Γράφει ο Στέφανος Σουφλερός
Βαρύγδουπες υποσχέσεις για “Δημοκρατία” και “υπευθυνότητα” ακούστηκαν στο Ηράκλειο Κρήτης από τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς, Αλέξη Χαρίτση, αναφορικά με δηλώσεις του για την επιστολική ψήφο.
“Η Νέα Αριστερά θα είναι η δύναμη της δημοκρατικής υπευθυνότητας, η δύναμη της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού” Με αυτά τα λόγια προσπάθησε ο Αλέξης Χαρίτσης να πείσει πολίτες του Ηρακλείου Κρήτης, ότι το νέο κόμμα θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα τους.
Αν δεν γνωρίζαμε το αποτύπωμα των πράξεων του Α. Χαρίτση, ίσως, (και λέω” ίσως”, διότι υπάρχουν και συνάνθρωποι μας, που πιστεύουν ακόμα ότι θα λύσουν τα προβλήματα τους, αυτοί που τους τα δημιούργησαν!) να ήμασταν πιο επιεικείς μαζί του.
Είναι πολύ εύκολο να μιλάμε για έννοιες όπως: “Δημοκρατία”, “Υπευθυνότητα”, “Δικαιώματα λαού” και όλα τα υπόλοιπα ‘’ καλούδια ‘’… Στην πράξη όμως δεν τα πάμε καθόλου καλά!
Διότι, αν εξετάσουμε το παράδειγμα του Χαρίτση, θα διαπιστώσουμε πως ενώ “υπηρέτησε” τους πολίτες, κατέχοντας θέσεις εξουσίας – ως συντονιστής του τομέα Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ, ως γενικός γραμματέας Δημοσίων Επενδύσεων και ΕΣΠΑ στο υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού στην πρώτη κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα, ως υφυπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, ως αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, ως υπουργός Εσωτερικών μετά τον ανασχηματισμό της 29ης Αυγούστου 2018, ως εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 και σήμερα μια θέση στο κοινοβούλιο με το νέο κόμμα- τελικά τίποτα δεν έπραξε, ούτε για την Δημοκρατία, ούτε για τα δικαιώματα, ούτε και το δίκαιο.
Δεν έχουμε τίποτα προσωπικό με τον Χαρίτση, απλά η στάση του και οι τοποθετήσεις του είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των συναδέλφων του, όλων των ‘’επαγγελματιών’’ της πολιτικής!
Και αναρωτιόμαστε: Γιατί κανείς δεν πράττει το ορθό, το δίκαιο, το Δημοκρατικό, όταν του δίνεται η δυνατότητα, έχοντας υπηρετήσει σε τόσες κυβερνητικές θεσμικές θέσεις; Γιατί, όταν οι κυβερνητικοί περνάνε στη θέση της αντιπολίτευσης, υπόσχονται ότι θα υλοποιήσουν αυτά που δεν έκαναν ως κυβέρνηση; Μήπως νομίζουν ότι ξεχνάμε εύκολα και ότι απευθύνονται σε άνοα όντα, που απλά ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια, χωρίς να έχουν κριτική σκέψη; Μήπως καλύπτονται κάτω από την κομματική ομπρέλα, διότι ό,τι και να γίνει, θα μας πουν ότι “αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος” και τελείωσε το παραμύθι ;
Είναι σύνηθες φαινόμενο όσοι διεκδικούν, ή κατέχουν μια θεσμική θέση, να αλλάζουν απόψεις, ιδεολογίες, στάση ζωής, με βάση την γραμμή του κόμματος, που βρίσκονται ως υποψήφιοι κάθε φορά.
Γυρολόγος πολιτικός, δεν είναι μόνο αυτός που αλλάζει κομματικό σχηματισμό, αλλά είναι και αυτός που αλλάζει θέση, σαν τα πουκάμισα, ανάλογα τι του επιτάσσει το προσωπικό, ή το κομματικό συμφέρον.
Αυτό ξεκινά από τον σκοπό και τον στόχο που έχει κατά την ίδρυση του ένα κόμμα και είναι πολύ εύκολο να τον διαπιστώσει κάποιος, απλά διαβάζοντας την ιδρυτική διακήρυξη του καθενός. Όλα μιλούν για οτιδήποτε άλλο, εκτός από τον ίδιο τον άνθρωπο, τον ίδιο τον πολίτη. Κανένα κόμμα δεν έχει επίκεντρο του σκοπού του, τον ίδιο τον άνθρωπο.
Αν ένας πολιτικός σχηματισμός είχε, πράγματι, σκοπό και στόχο την ευημερία και ανέλιξη του ανθρώπου και του συνόλου, δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης τα κόμματα. Γιατ,ί αυτός ο ένας και μοναδικός, θα κάλυπτε επαρκέστατα όλες τις ανάγκες των ανθρώπων.
