Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Πριν από λίγες μέρες το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) εξέδωσε ένταλμα σύλληψης κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου και του πρώην υπουργού Άμυνας Γιόαβ Γκαλάντ, κατηγορώντας τους για γενοκτονία στη Γάζα. Η απόφαση αυτή όπως ήταν φυσικό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις τόσο στο εσωτερικό του Ισραήλ όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Η ισραηλινή κυβέρνηση απέρριψε την απόφαση, χαρακτηρίζοντάς την αντισημιτική και πολιτικά υποκινούμενη. Ο Νετανιάχου και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι υποστήριξαν ότι το Ισραήλ δεν θα υποκύψει σε πιέσεις, ενώ κατηγόρησαν το ΔΠΔ ότι λειτουργεί ως εργαλείο των αντιπάλων τους.
Παράλληλα, η απόφαση κατέστη αφορμή για έντονες δηλώσεις κατά αριστερών οργανώσεων στο εσωτερικό της χώρας.
Διεθνώς, οι αντιδράσεις ήταν ανάμεικτες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, εξέφρασαν την πλήρη αντίθεσή τους, αμφισβητώντας τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ και επισημαίνοντας την επιλεκτική του στάση. Από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Γαλλία και η Ολλανδία δήλωσαν ότι η απόφαση πρέπει να γίνει σεβαστή και να εφαρμοστεί. Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ δήλωσε χαρακτηριστικά ότι τα εντάλματα σύλληψης που εξέδωσε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο σε βάρος του πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, του πρώην υπουργού Άμυνας, Γιοάβ Γκάλαντ και του στελέχους των τρομοκρατών της Χαμάς, Μοχάμεντ Ντέιφ θα πρέπει να γίνουν σεβαστά και να εφαρμοστούν.
«Δεν πρόκειται για πολιτική απόφαση. Είναι απόφαση δικαστηρίου, ενός διεθνούς δικαστηρίου. Και η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει να γίνει σεβαστή και να εφαρμοστεί», είπε ο Μπορέλ στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Αμάν μαζί με τον Ιορδανό ομόλογό του, τον Αϊμάν Σαφάντι, ο οποίος μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα υπογραμμίζοντας την ανάγκη λογοδοσίας για τα εγκλήματα πολέμου στη Γάζα.
Από όλα αυτά γίνεται αντιληπτό ότι η ανθρώπινη ζωή και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα παραμένουν ακόμη και σήμερα στο περιθώριο των συζητήσεων και των πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Αυτός όμως θα έπρεπε να είναι ο πυρήνας κάθε διαλόγου, ειδικά όταν μιλάμε για έναν πόλεμο που έχει κοστίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους και εξακολουθεί να κοστίζει καθημερινά.
Πρόκειται σαφώς για έναν ακόμα αιματηρό κύκλο βίας που εξυπηρετεί συμφέροντα ισχυρών δυνάμεων, ενώ οι πραγματικές τραγωδίες γράφονται στις ζωές αθώων ανθρώπων. Δεν μπορούμε δυστυχώς να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, ούτε να επαναφέρουμε τις ψυχές που χάθηκαν. Έχουμε όμως την ηθική και ανθρωπιστική υποχρέωση να αντισταθούμε στην αδικία και να την σταματήσουμε δια παντός. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, είναι κρίσιμο η Δικαιοσύνη να μην παραμείνει ένας παθητικός θεατής αλλά να παρέμβει με αποφασιστικότητα και τόλμη.
Γιατί η ανάγκη για δικαιοσύνη είναι θεμελιώδης σε κάθε κοινωνία που σέβεται τις αξίες και τις αρχές της. Ειδικότερα, η Δικαιοσύνη στη διορθωτική της μορφή έχει έναν σύνθετο σκοπό: Τη διατήρηση της κοινωνίας εντός του πλαισίου των αρχών και αξιών της και την εξάλειψη κάθε αδικίας που διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. Όταν διαπράττεται μια αδικία, αυτή δεν πλήττει μόνο τα άμεσα θύματα, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας, καθώς υπονομεύει το σύστημα αξιών που την κρατά ενωμένη. Η παγκόσμια κοινότητα λοιπόν, έχει την ευθύνη να παρεμβαίνει, είτε για να σταματήσει την αδικία που βρίσκεται σε εξέλιξη, είτε για να την εξαλείψει μέσω διόρθωσης ή τιμωρίας, ανάλογα με τη φύση του αδικήματος. Γιατί μόνο με ουσιαστικές και καταλυτικές ενέργειες μπορούμε να προσδοκούμε ότι οι τραγωδίες αυτές δεν θα επαναληφθούν και ότι θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για έναν κόσμο με λιγότερη αδικία και περισσότερη προσοχή και ενδιαφέρον στην ανθρώπινη αξία.