Γράφει ο Χάρης Δαμίγος
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαρούμενο με έκανε η αρχισυνταξία του ntoros.gr όταν μου ανέθεσε να γράψω αυτό το άρθρο. Ένα άρθρο που μου φέρνει αναμνήσεις καλές, αναμνήσεις άσχημες κι όταν συνδυάζονται αυτές οι δυο, αναμνήσεις γέλιου. Πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω.
Άντε να ξεκινήσουμε με τις καλές αναμνήσεις οι οποίες με πάνε στην αγάπη μου για τα παγωτά. Ένα παγωτό όμως είχε κερδίσει τη μερίδα του λέοντος στις προτιμήσεις μου κι αυτό ήταν το Laky Cup. Μη μου πείτε ότι δεν το τρώγατε! Για μένα, δεν ήταν τόσο η γεύση που μ’ έκανε να το αγοράζω, αλλά το διαφορετικό δώρο κι ειδικά οι φιγούρες που είχε στον πάτο του το κυπελλάκι. Κρατήστε στην άκρη το “δώρο” και τις “φιγούρες”.
Πάμε τώρα στις κακές αναμνήσεις οι οποίες έρχονται από το κατά τ’ άλλα πανέμορφο, κι αδικημένο τουριστικά, νησί της Μυτιλήνης. Εκεί πέρασα 13 μήνες της ζωής μου σαν “εθνοφυλακή” (ξέρετε τι εννοώ) και μια φορά χρειάστηκε να επισκεφθώ το Γενικό Νοσοκομείο Μυτιλήνης “Βοστάνειο”. Το άρθρο δεν έχει να κάνει με το Βοστάνειο αλλά γενικά με τον τομέα υγείας του νησιού. Από τότε που ήταν (κοροϊδευτικά) οι εποχές του “ορθόδοξου Πασοκ” (τότε ήμουν εκεί) δεν είχαν αντιτετανικό ορό να μου κάνουν και τον πλήρωσα εγώ από την τσέπη μου σε φαρμακείο της πόλης!!
Πάμε και στο πάντρεμα των αναμνήσεων που μου έφεραν γέλιο μέχρι δακρύων. Όπου “παγωτό με δώρο τις φιγούρες”, έβαλα τον Υπουργό Υγείας, από τέτοια συσκευασία μας προέκυψε, δεν μπορεί από κάτι άλλο!! Και πώς να μην κυλήσει ένα δάκρυ (από τα γέλια) όταν είδα την επίσκεψη και τις δηλώσεις που έκανε ο Υπουργός Υγείας στο νησί της Μυτιλήνης λίγες μέρες πριν κι ενθυμούμενος το περιστατικό που είχα εγώ, είδα ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει;
Να τώρα με τα γέλια μου δημιουργήθηκε και μια νέα απορία για τον υπουργό κι είναι η εξής: ο υπουργός Υγείας είναι μόνο για το πρωί ή είναι και για το απόγευμα που τα δημόσια γίνονται ιδιωτικά;
Σε μια εκδήλωση που έγινε στην Μυτιλήνη ο υπουργός Laky Cup έκανε εγκαίνια στο νέο κτίριο του ΕΚΑΒ. Κόσμο δεν είχε και πολύ, γιατί δε θα προλάβαινε να τους χαιρετήσει όλους κι έτσι, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, ήταν καλεσμένοι ολίγοι και διαπιστευμένοι. Ο υπεύθυνος όμως τελετάρχης, δεν κατάφερε να αποτρέψει την παρουσία μερίδας αργόστροφων κόκκινων ψηφοφόρων, οι οποίοι συντεταγμένα δεν μπορούν να πουν ένα σύνθημα χωρίς παύσεις. Με τους σε slow motion κόκκινους να φωνάζουν, ο υπουργός βγήκε από τα ρούχα του και υπέπεσε σε σφάλματα, αλλά και σε αποκαλύψεις.
Καταρχάς, να ξεκινήσουμε λέγοντας ότι εγκαίνια στο κτίριο έκανε, κόσμο να δουλεύει μέσα θα έχει;; Εκτός αν στα εγκαίνια περιλαμβάνεται ο αγιασμός από ιερέα, ο οποίος θα αγιάσει καρέκλες, γραφεία, air condition κι αυτόματες πόρτες, ενώ το προσωπικό θα έρθει σε άλλη τελετή, για να έχει κι έναν λόγο να ξαναπάει!
