Γράφει η Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Στις 16 Απριλίου τα βλέμματα όλης της ανθρωπότητας στράφηκαν στους Έλληνες. Η τελετή αφής της Ολυμπιακής φλόγας είναι από τα λίγα εκείνα που μας έχουν απομείνει να τιμούν την Ελληνικότητα, ξεκινώντας κάθε φορά από από τον Ιερό χώρο της αρχαίας Ολυμπίας και το ναό της Θεάς Ήρας. Αυτή τη φορά προορισμός της Ολύμπιας φλόγας θα είναι το Παρίσι όπου θα διεξαχθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί αγώνες.
Η τεράστια τελετή όμως δυστυχώς επισκιάστηκε από τις ενδυμασίες που επιλέχθηκαν να φορούν οι Ελληνίδες “Ιέρειες”. Εμπνευσμένες μεν από τις κολώνες Ιωνικού ρυθμού, το αποτέλεσμα ούτε τους ναούς μας τιμούσε, ούτε ήταν αντάξιο της συγκυρίας. Η φλόγα άσβεστη υπενθύμιση του τόπου μας που γέννησε τους Ολύμπιους – κι όχι Ολυμπιακούς- αγώνες, ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μυσταγωγικό τελετουργικό, λιτό και ταυτόχρονα ιερό, όπως του πρέπει.
Οι Ιέρειες με αρχαϊκή ενδυμασία κάνουν επίκληση στο Θεό Απόλλωνα με αποκορύφωμα το άναμμα της δάδας και την ανάδειξη του Φωτός! Απόλυτο σεβασμό έχει ολόκληρος ο πλανήτης στο γεγονός και με απόλυτο σεβασμό θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί και σε αυτούς τους αγώνες η Ελληνική εμφάνιση, γιατί το ιερό της στιγμής είναι ανείπωτο, συμβολίζοντας την νίκη των ανθρώπων, του φωτός και της ελευθερίας. Η διαδικασία αυστηρή και συγκεκριμένη, πλαισιώνεται από Ιέρειες που επιβάλλεται να φορούν επίσης ενδυμασία αυστηρή και συγκεκριμένη.
Δίκαια ξεσηκώθηκε τόσος κόσμος και δίκαια ήταν τα σχόλια για τα φορέματα που μόνο Ιέρειες δεν θύμιζαν. Δεν είναι απλό να αλλοιώνεις έστω κι ένα μέρος μιας άπειρα Ιερής στιγμής, γιατί πολύ απλά την χαλάς ολόκληρη! Αμαυρώνεις και προσβάλεις ολόκληρο το γεγονός και μάλιστα, μία από της ελάχιστες ενθυμήσεις που έρχεται από τα βάθη του χρόνου και από την ίδια ιερή γη των Ελλήνων.
Όχι δεν είναι καθόλου ασήμαντο, ούτε “λεπτομέρεια”. Χαλώντας το μοναδικό αυτό τελετουργικό, αφήνεις να αμαυρωθούν και να αλλοιωθούν οι μνήμες, να σβήσουν οι κώδικες και εμποδίζεις τον Έλλην άνθρωπο να ενθυμηθεί και τον πραγματικό λόγο διεξαγωγής των Ολύμπιων αγώνων και την οντολογική του θέση! Το ίδιο έχει συμβεί άλλωστε με την καταστροφή των Ελληνικών μνημείων.. Κατέστρεψαν τα μνημεία και μαζί με αυτά, κατέστρεψαν τις μνήμες μας! Δεν είναι τυχαίο… Η παρουσία μίας Ιέρειας και η σημασία της θα έπρεπε να είναι τέτοια, που να μας συγκλονίζει κάθε φορά και να θυμόμαστε ποιοι ήμασταν, ώστε να γίνουμε και πάλι αντάξιοι αυτής της κληρονομιάς.
Τα ρούχα που είδαμε μας θυμίζουν την κατάπτωση της Ελληνικότητας και τον εκφυλισμό της τελειότητας, της αισθητικής και της αλήθειας, αντί του δώρου των Ολύμπιων αγώνων που δόθηκε από πολύ ψηλά στους Έλληνες. Διεξάγονταν αποκλειστικά στην Ελλάδα και ήταν το δώρο, όχι απλά να διακοπούν οι πόλεμοι, αλλά να δια-κοπεί η οποιαδήποτε πτωτική πορεία του ανθρώπου που έχει χάσει πλέον την αυτογνωσία του και τη μεσότητα του. Διότι ο Άνθρωπος είναι το “μέτρο” κι όταν φεύγει από αυτό και πηγαίνει στην Έλλειψη ή στην Υπερβολή, τότε φεύγει από την σωστή του θέση.
Οι Ολύμπιοι Αγώνες ήταν και θα έπρεπε και τώρα να είναι η ευκαιρία να φύγουν οι άνθρωποι από τον ατομικισμό, τα πάθη και τις υπερβολές, εξυψώνοντας τον εαυτό τους προς την πατρώα ουσία τους, αφήνοντας πίσω τους όλες τις μικρότητες. Αυτό δηλαδή που επικρατεί στις ημέρες μας, που βιώνουμε μια αξιακή και συνειδησιακή κρίση. Οι ηθικές αξίες σήμερα έχουν αντικατασταθεί από το ατομικό συμφέρον, υπαγορεύοντας στον άνθρωπο συμπεριφορές μικρές και περιορισμένες και αυτό αντικατοπτρίζεται σήμερα σε ολόκληρη την κοινωνία. Η πρόοδος και η ανέλιξη, τόσο ενός ανθρώπου όσο και μίας ολόκληρης πολιτείας είναι ανέφικτη, εάν δεν στηρίζεται σε πανανθρώπινες αξίες και σε καθαρές συνειδήσεις. Τέτοια ήταν τα μηνύματα που μεταδίδονταν από τους Ολύμπιους αγώνες και την Ελλάς προς όλο τον πλανήτη κάποτε!
Έτσι, όπως στέλνει τις ακτίνες του ο ήλιος να ανάψει το Φως δίνοντας το σύνθημα της έναρξης των Ολύμπιων αγώνων ας θυμηθούμε ποιοι είμαστε, τον σπουδαίο πολιτισμό μας που βάση είχε το Φως, τις Αξίες, τη δημιουργία και τον ίδιο τον άνθρωπο που πρέπει να θυμηθεί από που προέρχεται, ποιος είναι και ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης του …