Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Οι κάτοικοι του νησιού Αγιος Ευστράτιος έχοντας εξαντλήσει τα όρια της υπομονής τους και των αντοχών τους για την απομόνωση στην οποία τους έχει καταδικάσει η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και όλες οι προηγούμενες με τις τακτικές που ακολούθησαν στην ακτοπλοΐα, κατέληξαν σε έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου παρουσία του Δημάρχου, λαμβάνοντας την ακραία απόφαση να παραδώσουν τον οπλισμό των εθνοφυλάκων τους σε έκφραση έντονης διαμαρτυρίας για τον θαλάσσιο συγκοινωνιακό αποκλεισμό τους.
Το Δημοτικό Συμβούλιο πήρε κι άλλες δυσάρεστες αποφάσεις, όπως οι μεσίστιες ελληνικές σημαίες και ο αποκλεισμός του λιμανιού του νησιού από την προσέγγιση κάθε πλοίου. Όμως, αν λάβουμε υπόψη μας, ότι ο Άγιος Ευστράτιος είναι ένα ακριτικό νησί που χαρακτηρίζεται ως “το πιο απομονωμένο νησί του Αρχιπελάγους” με τους κατοίκους του να είναι ταυτόχρονα και συνοριοφύλακες, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τις επικίνδυνες συνέπειες που μπορεί να έχει για την εθνική ασφάλεια της χώρας η παράδοση του οπλισμού τους.
Να υπενθυμίσουμε πως από 1η Νοεμβρίου το νησί έμεινε χωρίς ακτοπλοϊκή σύνδεση, ενώ οι κάτοικοι του ενημερώθηκαν για αυτή την εξέλιξη μόλις μια μέρα πριν!
Ο Δήμαρχος του Αη-Στράτη, Κωνσταντίνος Σινάνης, εξηγεί σε λεπτομερή διαδικτυακή συνέντευξή του τις επίμονες και άκαρπες προσπάθειές του, τα ψέματα των αρμοδίων του Υπουργείου, καθώς και τις ανεπαρκείς και πρόχειρες λύσεις που πρότειναν, οι οποίες οδηγούσαν μόνο στη συγκοινωνιακή υποβάθμιση του νησιού.
Στην ίδια αυτή συνέντευξη κάνει τη σοβαρότατη καταγγελία ότι δεν εμπιστεύεται πλέον κανένα πολιτικό ή υπηρεσιακό παράγοντα, διότι οι τεχνικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες ελέγχου των χρονοβόρων μελετών που του πρότειναν είναι σχεδόν ανύπαρκτες!! Εξέφρασε δε τους φόβους του ότι οι κωλυσιεργίες αυτές και αφού θα έχει εκτονωθεί ο θυμός των κατοίκων, θα παραπέμψουν στις καλένδες το ζήτημα της θαλάσσιας επικοινωνίας του νησιού διαιωνίζοντάς το. Ο Δήμαρχος τόνισε επίσης, τη μεγάλη σημασία που έχει η απευθείας σύνδεση του νησιού με την Αθήνα.
Η συνεχής, μεθοδευμένη και ολοένα επιταχυνόμενη υποβίβαση ολόκληρων περιοχών της ελληνικής επικράτειας και κυρίως της νησιωτικής είναι φαινόμενο διαχρονικό και οφείλεται στη συνδυαστική εφαρμογή όλων των αποφάσεων των κομματικών σχηματισμών που φέρονται ως “πολιτικοί” και κατέχοντας την εξουσία συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο τους μέχρι τις μέρες μας.
Και ας μην αναφερθούμε εδώ για τις ανύπαρκτες υποδομές. Πλην τον μεγάλων αστικών κόμβων οι περισσότερες περιοχές δεν έχουν καν σχολεία για τα παιδιά των κατοίκων, ούτε νοσοκομεία και ίσως ούτε υποτυπώδη κέντρα υγείας για την παροχή πρώτων βοηθειών. Όλοι μας έχουμε κάποιες φορές ταξιδέψει σε διάφορα σημεία της χώρας μας και γνωρίζουμε “ιδίοις όμμασι” την κατάσταση που επικρατεί, αλλά υπάρχουν και πολλές μαρτυρίες τουριστών που έφυγαν δυσαρεστημένοι από την Ελλάδα, επειδή δεν εξυπηρετήθηκαν σωστά λόγω των πολλών ελλείψεων στο σύστημα των υποδομών.
