είναι υπέρογκα και όσοι πολίτες δε δύνανται να τα καταβάλλουν θα κατευθυνθούν αναγκαστικά προς την επιλογή μεταβίβασης των ακινήτων τους ή θα βρεθούν υπόχρεοι καταβολής υψηλών διοικητικών προστίμων, που καμία αντιστοιχία δεν έχουν με τα πρόστιμα που προβλέπονται στις υφιστάμενες πυροσβεστικές διατάξεις”.
Και βέβαια θίγεται το ίδιο το σύνταγμα με κάτι τέτοιο! Εδώ μιλάμε για κατάλυση του ίδιου του κράτους! Μα ποιος ο ρόλος του, αν όχι μεταξύ άλλων, να αναλαμβάνει μέτρα πυροπροστασίας για τη χώρα και τους κατοίκους της; Γιατί φτιάξαμε κράτος και δήμους, αν όχι για να είμαστε ασφαλείς μέσα από μία συλλογικότητα που δομείται και οργανώνεται από την διοίκηση που επιλέγουμε κάθε φορά;
Οι φωτιές ήδη ξεκίνησαν και όλοι μας κοιτάμε παγωμένοι… Η ασφάλεια του περιβάλλοντος του τόπου μας και των ανθρώπων μας είναι υπόθεση του ίδιου του κράτους που είναι – η καλύτερα θα έπρεπε να είναι – “κραταιότητα, δηλαδή η συλλογική δύναμη όλων των πολιτών”.
Οι πολίτες αυτή τη συλλογικότητα την έδειξαν πέρυσι με την βοήθεια και την ακούραστη προσπάθειά τους στις πυρκαγιές.. Το “κράτος” όμως τους απαντάει με αυτόν τον τρόπο, λέγοντάς τους στην ουσία να αναλάβουν όλη την ευθύνη μόνοι τους και να λυγίσουν κάτω από ένα τρελό οικονομικό βάρος.
Οι δε Δήμοι είναι ανύπαρκτοι σχεδόν σε όλο αυτό και εδώ η συλλογικότητα θα μπορούσε να είναι άμεση, αφού μιλάμε για ένα κομμάτι της πολιτείας που είναι πολύ πιο κοντά στον πολίτη γεωγραφικά και κοινωνικά, αλλά τελικά, όχι ουσιαστικά.
Υποτίθεται ότι έχουμε δημιουργήσει τον διαχειριστικό μηχανισμό “κράτος” για να μπορούμε να έχουμε όλες τις υπηρεσίες και τις παροχές και να έχουμε μια δικαιότερη και βελτιωμένη ζωή μέσα σε αυτό που μεριμνά, προλαμβάνει και φροντίζει για τα πάντα!
Αντ’ αυτού έχουμε διορισμένες κυβερνήσεις σε ένα “κράτος-εταιρία- που παίρνουν αποφάσεις εναντίον μας, δήθεν για το καλό μας και το μόνο που υπολογίζουν ως “πρόληψη” είναι πρόστιμα και “κανονισμούς” που μας κάνουν όλο και πιο ανασφαλείς και φτωχότερους.
Η “ατομική ευθύνη” έχει καταντήσει πικρή καραμέλα πλέον, αφήνοντας τα κύτταρα της πολιτείας, τους ίδιους τους πολίτες έρμαια στα όποια δεινά τους δημιουργούν οι ίδιοι οι διοικούντες τους μέσω παράνομων και άδικων νόμων που επιβάλλουν.
Εν όψει λοιπόν ενός καλοκαιριού που ξεκίνησε ήδη με πολύ υψηλές θερμοκρασίες και πυρκαγιές, ας βάλουμε στο νου μας ότι στις σύγχρονες κοινωνίες, η ασφάλεια των πολιτών θα πρέπει να είναι πρωτεύον μέλημα της πολιτείας. Η ασφάλεια του κόσμου δεν αφορά μόνο την προστασία της ζωής και της περιουσίας, αλλά και την ίδια τη Δημοκρατία! Είναι απόλυτη υποχρέωση της πολιτείας!
Να πούμε την αλήθεια; Οι περισσότεροι αισθανόμαστε μόνοι, απροστάτευτοι και έχουμε και ενοχές που δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά!
Για να δομήσουμε όμως οργανωμένες ανθρώπινες πολιτείες που κανείς δεν μένει μόνος και απροστάτευτος, πρέπει να ενωθούμε σαν μία γροθιά όλοι μαζί και να εγκαθιδρύσουμε την ίδια τη δημοκρατία, όπου οι αποφάσεις είναι των ίδιων των πολιτών για το κοινό, συλλογικό συμφέρον από το οποίο πηγάζει και το ατομικό, ώστε να ζήσουμε επιτέλους όπως μας αρμόζει, ως άνθρωποι!