Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Απαντώντας σε καταγγελία προερχόμενη από το γραφείο Τύπου του ΚΚΕ αναφορικά με πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας ανέργου για χρέη προς τον δήμο, ο Δήμος Αθηναίων ανακοίνωσε : “ Ο Δήμος Αθηναίων δεν έχει προχωρήσει σε πλειστηριασμό ακινήτου ευάλωτου δημότη του. Αυτό φυσικά δεν θα γίνει ποτέ και με τη δημαρχία του Χάρη Δούκα”.
Συνεχίζει αναφέροντας στην ανακοίνωσή του : “ Αντίθετα, με πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου μηδενίστηκαν τα δημοτικά τέλη, για πολλές κατηγορίες οικονομικά ασθενέστερων δημοτών. Οι υπηρεσίες του δήμου, όμως, υποχρεούνται βάσει του Ν. 5027/23 να εντατικοποιήσουν τις ενέργειές τους, προκειμένου να εισπράξουν οφειλές που βεβαιώθηκαν ως το έτος 2019. Σε αντίθετη περίπτωση, οι αρμόδιοι υπάλληλοι οφείλουν να λογοδοτήσουν στους θεσμοθετημένους ελεγκτικούς μηχανισμούς (Ελεγκτικό Συνέδριο).”
Είμαστε πλέον συνηθισμένοι σε παρόμοιες φράσεις για τη δημιουργία εντυπώσεων, που προσπαθούν να πείσουν τον πολίτη για το κοινωνικό πρόσωπο των διοικούντων φορέων, ισχυριζόμενοι στις δηλώσεις τους, στις εξαγγελίες τους ή στις ανακοινώσεις τους ότι βρίσκονται και θα βρίσκονται πάντα στο πλευρό του σε κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει.
Απογοήτευση μας προκαλούν μάλλον αυτά τα “λόγια του αέρα”, όταν στο τέλος διαπιστώνουμε κάθε φορά ότι καμία ενέργεια δεν έγινε ποτέ προς το συνολικό μας όφελος.
Με τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” δεν μπορεί ο δήμος να μας πείσει ότι ενδιαφέρεται για τους δημότες, όταν από τη μια, απαλλάσσει τους οικονομικά ασθενέστερους από τον πλειστηριασμό, αλλά από την άλλη, τους υποχρεώνει όλους να πληρώσουν τα δημοτικά τέλη, προειδοποιώντας μάλιστα τους αρμόδιους υπαλλήλους να μεριμνήσουν για την είσπραξή τους, διαφορετικά θα έχουν οι ίδιοι συνέπειες!
Μέχρι τώρα, η στάση των πολιτειακών μας θεσμών ήταν μάλλον εχθρική απέναντι στους πολίτες, τα ίδια τα κύτταρα της πολιτείας, αποδεικνύοντας ότι δρα ως ένα καρκίνωμα που καταστρέφει σιγά-σιγά τον ιστό της πολιτειακής μας ζωής με τις θεσμικές αποφάσεις που παίρνονται και μας επιβάλλονται.
Με μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, βρίσκουμε ότι το 40% των εσόδων των δήμων προέρχεται από την κρατική επιχορήγηση, που σημαίνει ότι όλοι εμείς οι πολίτες καλύπτουμε μέσω των φόρων μας ένα μεγάλο μέρος των βασικών λειτουργικών εξόδων του δήμου και πολλές κοινωνικές του δραστηριότητες. Ενώ λοιπόν χρηματοδοτούμε τους δήμους μας από πολλά ταμεία, σε αντάλλαγμα δεν απολαμβάνουμε κανένα από τα ανταποδοτικά οφέλη που δικαιούμαστε… Μας αφήνουν χωρίς δρόμους, χωρίς πλατείες και χωρίς επαρκείς χώρους πρασίνου, να ασφυκτιούμε μέσα στις τσιμεντουπόλεις και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η είσπραξη των δημοτικών τελών παριστάνοντάς μας και τους… συμπονετικούς, όταν δείχνουν επιείκεια στους “ευάλωτους πολίτες”.
