Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Πλήθη κόσμου συνέρρευσαν και κατέκλυσαν κεντρικά σημεία και πλατείες σε όλες τις τις πόλεις της Ελλάδος με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών από την τραγωδία στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 νέους κυρίως ανθρώπους.
Οι πρωτοφανείς σε όγκο συγκεντρώσεις χιλιάδων ανθρώπων με σκοπό να διαδηλώσουν ειρηνικά για ένα έγκλημα που δύο χρόνια μετά δεν έχει ακόμα διαλευκανθεί, αλλά ούτε καν διερευνηθεί επαρκώς, είχαν ως βασικά προτρεπτικά τους συνθήματα “Δικαιοσύνη” και “Δεν έχω Οξυγόνο” εκδηλώνοντας με σεβασμό κι αξιοπρέπεια τη συμπαράστασή τους στους συγγενείς των αδικοχαμένων στα Τέμπη.
Ήταν τόσο αθρόα η προσέλευση των συμμετεχόντων στα συλλαλητήρια που δημιούργησε το αδιαχώρητο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και πολλοί συμπολίτες μας αναγκάστηκαν να κατευθυνθούν στα σημεία συγκέντρωσης με τα πόδια.
Οι ομιλίες των συγγενών εξέφρασαν ακόμα μια φορά και σ΄ένα κλίμα μεγάλης συγκινησιακής φόρτισης την κοινή απαίτηση όλων μας για απόδοση δικαιοσύνης και παραδειγματική τιμωρία όλων των ενόχων, ώστε να αποτραπούν στο μέλλον παρόμοια θλιβερά δυστυχήματα που στερούν τη ζωή σε τόσους συνανθρώπους μας.
Ωστόσο οι μεγαλειώδεις και πολυπληθείς αυτές συγκεντρώσεις ως εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών αμαυρώθηκαν προς το τέλος, όταν ομάδα κουκουλοφόρων αναλαμβάνοντας δράση άρχισαν να συγκρούονται με τα ΜΑΤ μετατρέποντας σε πεδίο μάχης το κέντρο της Αθήνας και προκαλώντας σύγχυση και αναστάτωση στους πολίτες που είχαν ήδη αρχίσει να αποχωρούν ειρηνικά.
Η εκπρόσωπος της ΕΛΑΣ Κωνσταντίνα Δημογλίδου δήλωσε ότι τα επεισόδια έγιναν από άτομα που δεν ήταν από την αρχή ομαδοποιημένα. Η κυρία Δημογλίδου είπε συγκεκριμένα : “ Όταν ολοκληρώθηκαν οι ομιλίες στο κέντρο της πόλης, να ομαδοποιούνται, να καλύπτουν τα χαρακτηριστικά τους και στη συνέχεια συντονισμένα να επιτίθενται στις αστυνομικές δυνάμεις”.
Εξ ίσου δυναμική ήταν και η συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα, μετά από κάλεσμα της οικογένειας Πλακιά, στο σταθμό του ΟΣΕ στην Καλαμπάκα, όπου οι γονείς αποχαιρέτησαν για τελευταία φορά τη Θώμη, τη Χρύσα και την Αναστασία που άφησαν την τελευταία τους πνοή, πριν από δύο χρόνια στα Τέμπη.
Στην ομιλία του ο κ. Πλακιάς αφού τόνισε το απέραντο κενό που άφησε στις ζωές τους η απώλεια των παιδιών τους συνέχισε λέγοντας: “ Προσπαθούμε ό,τι κάνουμε να είναι με γνώμονα πάντα την αλήθεια χωρίς να ζημιώσουμε κανέναν αθώο. Κάνουμε έναν ανελέητο και σκληρό αγώνα με ήθος, με αξιοπρέπεια. Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας”. Ολοκληρώνοντας κατέληξε με τις εξής δύο φράσεις: “Μαζί με όλους εσάς δεν θα χάσουμε. Πάντα η Ιστορία έχει διδάξει πως, όταν οι Έλληνες ήταν ενωμένοι δεν νικηθήκανε ποτέ”.
