Ανθρωπιστική Αποστολή ή Επιχείρηση Χωρίς Σχέδιο; Οι Ασυγχώρητες Ευθύνες στη Λιβύη


Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου

Η απάντηση του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια σε ερώτηση που είχε κατατεθεί στη Βουλή από τον Σεπτέμβριο του 2023, σχετικά με τα τραγικά γεγονότα στη Λιβύη, που στοίχισαν τη ζωή σε πέντε ανθρώπους, τρεις στρατιωτικούς και δύο πολίτες, ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση μόλις τον περασμένο μήνα και ήταν πραγματικά μια απάντηση μόνο για κλάματα 

Ο κ. Δένδιας δήλωσε: “Σε απάντηση της σχετικής ερώτησης, όπως με πληροφόρησαν οι αρμόδιοι φορείς του Υπουργείου, σας γνωρίζω ότι δεν έχουν προκύψει επιπλέον στοιχεία αναφορικά με τις συνθήκες του τραγικού δυστυχήματος που συνέβη το 2023 στη Λιβύη. Τα Γενικά Επιτελεία έχουν εξετάσει κάθε δυνατότητα για την υγειονομική υποστήριξη και την κάλυψη όλων των εξόδων, ιατρικών και μη, στα οποία υποβάλλονται τα στελέχη που τραυματίστηκαν, εφαρμόζοντας στο έπακρο τις δυνατότητες που παρέχει ο νόμος γενικά σε τραυματίες ή θανόντες κατά την υπηρεσία. Μέχρι σήμερα έχει ολοκληρωθεί ό,τι προβλέπεται και έχουν βοηθηθεί τα στελέχη αυτά, ενώ για τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης έχουν αναληφθεί όλες οι απαιτούμενες ενέργειες, οι οποίες δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί”.

Με την ιδιότητά του ως δικηγόρου και πολιτικού,  χρησιμοποιώντας τις εντυπωσιακές και τυποποιημένες εκείνες εκφράσεις του νομικού του οπλοστασίου, ο κ. Δένδιας “έβαλε τα δυνατά του” για να καλύψει προσεκτικά κάθε ίχνος δικής του ευθύνης στην υπόθεση.

Ωστόσο η λεπτομερής περιγραφή ανώτερου αξιωματικού που συμμετείχε στην αποστολή, στην αγωγή που κατέθεσε κατά του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά και προσωπικά κατά των υπουργών ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια και ΥΠΕΞ Γιώργου Γεραπετρίτη, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για την εξοργιστική προχειρότητα, ανοργανωσιά και τρομακτική έλλειψη επαγγελματισμού που μετέτρεψαν τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη σε αποστολή θανάτου. Όντως, πρόκειται για την αποστολή με τις μεγαλύτερες απώλειες για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας σε καιρό ειρήνης.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η διαταγή δόθηκε “προφορικά” διότι δεν είχε ληφθεί εγγράφως, ζητούσαν φωτογραφία των διαβατηρίων των μελών της αποστολής σε κοινή ομάδα στο VIBER, επειδή είχε προκύψει πρόβλημα και επιπλέον ενημερώθηκαν ότι θα πήγαιναν άοπλοι κατόπιν εντολής του Υπουργείου Εξωτερικών. 

Η παντελής έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού για μια τέτοια στρατιωτική επιχείρηση φαίνεται ξεκάθαρα στα λόγια του Στρατηγού Διοίκησης Ειδικού Πολέμου κ. Χούπη στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, λίγο πριν την αναχώρηση της αποστολής: “Δεν υπάρχει σαφής αποστολή, ούτε σαφής γνώση για το πού θα εγκατασταθούμε και θα δράσουμε”.     

Για την “αξιέπαινη’’ αυτή πράξη του ο κ. Χούπης που ανέλαβε να ανακοινώσει χωρίς αιδώ την ασάφεια της αποστολής στη Λιβύη, αν και θεωρητικά τουλάχιστον είχε την ευθύνη της, ανταμείφθηκε με προαγωγή αφού στις επόμενες κρίσεις των Ενόπλων Δυνάμεων έγινε Α/ΓΕΕΘΑ.

Εκτός από την αφιλόξενη υποδοχή της ελληνικής αποστολής στο αεροδρόμιο της Βεγγάζης, δεν τους χορηγήθηκαν ποτέ οι κάρτες επικοινωνίας, όπως τους είχαν υποσχεθεί και ο αξιωματικός αναγκάστηκε να ενεργοποιήσει την περιαγωγή στο κινητό του για να μπορεί να ενημερώνει τουλάχιστον τη σύζυγό του! 

Είναι επίσης ντροπιαστικό για το ΓΕΣ να ενημερώνονται οι υπηρεσίες του από τη σύζυγο του αξιωματικού για την πορεία μιας τόσο επικίνδυνης αποστολής στη Λιβύη, όπως και έγινε!

Όμως αυτός ο επιπόλαιος επιχειρησιακός σχεδιασμός, σαν να επρόκειτο για “εκδρομή”, προκάλεσε το θάνατο πέντε συνανθρώπων μας.  

Μετά τη σφοδρή σύγκρουση του λεωφορείου όπου επέβαιναν, με το αγροτικό, οι βαριά τραυματισμένοι έζησαν δραματικές στιγμές περιμένοντας 50 ολόκληρα λεπτά κάποιο υποτυπώδες και παλαιού τύπου ασθενοφόρο για να τους μεταφέρει σ΄ ένα αγροτικό ιατρείο που δεν διέθετε ούτε καν υλικά για τοπική αντισηψία! 