Είναι εγκληματική η αδιαφορία που δείχνουν όλες οι κυβερνητικές τακτικές για την ελληνική επαρχία και τη νησιωτική χώρα, όπως το είδαμε να συμβαίνει και με τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια του Αη-Στράτη που καταδικάζει το νησί σε ερήμωση, λες και Ελλάδα είναι για τα προγράμματά τους μόνον η Αθήνα.
Τα πράγματα θα μπορούσαν και επιβάλλεται να είναι τελείως διαφορετικά από την αξιοθρήνητη και μίζερη κατάσταση, όπου μας έχουν καθηλώσει οι πολιτικοί ταγοί μας.
Είναι απαράδεκτο στις μέρες μας να μένουν αποκλεισμένοι οι κάτοικοι ενός ελληνικού νησιού από την υπόλοιπη ηπειρωτική χώρα. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη και σχεδιασμός για την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών, όχι μόνο μέσα στην ίδια τους την πόλη, αλλά σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή επιθυμήσουν να βρεθούν εντός της επικράτειας.
Αυτό δεν είναι “όνειρο θερινής νυκτός”, όπως ίσως θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί, αλλά είναι πλήρως υλοποιήσιμο, αρκεί να υπάρχει ο σωστός σχεδιασμός και η πολιτική βούληση να εκτελεστεί.
Δεν είναι ακατόρθωτη η ύπαρξη ενός πλήρους οδικού δικτύου σε όλη την έκταση της γεωγραφικής επικράτειας, συμπεριλαμβανομένης και της νησιωτικής, και μια τακτική διασύνδεση ανάμεσα σ΄όλες τις περιοχές με υπερσύγχρονα σιδηροδρομικά δίκτυα που έχουν ήδη εφαρμοστεί σε πολλές χώρες.
Όσον αφορά τις θαλάσσιες συγκοινωνίες, τα τακτικά δρομολόγια πλοίων που μπορούν να συνδέουν συνεχώς τα νησιά μας τόσο μεταξύ τους, όσο και με την ηπειρωτική χώρα, σίγουρα είναι πέραν του εφικτού σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που εδραίωσε την ναυτιλία.
Την οδική και θαλάσσια σύνδεση της χώρας ολοκληρώνουν οι αεροπορικές γραμμές και τα υδροπλάνα, τα οποία αποτελούν εύκολες λύσεις σύνδεσης της ηπειρωτικής χώρας με τα νησιά μας, αλλά και όλα τα νησιά μεταξύ τους.
Αυτός ό κυκλοφοριακός ιστός θα οδηγούσε σίγουρα σε συχνότερη επικοινωνία των ανθρώπων μεταξύ τους, βγάζοντάς τους από την απομόνωσή τους και θα συντελούσε παράλληλα σε μία οικονομική άνθηση άνευ προηγουμένου, αξιοποιώντας την παραγωγή προϊόντων κάθε τόπου και ενισχύοντας τη διακίνησή τους μέσω του εμπορίου.
Ας φανταστούμε αυτόν τον κυκλοφοριακό ιστό σύνδεσης μεταξύ κάθε νησιού, χωριού, πόλης της Ελλάδας στα πρότυπα ενός ανθρώπινου οργανισμού, όπου το κάθε κύτταρο επικοινωνεί με το άλλο μέσα σ΄ένα κλειστό κύκλωμα, όμοιο με αυτό του νευρικού μας συστήματος.
Μια τέτοια αέναη διασύνδεση πρέπει να είναι η ύψιστη επιδίωξη της χρηστής διοίκησης, ώστε να διασφαλίζεται το κοινό όφελος και να καλύπτονται πλήρως όλες οι ανάγκες των πολιτών.