Είναι μια μεγάλη αλήθεια όσα είπε στον επίλογό του ο κ. Πλακιάς. Η Ιστορία όντως μας έχει διδάξει ότι, όταν οι Έλληνες ενώνονταν γίνονταν αήττητοι και απρόσβλητοι από κάθε επίβουλο εχθρό.
Η ένωσή τους εδραιωμένη στην αναγνώριση του κοινού στόχου και σκοπού της ύπαρξής τους,τους οδηγούσε πάντα σε νικηφόρα αποτελέσματα απέναντι σε όποιον επιχειρούσε να απειλήσει την ολότητα της φυσιολογίας τους, δηλαδή την ίδια τη λογική της φύσης τους.
Στη σημερινή εποχή αντιλαμβανόμαστε άραγε τη λέξη “ένωση” με το ίδιο ακριβώς νόημα της τότε εποχής;
Είναι σίγουρο ότι σχεδόν όλοι μας βρεθήκαμε συγκεντρωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο στις πλατείες και στους δρόμους και ενώσαμε τις φωνές μας στο γενικό αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης, νιώθοντας τα παιδιά που χάθηκαν και δικά μας παιδιά. Στη συνέχεια όμως αποσυρθήκαμε ο καθένας πίσω στο δικό του χώρο με διάφορα συναισθήματα, έχοντας πάντως την αίσθηση ότι είχαμε πράξει το καθήκον μας.
Ήταν όντως ένα δείγμα οι συγκεντρώσεις αυτές ότι μπορούμε να κινητοποιηθούμε, να εμφανιστούμε ενωμένοι και να υποστηρίξουμε δίκαια αιτήματα…Την επόμενη μέρα όμως επιστρέψαμε ο καθένας στη δική του ρουτίνα, σχολιάσαμε τις εντυπώσεις μας, αλλά δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αυτή είναι η πραγματική ένωση όπως την εννοούσαν οι πρόγονοί μας.
Έχουμε αποκομίσει πολλές εμπειρίες από τέτοιες δημόσιες συγκεντρώσεις και γνωρίζουμε πια ότι δεν οδηγούν σε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι γεμάτες με τους αγανακτισμένους πλατείες, όσο κι αν δημιούργησαν προσωρινά μια αίσθηση ένωσης, δεν εμπόδισαν την εφαρμογή των μνημονίων που στοίχισε πάλι τη ζωή συνανθρώπων μας με τόσες αυτοκτονίες, όπου όμως ο καθένας βρέθηκε μόνος του.
Δεν μπορεί να υπάρξει ένωση μιας μέρας, όταν αυτή η μέρα χαρακτηρίζεται ως απ-εργία, δηλαδή αποχή από το έργο και όταν δεν υπάρχει ένα δομημένο και ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο για το σύνολο των πολιτών την επόμενη μέρα.
Η πραγματική ένωση επιτυγχάνεται “εντός” του δημιουργικού έργου που παράγουν όλοι μαζί οι “ενεργοί” – οι εντός του έργου δηλαδή – πολίτες, εκφράζοντας με πράξεις δημιουργίας και συν-εργαζόμενοι μεταξύ τους τη σταθερή απόφασή τους να ενωθούν με κοινό στόχο και σκοπό για την προάσπιση του συνολικού τους οφέλους σε κάθε επίπεδο του βίου τους.
Ο πρώτος και ο μόνος που μίλησε για Ένωση Ελλήνων στην ορθή της βάση είναι ο Αρτέμης Σώρρας, Πρόεδρος του Πολιτικού Φορέα “Ελλήνων Συνέλευσις”, αναλύοντας και αποδεικνύοντας παράλληλα με εύστοχο και κατανοητό τρόπο την αναγκαιότητα της ένωσής στα πρότυπα της φυσιολογίας μας, συνδέοντας έτσι το παρελθόν μας με το παρόν και το μέλλον μας.
