Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Ο υπουργός Ανάπτυξης και Τροφίμων Κώστας Τσιάρας, στις αρχές του Φεβρουαρίου, κατά την επίσκεψή του στον Έβρο, δήλωσε: “… είναι ο πρώτος νομός στον οποίο βρίσκομαι εκτός Ελλάδας.”. Μάλλον εκτός τόπου και χρόνου βρίσκεται ο υπουργός μας. Μιλάμε για τον Έβρο, τον βορειοανατολικότερο νομό της Ελλάδας στην Θράκη. Μιλάμε για τον νομό που ορίζει τα σύνορά μας με Βουλγαρία και Τουρκία. Ένα μήνα, πάντως, μετά τις δηλώσεις του, ο κος Τσιάρας δεν έχει προβεί σε καμία διόρθωση. Μήπως τα σύνορά μας έχουν αλλάξει και δεν μας έχουν ενημερώσει;
Προφανώς κάτι περίεργο συμβαίνει στην περιοχή του Έβρου.
Πριν ένα χρόνο, η κυβέρνηση, πήρε απόφαση για την επέκταση του φράχτη κατά μήκος όλης της μεθορίου, λες και γνωρίζουν ότι οποιεσδήποτε προφυλάξεις είναι ανούσιες αφού τα σύνορά μας δεν υφίστανται. Ακόμα πιο περίεργες οι δηλώσεις του κ. Τσιάρα που υποδηλώνουν ότι τα σύνορά μας, αν τελικά υπάρχουν, έχουν μετακινηθεί. Τι δεν μας λένε; Τι οδήγησε τον κ. Τσιάρα στο να κάνει τόσο προκλητικές δηλώσεις, χωρίς ποτέ να τις αναιρέσει;
Και γιατί να το κάνει άλλωστε …
Οι πολιτικοί μας ξέρουν ότι είναι στο απυρόβλητο. Ξέρουν ότι μπορούν να δηλώνουν ό,τι θέλουν και μετά να ξαναεκλέγονται στον Ελληνικό κοινοβούλιο. Θα μου πείτε, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τα αποτελέσματα που ανακοινώνει μια ιδιωτική εταιρεία ξένων συμφερόντων, όπως η Singular Logic ;;; … Είμαστε δεν είμαστε σίγουροι, αυτά ανακοινώνουν, και με βάση αυτά τα αποτελέσματα, ξαναμπαίνουν στη Βουλή. Άρα γνωρίζουν ότι μπορούν να δηλώνουν ό,τι θέλουν χωρίς επιπτώσεις και κυρίως χωρίς πολιτικό κόστος.
Και η ερώτηση που προκύπτει από όλα αυτά είναι η εξής: Τελικά ποιος ο ρόλος των Ελλήνων πολιτών όταν άλλοι αποφασίζουν χωρίς την συμμετοχή τους; Και όταν λέμε άλλοι, δεν εννοούμε μόνο τους Έλληνες πολιτικούς. Κατά τις δηλώσεις του Άδωνη Γεωργιάδη ότι: “… η Ελλάδα είναι ένα προτεκτοράτο … Είμαστε ανεξάρτητοι αλλά όχι παντελώς”, αντιλαμβανόμαστε ότι οι αποφάσεις ορίζονται από άλλα κέντρα εξουσίας έξω από την Ελλάδα.
Κάποιοι έξω από εμάς, ορίζουν τις ζωές μας, ορίζουν τους νόμους μας, ορίζουν τα σύνορά μας. Κάποιοι έξω από εμάς, μας υποδεικνύουν πώς να ζήσουμε αλλά κυρίως πώς να υπακούσουμε, γιατί είμαστε υπήκοοι και υπάκουοι. Έτσι έχουμε χάσει την ουσία που η ουσία είναι ο ίδιος ο Πολίτης. Τα ξένα κέντρα μαζί με τους κυβερνώντες μας, είναι η εξ-ουσία, δηλαδή εκτός της ουσίας. Πολιτεία χωρίς Πολίτη δεν μπορεί να υφίσταται. Χωρίς εμάς τους πολίτες δεν θα είχαν ποιον να κυβερνήσουν. Άρα ο πολίτης προϋπάρχει της Πολιτείας. Και αφού, στην εποχή μας, δεν έχουμε Πολίτη δεν έχουμε και Πολιτεία.
Την ανυπαρξία της Πολιτείας, την αντιλαμβανόμαστε μέσα από την παρακμή της σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά κ.ά. Η ανυπαρξία της Πολιτείας δημιουργεί ένα αβέβαιο περιβάλλον για τον Πολίτη που δεν του επιτρέπει να δημιουργήσει, μένοντας αδρανής μέσα στην ανασφάλειά του. Αυτό βιώνουμε αυτή την στιγμή.
Μία Πολιτεία δημιουργείται μόνο μέσα από την δράση του Πολίτη. Μέσα από την θέση και την στάση του. Ένας Πολίτης δεν θα επέτρεπε ποτέ στους κυβερνώντες του να του φέρονται με αυτόν τον τρόπο. Δεν θα επέτρεπε ποτέ να ξεπουλήσουν την εδαφική του ακεραιότητα, την κληρονομιά του, τον πολιτισμό του αλλά κυρίως την αξιοπρέπειά του.
Ο Πολίτης είναι άμεσα συνδεδεμένος με την Ανδρεία, την οποία θα πρέπει να φανερώσει για να υποστηρίξει την οικογένειά του, το γένος του, τους συμπολίτες του, τους συνανθρώπους του, την χώρα του, την οντότητά του.
Ο Πολίτης με την στάση και την θέση του δημιουργεί την Πολιτεία και η Πολιτεία με τη σειρά της δημιουργεί τους αυριανούς Πολίτες. Ένας αέναος κύκλος δημιουργικότητας που διασφαλίζει την ανελικτική πορεία και των δύο. Ας πάρουμε, λοιπόν, όλοι μας θέση, στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, με ανδρεία και αποφασιστικότητα.
Αυτό είναι πολιτική, γιατί η πολιτική ανήκει στους πολίτες…