Γυρνάμε λίγο πίσω στο 1981, όπου ο τότε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Γεώργιος Ράλλης δείχνει ενοχλημένος και καλεί τους οπαδούς του να σταματήσουν το “ουου” στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Έτσι και τώρα, ο αντιπρόεδρος του κόμματος και Υπουργός Υγείας, ενοχλημένος, δε θέλει το “ουου” που όμως έκαναν πολιτικοί αντίπαλοι οπαδοί.
Τότε ξεκινάει το ρεσιτάλ έπαρσης, υπεροψίας κι όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, και μας λέει τις εξής ανακρίβειες: “Φωνή στην ελληνική δημοκρατία δεν έχετε μόνο εσείς, έχουμε κι εμείς”. Δεν μας λέτε κ. Υπουργέ πού ακριβώς βρίσκεται η Δημοκρατία που μας λέτε; Βρίσκεται στον τελευταίο σας νόμο που όποιον τολμά να σας σχολιάσει αρνητικά, έρχεται ο ποινικός κώδικας κατά πάνω του; Βρίσκεται στην υπογραφή μνημονίων και στην παράδοση Εθνικής Κυριαρχίας; Βρίσκεται στην πληρωμή των καναλιών και των δημοσιογράφων, για να είναι καλοί μαθητές; Βρίσκεται στις εμφανίσεις σας που κουβαλάτε τη μισή αστυνομία, γιατί φοβάστε τις φιλικές αντιδράσεις του κόσμου; Για αυτή την Δημοκρατία μιλάτε και οδύρεστε;
“Εσείς” ποιοί είστε κ. Υπουργέ που “έχετε και φωνή”; Αυτοί που εμείς σας δίνουμε το δικαίωμα να είστε εκεί, κάνοντας το ανάποδο από αυτό που μας λέτε σε κάθε προεκλογική περίοδο; Αυτοί που ενεργείτε ως αντιπρόσωποι, ενώ έπρεπε να είστε οι εκπρόσωποί μας;
Μετά, μας πετάει το υπέρτατο, το μαγικό, το μοναδικό, ότι τον έχουν εκλέξει, δηλαδή τον ψήφισαν πόσοι;; 68.000!!! Δηλαδή 68.000 φώναζαν: “Και α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ”; Σεισμός στο νησί της Μυτιλήνης, κουνήθηκαν τα θεμέλια του νέου κέντρου ΕΚΑΒ. Τρόμαξαν όλοι οι πολιτικοί του αντίπαλοι με αυτό που ξεστόμισε, μέχρι κι ο αρχηγός του κόμματος υποπτεύομαι ότι θα γούρλωσε το μάτι φοβούμενος τις ορδές των Αδώνιων Γεωργιάδηδων ψηφοφόρων. Εμείς όμως κ.Υπουργέ αυτό το νούμερο που είπες, πώς μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε; Δεν το είδαμε σε ΦΕΚ ή κάπου γραμμένο, δε θα έπρεπε;; Α και κάτι τελευταίο, είστε δηλαδή υπουργός πρωινός μόνο για τους 68.000; Οι υπόλοιποι στον Καιάδα; Ξουτ που δεν σας ψήφισαν; Είναι αυτό Δημοκρατία κ. Υπουργέ;
Το επιθετικό ύφος συνεχίζεται λέγοντας ότι το να διαμαρτύρεσαι και να αποδοκιμάζεις είναι “καφρίλα”. Δηλαδή θέλετε κ. Υπουργέ μου να ζείτε στο φανταστικό κόσμο του άρχοντα των δαχτυλιδιών και να μη σας χαλάει κανείς το όνειρο; Τα κάνετε όλα όπως πρέπει κι όσοι διαμαρτύρονται, είναι καθεστωτικοί βαλτοί αντίπαλοι σας που απώτερο σκοπό έχουν να σας κλέψουν ψηφοφόρους; Μα με 68.000 πως μπορεί να γίνει αυτό;