Από τη στιγμή της ενσάρκωσής μας, όπως μας υπενθυμίζει ο κ. Σώρρας βρισκόμαστε μέσα σε μια ολότητα από την οποία και είμαστε εξαρτημένοι, είτε ως αναπτυσσόμενα έμβρυα στη μήτρα της μητέρας μας, είτε ως βρέφη από τη στιγμή που θα γεννηθούμε, διότι χρειαζόμαστε τη βοήθεια του ολικού περιβάλλοντός μας, αλλιώς δεν μπορούμε να συντηρηθούμε στη ζωή.
Εύκολα λοιπόν γίνεται αντιληπτό ότι, αν αυτή η ολότητα είναι σάπια, σαπίζουμε κι εμείς, μεγαλώνοντας και διαιωνίζοντας την υπάρχουσα νοσηρή κατάσταση, μολύνοντας έτσι και τις επόμενες γενιές.
Επιβάλλεται λοιπόν να προχωρήσουμε στην πραγματική μας ένωση διαμορφώνοντας μια υγιή ολότητα με γνώμονα την Αλήθεια του Δικαίου που θα διέπει κάθε πτυχή της ζωής και του βίου μας από τη στιγμή της εμφάνισής μας στον κόσμο, ώστε να μπορέσουμε να αναπτυχθούμε με ασφάλεια και να λειτουργήσουμε με τη σειρά μας ως συνειδητοποιημένα μέλη της ολότητάς μας, με πρωταρχικό μέλημά μας τη διαρκή διασφάλιση του δικαίου μας.
Η πλατφόρμα της πραγματικής αυτής ένωσής μας έχει ήδη συσταθεί από τον πολιτικό φορέα “Ελλήνων Συνέλευσις” και καλεί όλους τους Έλληνες να ενωθούν χωρίς κομματικές, δογματικές ή χρωματικές προκαταλήψεις, που μας δίχασαν απομακρύνοντάς μας από τον αληθινό εαυτό μας.
Ενωμένοι στον κοινό μας στόχο και σκοπό θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τη δική μας Ελλήνων Πολιτεία, που θα διαθέτει κι όλα τα οικονομικά κεφάλαια για να χρηματοδοτήσει και δομήσει ένα πραγματικό κράτος δικαίου, επανδρώνοντάς το με τους αξιότερους ανάμεσά μας και επιλεγμένους από μας τους ίδιους.
Μέσα σ΄ένα τέτοιο κρατικό μηχανισμό που θα λειτουργεί με ευρυθμία και με απόλυτο σεβασμό τόσο προς τον πολίτη, όσο και προς το σύνολο των πολιτών, δεν θα υπάρχει καμμία ασυλία για οποιονδήποτε διαπράξει άδικο, που θα βλάψει την αρμονική λειτουργία της Πολιτείας.
Οι διαφορετικότητες που αναπόφευκτα παρουσιάζονται ανάμεσά μας θα αναδεικνύονται είτε ως μονάδες είτε ως κοινωνικά σύνολα και θα εργάζονται συνεχώς για το συλλογικό όφελος της ολότητας της Πολιτείας μας.
Σε αυτή την ήδη δημιουργημένη από τον ίδιο Πολιτεία, ο Πολίτης θα συμμετέχει ενεργά μετέχοντας κρίσεως και αρχής με Ισοκρατία και Ισηγορία βιώνοντας την πραγματική ένωσή του και τηρώντας αυστηρά τις προδιαγραφές της ίδιας του της φυσιολογίας.
Η υλοποίηση αυτής της ιδανικής Πολιτείας που αποτελεί το μεγαλύτερο όραμά μας βρίσκεται λοιπόν στα χέρια μας και στις επιλογές μας.
Εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και τις αποφάσεις που θα πάρουμε για το μέλλον μας.