Αντιθέτως, στο όνομα της Δημοκρατίας έχουν δημιουργηθεί διοικητικά πολιτεύματα, εκτρώματα, που δεν έχουν καμία σχέση με την ουσιαστική έννοια της Δημοκρατίας, όπως Νέα Δημοκρατία, (γιατί αυτή που είχαμε ήταν πλέον… παλιά και είχαμε ανάγκη από μια νέα), Δημοκρατική αριστερά, (λες και υπάρχει η Δημοκρατική δεξιά) Σοσιαλιστική Δημοκρατία, Καπιταλιστική Δημοκρατία, Βασιλευόμενη Δημοκρατία, φιλελεύθερη Δημοκρατία, Προοδευτική Δημοκρατία.
Όλα αυτά γκρεμίστηκαν, κατέπεσαν ως πολιτεύματα, κρίθηκαν ως ανεφάρμοστες πρακτικές, χωρίς ουσιαστική και μόνιμη διάρκεια, γιατί δεν είχαν ίχνος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, παρά μόνο την χρήση του ονόματος. Η Δημοκρατία είναι μία και μοναδική και δεν μπορεί κανένας να την αλλοιώσει, να την αλλάξει, να την διαστρεβλώσει, να τις προσθέσει επίθετο στο όνομα, διότι το αποτέλεσμα θα απέχει παρασάγγας από την ουσιαστική έννοια της.
Η Δημοκρατία (για κάποιους γνώστες ΔΗΜΟΚΡΑΤΑΙΑ) δεν είναι καν πολίτευμα και δεν έχει καν κόμματα, είναι η εκτελεστική εξουσία των αποφάσεων, που παίρνουν οι ενωμένοι ενεργοί πολίτες, που γνωρίζουν πώς και από ποιους επιλέγουν να διοικηθούν, έτσι ώστε να προάγουν τον άνθρωπο συνεχώς και αδιαλείπτως μέσα στο περιβάλλον του, που είναι ένα και το αυτό με αυτόν.
Η εφαρμογή της Δημοκρατίας, από πολίτες γνώστες της ουσιαστικής της έννοιας, έχει ως αποτέλεσμα να αποδίδεται το δίκαιο προς όλες τις κατευθύνσεις, αυτόματα, αβίαστα, χωρίς δεύτερες ερμηνείες και χωρίς να αφήνει περιθώρια να εισχωρούν γυρολόγοι και αποστάτες, οι οποίοι παίρνουν απόσταση από την ίδια τους τη φυσιολογία, παράγοντας άδικο.
Μόνο με την απόλυτη εφαρμογή της Δημοκρατίας μπορούμε να μιλάμε για δίκαιο. Τα δικαιώματα έπονται του δικαίου και δίνονται μόνο από αυτόν, που κατέχει το δίκαιο. Στην Δημοκρατία, το δίκαιο ανήκει στον πολίτη και δίνει το δικαίωμα σε όποιον γνωρίζει ότι θα κάνει ορθή χρήση του δικαίου.
Αν σκεφτούμε την παραπάνω τοποθέτηση απλά, θα διαπιστώσουμε ότι ο πολίτης διαχειρίζεται το δίκαιο και δίνει το δικαίωμα στον πολιτικό να ασκήσει ορθή διοίκηση και στην περίπτωση, που αυτός δεν το πράττει στο ακέραιο, όπως του έχει δοθεί η εντολή, θα χάνει το δικαίωμα αυτό άμεσα, την επόμενη στιγμή που θα διαπιστωθεί! Με αυτόν τον τρόπο θωρακίζονται η Δημοκρατία, η πολιτεία και όλοι εμείς οι πολίτες.
Τώρα μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα, εάν αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι Δημοκρατία ή επαίσχυντη ολιγαρχία, πολύ καλά καμουφλαρισμένη πίσω από προσωπίδες δήθεν Δημοκρατίας. Και τα λόγια του κάθε “Χαρίτση”, περί Δημοκρατίας, Δικαιωμάτων και Υπευθυνότητας αποτελούν ανούσια ευφυολογήματα.
- Επιτολή του Σειρίου: Ένα τεράστιο μυστικό ακριβώς … κάτω από την μύτη μας;;
- Κυβερνητικός εμπαιγμός οι “κρατικές επιδοτήσεις” για το ηλεκτρικό ρεύμα προς τους ελεύθερους επαγγελματίες
- Απάντηση στις διαστρεβλώσεις Χατζηδάκη, η δίκαιη φορολόγηση και η ριζική αντιμετώπιση του πληθωρισμού
- Επιτολή του άστρου του Σειρίου: Ένα “μαγικό” φαινόμενο; Τι γνώριζαν γι’ αυτό άραγε οι αρχαίοι πολιτισμοί και τι συμβαίνει σήμερα;
- Κ. Μητσοτάκης στο Economist: Μικρά πυρηνικά εργοστάσια για “πράσινη” ενέργεια και… “πράσσειν άλογα”