Ύστερα, βγήκε το χούι του ανθρώπου που έχει την ανάγκη να δείξει ότι μπροστά του είναι όλοι ένα τίποτα. Μπορεί το ύψος του να μη βοηθάει, αλλά σίγουρα το 41% του εκλογικού αποτελέσματος – στο μετά βίας 50% που πήγε να ψηφίσει- κι η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης, του δίνουν αρκετούς πόντους. Με ύφος καρδιναλίου λέει προς τον κόσμο: “Δε σας φοβόμαστε καθόλου, μια χούφτα είστε και δεν εκπροσωπείτε κανέναν”. Τι αντιμετώπιση είναι αυτή κ. Υπουργέ; Αφού δε φοβάστε κανέναν, γιατί δεν κυκλοφορείτε μόνος να επιστρέψετε και τους αστυνομικούς στις υπηρεσίες τους που τόσο τους έχουν ανάγκη, έτσι ώστε να μη σκοτώνεται ο κόσμος μπροστά στα αστυνομικά τμήματα; Αστυνομικοί που για άλλο λόγο προσλήφθηκαν κι άλλο πράγμα κάνουν! Να μπορεί ο οποιοσδήποτε πολίτης να έρθει να σας πλησιάσει για να σας χαιρετήσει, να σας σφίξει το χέρι! Φοβάστε όμως ότι αντί να σας χαιρετήσει και να σας σφίξει το χέρι, θα σας φασκελώσει. Επίσης, καλό θα ήταν να μας πείτε, εσείς ποιούς εκπροσωπείτε; Τους τραπεζίτες; Τους δανειστές μας; Τους φαρμακοβιομηχάνους ή μόνο τους 68.000 και α και ου και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ανεπιβεβαίωτους ψηφοφόρους σας; Απαντήστε κ. Υπουργέ, όχι σε μένα (εγώ ξέρω καλά σε ποιούς έχετε υποχρέωση), αλλά στον κόσμο που μας διαβάζει.
Τώρα ήρθε η ώρα να γελάσετε κι εσείς αγαπητοί φίλοι και φίλες, όπως έκανα κι εγώ. Ο υπουργός φιγούρα από το Laky Cup θέλοντας να βγει από τη δύσκολη θέση, κάνει την τελευταία του επίθεση, όπου τι σκέφτηκε να πει ο τιτανομεγιστοτεράστιος; Διαβάστε και γελάστε: “Στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία, κάνουμε εκλογές, ψηφίζει ο λαός κι ο λαός κυβερνά”!!! Στη δήλωση αυτή έχουμε 4 ψέματα στη σειρά, ούτε ένα, ούτε δύο. Ίσως η μόνη αλήθεια, κι αυτό όχι για πολύ ακόμα έτσι όπως πάμε, είναι η λέξη Ελλάδα.
Τώρα που βλέπει παντού “δημοκρατία”, θα πρέπει να μας δώσει κι εμάς να το καταλάβουμε!
Στο “κάνουμε εκλογές” θα πρέπει να μας απαντήσει, αν τις κάνει το κράτος ή η ιδιωτική εταιρεία Singular Logic κι αν υπάρχει ΦΕΚ σύστασης της Βουλής σε Σώμα, γιατί εγώ ψάχνω και δεν το βρίσκω.
Στο “ψηφίζει ο λαός”, θα πρέπει να απαντήσει στο αν ψηφίζουν μόνο οι εν ζωή ή κι οι 300.000 τουλάχιστον αποβιώσαντες που υπάρχουν ακόμα στους εκλογικούς καταλόγους.
Εδώ, τώρα πέφτει το γέλιο με τα δακρύων, “κυβερνάει ο λαός” είπε ο υπουργός. Αλήθεια υπουργέ μου; Τι ξεστόμισες τώρα; Είσαι ο Mastermind, είσαι ο Master of the Game, είσαι ο Master Commander Russell Crowe, είσαι ο Gladiator…
Αφού λοιπόν κυβερνάει ο λαός, καταθέτω τώρα πρόταση προς τους αναγνώστες να δω αν θα περάσει.
