Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης
Δημοσιοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες για την περίοδο 2019-2022 η Ειδική Έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου και είναι καταπέλτης, όσον αφορά την διοίκηση της ισχυρής κατά τ’ άλλα Ευρωπαϊκής ένωσης. Αν βλέπαμε την ειδική έκθεση σαν τίτλο, θα ήταν: 12.653 εταιρείες- λόμπι «κυβερνούν» την Ευρώπη.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στους 40000 και πλέον ανθρώπους των λόμπι, που «νόμιμα» και με την συγκατάθεση της ίδιας της Ε.Ε κόβουν βόλτες στους διαδρόμους του ευρωκοινοβουλίου, επηρεάζοντας τις αποφάσεις του.
Οι λομπίστες είναι λίγο περισσότεροι από το σύνολο του προσωπικού που εργάζεται στην Ε.Ε. και αναλογούν περίπου 60 ανά ευρωβουλευτή!
Ο «Economist» υπολογίζει τον πραγματικό ετήσιο τζίρο του ευρω-λόμπινγκ σε πάνω από 3 δισ. ευρώ ετησίως. Με λίγα λόγια, 3 δις των ευρωπαίων πολιτών, κατευθύνονται σε μεγάλες εταιρείες και κράτη ως επιδοτήσεις με την αμέριστη βοήθεια ευρωβουλευτών και λοιπών στελεχών της Ε.Ε..
Θα περιμέναμε λοιπόν από έναν τόσο μεγάλο θεσμό όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από την Ε.Ε. που υπεραμύνεται της δημοκρατίας, ότι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των κρατών –μελών που εμείς επιλέγουμε για να προασπίζουν και να διεκδικούν τα συμφέροντα των χωρών μας, γίνονται υποχείρια – με το αζημίωτο πάντα- για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα διαφόρων lobbies;
Με λίγα λόγια, οι λομπίστες, χρηματίζουν αδρά ευρωβουλευτές και στελέχη της Ε.Ε. προκειμένω να βγάλουν αποφάσεις οικονομικών ενισχύσεων πολλαπλάσιων ποσών, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα πολυεθνικών, παγκόσμιων κολοσσών, τραπεζών, διαφόρων ΜΚΟ, ακόμα και κρατών που εκπροσωπούν!
Και η λίστα είναι πολυσέλιδη! Στην κορυφή της βρίσκονται οι Big Tech, Big Pharma και Big Energy, κολοσσοί όπως οι Apple, Google, Meta, Bayer, Shell, ExxonMobil κ.ά., όπως και βιομηχανικές ενώσεις, για παράδειγμα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Χημικής Βιομηχανίας, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Φαρμακευτικών Βιομηχανιών και Ενώσεων και η Business Europe κ.ά.
Και μην νομίζει κανείς ότι είναι κάτι που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια…
Στα πλαίσια της νομιμοφάνειας και όχι της νομιμότητας και για να βάλει μια «τάξη» σε αυτό το αλισβερίσι μεταξύ των lobbies και των ευρωβουλευτών, το 2006 η Ε.Ε προτείνει το “Πράσινο βιβλίο” το οποίο περιλαμβάνει τους επαγγελματίες λομπίστες και ένα έτος μετά, δημιουργούν μια εθελοντική λίστα για όσους λομπίστες επιθυμούν να εγγραφούν οικειοθελώς..
Το 2011 και μετά το σκάνδαλο Στράσερ, όπου ο αυστριακός ευρωβουλευτής τσέπωσε 100.000 ευρώ για να προωθήσει τροπολογίες προς όφελος κάποιου λόμπι, η Ε.Ε. δημιουργεί το “Μητρώο διαφάνειας”.
Μια προσπάθεια “για τα μάτια του κόσμου”, για να διασφαλιστεί η «διαφάνεια» στις δραστηριότητες των lobbies και με καθυστέρηση 10 ετών, το 2021 κάνουν υποχρεωτική την εγγραφή τους, στα πλαίσια της διοργανικής συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ευρωκοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Για τη λειτουργία της επικαιροποιημένης αυτής συμφωνίας του 2021, η Ε.Ε. ναι μεν καθιερώνει μηχανισμούς παρακολούθησης, αλλά όχι ειδικές υποχρεώσεις για τους λομπίστες, ούτε φυσικά κυρώσεις, γιατί πολύ απλά η συμφωνία αυτή δεν έχει τον χαρακτήρα νομοθετικής πράξης!
Απορίας άξιον είναι, που έγινε τόσος ντόρος με το Qatargate, όταν η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή χρηματίστηκε για να παρουσιάσει το Κατάρ ως μια ευνομούμενη χώρα, που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένω το Κατάρ να πάρει οικονομική ενίσχυση από την Ευρωπαϊκή Ένωση!! Την έδωσαν βεβαίως στην δικαιοσύνη και δικαίως έγινε αυτό, αλλά προφανώς, γιατί θίχθηκαν κάποια πιο ισχυρά συμφέροντα και όχι επειδή την έπιασαν… με την γίδα στην πλάτη. Άλλωστε το φαινόμενο αυτό είναι σύνηθες και συμφωνημένο στους διαδρόμους των Βρυξελλών.
«Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο, και αυτοί κρυφό καμάρι»… που λέει και η παροιμία. Οι Ευρωπαίοι πολίτες κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και οι Ευρω-επιλογές του, από την μία, τρώνε με χρυσά κουτάλια “επηρεασμένοι” από κάποιο λόμπι και από την άλλη, όποιος έχει χρήματα εξαγοράζει ευνοϊκές νομοθεσίες υπέρ του!
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, πως εδώ μιλάμε για ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο και φυσικά για μια ανύπαρκτη δημοκρατία και αδιαφάνεια στις όποιες αποφάσεις λαμβάνονται από τους διαδρόμους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Δηλαδή, ενώ εμείς πληρώνουμε δισεκατομμύρια μέσω των φόρων μας στην Ε.Ε και στέλνουμε τους ευρωβουλευτές μας για να παίρνουν αποφάσεις που καθορίζουν την καθημερινότητα μας, την ζωή μας και το μέλλον μας, αυτοί νομοθετούν καθ’ υπόδειξη των lobbies υπέρ επιχειρηματικών συμφερόντων και μοιράζουν τα χρήματα μας σε όποιον τους πληρώνει καλύτερα!!!
Ίσως γι’ αυτό τα όποια αναπτυξιακά προγράμματα που έρχονται στην χώρα μας κι έχουν αποφασιστεί υπό με την επιρροή των “διαδρομιστών”, δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές μας ανάγκες, δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα και με τους Έλληνες πολίτες!
Και για το κερασάκι στην τούρτα είναι, ότι πολύ πιο συχνά, από όσο νομίζουμε, υψηλά στελέχη της Ε.Ε και ευρωβουλευτές μεταπηδούν από τα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου … στους διαδρόμους του για να συνεχίσουν την καριέρα τους, ως λομπίστες, αφού πλέον γνωρίζουν πολύ καλά τα … κατατόπια!
Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, 485 ευρωβουλευτές μετακινήθηκαν στο lobbying, ενώ 115 λομπίστες μόνο της Google είναι πρώην πολιτικοί! Όταν βλέπεις στελέχη όμως όπως ο Μπαρόζο που ήταν πρόεδρος της Κομισιόν, να κάνουν δεύτερη καριέρα σαν λομπίστες, (σ.σ ο συγκεκριμένος είναι λομπίστας της Goldman Sachs) καταλαβαίνει κανείς, πως αρκετοί ευρωβουλευτές θεωρούν την θητεία τους ως προϋπηρεσία για να εισέλθουν σε κάποιο λόμπι.
Τελικά, αυτή την Ευρώπη επιθυμούμε …Αυτή είναι η Ευρώπη των λαών, των εθνών και της δημοκρατίας;;; ΟΧΙ σε καμία περίπτωση!
Αυτή είναι η Ευρώπη των lobbies και των Εταιρειών και δεν θα μας σώσει από κανένα άδικο, αν πρώτα δεν «καθαρίσουν» οι διάδρομοι της από οτιδήποτε εναντιώνεται στον Ευρωπαίο Πολίτη και τις πραγματικές του ανάγκες…
Και για να «καθαριστούν» οι διάδρομοι του ευρωκοινοβουλίου κι όχι μόνο, θα πρέπει εμείς ως ευρωπαίοι πολίτες να «καθαρίσουμε» τον τρόπο που σκεφτόμαστε για να επιλέξουμε τους εκπροσώπους μας.
Να αναλογιστούμε ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος τελικά ενός ευρωβουλευτή… Ποιον πρέπει να εκπροσωπεί τελικά; Την τσέπη του και το συμφέρον του, ή τον ευρωπαίο πολίτη. Δεν τους επιλέγουμε για να τους πληρώνουμε παχυλούς μισθούς και για να κάνουν «καριέρα» στην Ευρώπη. Δεν τους εκλέγουμε για να πηγαίνουν να κάνουν «διαπραγματεύσεις» υπέρ των ιδιωτικών και ιδιοτελών συμφερόντων. Τους εκλέγουμε ακριβώς για να υπερασπίζονται το συλλογικό συμφέρον, να διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας και να μεταδίδουν την δική μας φωνή, εξυπηρετώντας τις δικές μας πραγματικές ανάγκες.
Έχουμε ανάγκη από “καθαρές” φωνές με ισχύ και σθένος, να νομοθετήσουν όλα όσα πρέπει να έχουμε για να μπορούμε να διαβιώνουμε στον τόπο μας ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια.
Και πάνω από όλα, στην δημοκρατία, – και μάλιστα η Eυρωπαϊκή ‘Ένωση κάνει και εμπορική καμπάνια για να μας πείσει ότι έχουμε δημοκρατία, με σύνθημα «Αξιοποίησε την ψήφο σου. Για να μην αποφασίσουν άλλοι για σένα»– κανείς δεν μπορεί να κρύβεται και να επαναπαύεται πίσω από ασυλίες… Οι εκλεγμένοι ευρωβουλευτές, στην Ευρώπη της Δημοκρατίας, θα πρέπει να είναι ανακλητοί.
«Δεν εκτέλεσες υπέρ του πολίτη; Σπίτι σου, να έρθει ο επόμενος …»Μέχρι να βρεθούν αυτοί που θα εκτελούν τις εντολές των πολιτών της Ευρώπης, αδιαπραγμάτευτα και με ανιδιοτέλεια…