Θα πρέπει εδώ να σταθούμε σε δύο βασικά ερωτήματα:
Ποιος δημιούργησε αυτούς τους “ευάλωτους πολίτες “, αν όχι οι πολιτειακές ηγεσίες μας με τις στρατηγικές που χάραξαν και τις πολιτικές που άσκησαν οδηγώντας ορισμένους πολίτες να μην έχουν να πληρώσουν ούτε τα στοιχειώδη;
Το δεύτερο ερώτημά μας είναι ποιους, πόσους και με ποια κριτήρια ακριβώς χαρακτηρίζει ως “ευάλωτους” αυτό το ανάλγητο καθεστώς, το κατ’ εξοχήν υπεύθυνο για την κατάστασή τους;
Ας δούμε τι αποκαλύπτουν τα στοιχεία που έδωσε πριν λίγες μέρες στη δημοσιότητα η Θεώνη Αλαμπάση, Γενική Γραμματέας Χρηματοπιστωτικού Τομέα και Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους.
Ένας ελάχιστος αριθμός οφειλετών που δεν ξεπερνά τους 280, μπορούν να χαρακτηριστούν ως “ευάλωτοι” κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει τεθεί σε υπερβολικά χαμηλό όριο ο πήχης των εισοδηματικών κριτηρίων και πιο συγκεκριμένα :
1)Το συνολικό ετήσιο εισόδημα να μην υπερβαίνει τα 7000 ευρώ για μονοπρόσωπο νοικοκυριό προσαυξανόμενο κατά 3500 για κάθε επιπλέον μέλος και φθάνοντας έως τις 21000 ανεξαρτήτως της σύνθεσης του νοικοκυριού.
2)Η συνολική φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας δεν πρέπει να υπερβαίνει το ποσό των 120000 ευρώ για μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενο κατά 15000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος και έως του ποσού των 180000 ευρώ.
Με αυτόν τον τρόπο και εντελώς αυθαίρετα όρισε το πολιτικό κατεστημένο τους λιγοστούς ευάλωτους ανάμεσά μας, που μπορούν να παραμείνουν στα σπίτια τους χωρίς να υποστούν τελείως άδικα τον εξευτελισμό του πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας. Θεώρησε δε την κίνησή του αυτή, ως εξαιρετική χάρη, αδιαφορώντας αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν να φάνε ούτε να πληρώσουν το ρεύμα τους.
Η συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων πολιτών που δεινοπαθούν, προσπαθώντας να επιβιώσουν, καθώς το κόστος ζωής ολοένα και αυξάνεται είναι απόλυτα εκτεθειμένοι στις αλόγιστες και παράτυπες αξιώσεις των τραπεζών και των διαφόρων funds, εγκλωβισμένοι στα όρια της τεχνητής φτώχειας που δημιούργησαν οι ίδιοι οι εκάστοτε κομματικοί κυβερνητικοί και δημοτικοί σχηματισμοί, οι πάντα πρόθυμοι εκτελεστές των σκοτεινών σχεδίων των εντολέων τους.
Η στέγη, το βασικό και θεμελιώδες δικαίωμα κάθε πολίτη, το “κεραμίδι πάνω από το κεφάλι” του Έλληνα, σήμερα διακυβεύεται και περνάει μέσα από “κόσκινο” αυστηρών προϋποθέσεων.
Οι διάφορες πλατφόρμες “ευάλωτων καταναλωτών”, οι επώδυνες ρυθμίσεις που είναι αδύνατον να τηρηθούν και οι υποσχέσεις περί προστασίας των καταναλωτών επιχειρούν κάθε τόσο να ξεγελάσουν τους πολίτες, είναι τα “άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε” και αποδεικνύουν την παντελή έλλειψη σεβασμού προς την ανθρώπινη ύπαρξη.
Είναι ολισθηρός ο κατήφορος της κατάπτωσης που έχουμε πάρει όλοι μας και οδηγεί στη σταδιακή καταστροφή των ανθρώπινων κοινωνιών μας.
Μόνον εμείς οι πολίτες, συναισθανόμενοι βαθιά τη σημερινή κατάντια μας μπορούμε όλοι μαζί ενωμένοι, ως ένα αδιαίρετο σύνολο, να αναστρέψουμε την πορεία μας και να ξεκινήσουμε δυναμικά να δημιουργούμε από την αρχή τη δική μας Πολιτεία, την Ελλήνων Πολιτεία, θεμελιώνοντάς την πάνω στις βάσεις του Ελλάνιου Αξιακού Συστήματος των Αξιών, Αρχών και Πολιτειακών Νόμων.