Καταργούνται όλοι οι παράνομοι φόροι, μειώνεται το ΦΠΑ στο 5% σε ό,τι πωλείται, καταργείται η βουλευτική ασυλία και το ακαταδίωκτο, έλεγχος σε όλες τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί από όλες τις κυβερνήσεις, επιστροφή των 250 δις συν τον τόκο που χαρίστηκαν στις τράπεζες χωρίς να ερωτηθούμε, αναίρεση των μνημονίων και της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας και ποινικές ευθύνες σε όσους το υπέγραψαν και ψήφισαν.
Αυτά για αρχή υπουργέ μου, αφού κυβερνάει ο λαός, εσείς τι λέτε αγαπητοί φίλοι και φίλες, είναι καλά για αρχή; Θα έχω την έγκριση σας χωρίς την Singular Logic;
Στο άρθρο αυτό, θέλω να σας δώσω να καταλάβετε ότι η Δημοκρατία που βαυκαλίζεται ο υπουργός, είναι να βρίζει τους εργαζόμενους ακόμα κι αν αυτοί ανήκουν στους κόκκινους slow motion διαδηλωτές. Να σας δώσω να καταλάβετε ότι έχουν έρθει όλα πάνω – κάτω και τελικά τα πόδια κατάφεραν να χτυπήσουν το κεφάλι. Να καταλάβετε ότι αντί η εξ-ουσία να εκτελεί αυτά που η ουσία (εμείς) αποφασίζει κι ο υπ-ουργός να είναι υπό το έργον ως υπάλληλος μας, αυτοί εκτελούν αυτά που θέλουν και τους πληρώνουμε αδρά κιόλας για αυτό. Ξεπουλάνε, καταστρέφουν τα πάντα και μόλις η ουσία διαμαρτυρηθεί τη βρίζουν και την ποινικοποιούν κιόλας.
Πολίτη αυτής της χώρας, φτάσαμε στο σημείο ο Άδωνις να μας λέει κάφρους κι ανθρωπάκια, ο Βαρτζόπουλος ότι οι γυναίκες είναι μόνο για να γεννάνε, η Φλέσσα ότι όλοι μαζί είμαστε δολοφόνοι (Τέμπη, Μάτι) κι ο Καλλιάνος κατάλαβε ότι οι ΜΕΘ είναι μόνο για συγγενείς του και με το αζημίωτο βέβαια.
Αυτό το τέρας της αλαζονείας και της έπαρσης το φτιάξαμε όλοι εμείς τον προηγούμενο Ιούνιο – των εκλογών. Πρέπει να καταλάβετε ότι με διαμαρτυρίες, γιουχαϊσματα και άστοχες διαδηλώσεις, δε θ’ αλλάξει τίποτα. Όταν θέλετε να αλλάξετε διαχειριστή σε μια πολυκατοικία ή σε μια εταιρεία, αυτό γίνεται ΜΟΝΟ με Γενική Συνέλευση. Έτσι κι εδώ, για να τους αλλάξουμε μια για πάντα, θα πρέπει να ενωθούμε. Δομημένα κι οργανωμένα σαν πραγματικό έθνος. Μόνο έτσι θα ξεκαβαλήσουν το ιπτάμενο καλάμι τους κι είναι το μόνο που πραγματικά φοβούνται. Την ένωση μας κι όχι τα γιουχαΐσματα μας, από τα οποία δεν ιδρώνει καν το αυτί τους.
Λόγω των ημερών, αν θέλετε μια πραγματική επ-ανάσταση, πρέπει να γίνει ειρηνικά. Ένα στυλό θα χρειαστεί, τίποτα περισσότερο. Να βγουν πραγματικοί εκπρόσωποι μας από την βάση μας, ώστε να μπορούν να μεταφέρουν τη δική μας φωνή, για να εγκαθιδρυθεί η πραγματική δημοκρατία κι όχι αυτή που μας κοροϊδεύει ο υπουργός Υγείας.
Η δημοκρατία είναι μία, αυτή που δεν έχει κόμματα, αυτή που η δύναμη των αποφάσεων ανήκει πραγματικά στους πολίτες και τέλος, αυτή που η εκτελεστική της εξουσία, απλά πραγματοποιεί τις επιταγές των πολιτών.