Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Οκτώ μήνες έχουν περάσει από το σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη (28/2/23) και οι συγγενείς των θυμάτων δεν έχουν λάβει ακόμα απαντήσεις για το τι μετέφερε η δεύτερη αμαξοστοιχία, ώστε να προκληθεί τόσο μεγάλη έκρηξη.
Γνωρίζουμε ότι δεν λειτούργησαν τα συστήματα προστασίας, ότι δεν έχει γίνει χρήση των τεχνολογικών συστημάτων που είναι έτοιμα εδώ και χρόνια, γνωρίζουμε επίσης ότι έχουν στηρίξει όλη την ευθύνη της διαδρομής σε έναν άνθρωπο, αλλά το τι μετέφερε η δεύτερη αμαξοστοιχία και αν αυτό επιτρεπόταν, δεν έχουμε μάθει!
Πού είναι οι αποδείξεις με τις οποίες θα μπορούσε να στοιχειοθετεί μια κατηγορία, ώστε να φτάσουμε στην απόδοση των ευθυνών;
Σίγουρα οι αποδείξεις βρίσκονται στον χώρο που τα μηχανήματα ισοπέδωσαν με εντολή του πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Αγοραστού και μετά μπαζώθηκαν με τσιμέντο!
Όλοι οι φορείς επέτρεψαν να γίνουν άμεσα κινήσεις, οι οποίες οδηγούν στην αλλοίωση των αποδείξεων και στην συγκάλυψη της εγκληματικής αδιαφορίας των αρμοδίων και κυρίως της κυβέρνησης, η οποία συνεχίζει να βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας, ακόμα και μετά από αυτό το τραγικό γεγονός.
Και η δικαστική αρχή, πού βρίσκεται σε όλο αυτό; Πρώτα επέτρεψε την αλλοίωση των στοιχείων με την μπάζωση του χώρου και τώρα διατάζει δειγματοληψία;
Για να δείξουν τα στοιχεία τι; Και πώς να υπάρξουν στοιχεία μετά από τόσο καιρό και με τόσες αλλοιώσεις…
Η αδιαφορία σε καταγγελίες εργαζομένων αλλά και σε γνωματεύσεις ειδικών οδήγησαν στο μεγάλο ατύχημα, που τώρα πια γνωρίζουμε ότι δεν προκλήθηκε από τύχη.
Τα κόμματα της εξουσίας, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οι υπουργοί και οι παρατρεχάμενοι τους γνωρίζουν ότι όλοι μαζί ευθύνονται για το δραματικό αυτό γεγονός, γι’ αυτό προσπαθούν να συγκαλύψουν τα πάντα, ώστε να ξεχαστεί και αυτό όπως το Μάτι, η Μάνδρα, η Εύβοια, η Θεσσαλία αλλά και τόσες ακόμα περιοχές που έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα, λόγω αδιαφορίας και ολιγωρίας με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές.
Πώς καταφέρνουν συνέχεια να μετατρέπουν την ασφάλεια των πολιτών σε «τρενάκι τρόμου»; Για πόσο ακόμα θα το ανεχόμαστε; Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από το πολιτικό κατεστημένο. Έχουμε όμως ο ένας τον άλλον, χρειαζόμαστε τα ίδια και αυτό που μένει είναι να τα απαιτήσουμε.