Η απίστευτη ταλαιπωρία των τραυματιών συνεχίστηκε, καθώς μεταφέρονταν από το άθλιο οδικό δίκτυο στο νοσοκομείο ΤΑΚΝΙΣ, όπου εκεί επί τέλους εδέησε να επικοινωνήσει με τον αξιωματικό ο Στρατηγός Δημήτρης Χούπης, εκ του ασφαλούς φυσικά από την Αθήνα,  προκειμένου να ενημερωθεί για τα δραματικά γεγονότα.   

Ο Πρόξενος Βενιζέλος που δεν είχε επιβιβαστεί στο “τρελό” λεωφορείο με την υπερβολική ταχύτητα άνω των 120 χλμ την ώρα, ενώ οι επιβαίνοντες δεν ήξεραν καν πού πήγαιναν, εμφανίστηκε τελικά στο ιδιωτικό νοσοκομείο Benghazi Specialized Hospital μαζί με τον υποτιθέμενο και μυστηριώδη σύνδεσμο “Αλέξη” που “θα” ρύθμιζε τα πάντα στην αποστολή, όπως είχε διαβεβαιώσει η Αθήνα πριν ξεκινήσουν, χωρίς όμως να φαίνεται πουθενά, αφού δεν είχαν δει ούτε φωτογραφία του. 

Ένιωσε όμως την υποχρέωση, όσο ειρωνικό κι αν ακούγεται αυτό, να συνοδεύσει τον Πρόξενο στο Νοσοκομείο της Βεγγάζης για να εκφράσουν  αμφότεροι τη λύπη τους για το συμβάν(!) ενώ κανένας από τους δύο δεν τους προστάτευσε από αυτό.  

Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, η γενικόλογη και καθυστερημένη απάντηση του κ. Δένδια αναιρείται από το περιεχόμενο της αγωγής εναντίον του. Δεν μπορεί δε ο Υπουργός να επικαλείται ούτε το απόρρητο της υπόθεσης, αφού δεν δίστασαν να ζητήσουν φωτογραφίες διαβατηρίων των συμμετεχόντων στην αποστολή στο VIBER.

Αυτή η αποστολή αποτελεί ένα ακόμα τρανταχτό δείγμα της απαξιωτικής στρατηγικής της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας στα θέματα Εθνικής Άμυνας της χώρας. Πολιτική που δείχνει καθαρή ασέβεια απέναντι στα σώματα ασφαλείας.

Αν συνεχίσουμε έτσι,  θα καταλήξουμε να έχουμε ένα πλούσιο εξοπλισμό σε φρεγάτες, F35 και αντιαεροπορικούς θόλους, το καμάρι του κ. Δένδια, χωρίς όμως και το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό για να τον επανδρώσει.

Δεν είναι τυχαία η απροθυμία των νέων να εισαχθούν στις στρατιωτικές σχολές. Η Σχολή Ευελπίδων μπόρεσε να καλύψει μόλις τις 77 από τις 307 θέσεις σπουδαστών που είχε ανακοινώσει αρχικά. Είναι δε αμφίβολο, αν στις θέσεις αυτές θα παραμείνει το 60%, αφού οι νέοι υποψήφιοι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη στρατιωτική ζωή.

Η αδιαφορία των νέων μας για τις Ένοπλες Δυνάμεις είναι το αποτέλεσμα των αποφάσεων όλων των διαχρονικών κομματικών κυβερνήσεων που φρόντιζαν μόνο να πλουτίζουν από τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων, απομυζώντας το δημόσιο πλούτο των πολιτών.

Ποιος και για ποιο λόγο, θα παρακινηθεί να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα με μισθό που επαρκεί οριακά μόνο για το πρώτο 10ημερο του μήνα, με συνεχείς μεταθέσεις, όταν τα ενοίκια είναι πανάκριβα, με απλήρωτες υπερωρίες και νυχτερινές υπηρεσίες και με αυξήσεις πουρμπουάρ των 2 έως 14 ευρώ τον μήνα μικτά; 

Αυτές είναι οι μαρτυρίες των αξιωματικών που βιώνουν μια δύσκολη και επίπονη πραγματικότητα για να επιβιώσουν χωρίς να υπολογίσουμε και την έκθεση σε κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής κατά τη διάρκεια αποστολών, όπως είδαμε να γίνεται στη Λιβύη.    

Στην ανθρωποκεντρική Πολιτεία που δομούν και συνθέτουν οι ίδιοι οι πολίτες, κυριαρχεί η θέση ότι για να έχεις ειρήνη πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος για πόλεμο. 

Η Πολιτεία, λοιπόν, θεωρεί ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας εκτελούν αποστολή και πρέπει να βρίσκονται πάντα σε πλήρη ετοιμότητα να προασπίσουν την ασφάλεια, την ευημερία και την πρόοδο των ανθρώπινων κοινωνιών. Η Πολιτεία, από την άλλη, οφείλει να προστατεύει και να διασφαλίζει την αποστολή των ενόπλων δυνάμεων προσφέροντας τους άφθονη ηθική υποστήριξη και τα κατάλληλα εργαλεία,  ώστε να εκπληρώσουν τον σκοπό τους.

Για το λόγο αυτό, η Πολιτεία με απόλυτο σεβασμό στο σοβαρότατο κοινωνικό έργο που επιτελούν, οφείλει να τους παρέχει εκπαίδευση ύψιστης ποιότητας, καθώς και κάθε απαραίτητο μέσο σύμφωνα με τις πιο σύγχρονες προδιαγραφές για την απρόσκοπτη άσκηση των καθηκόντων τους.


Visited 93 times, 1 visit(s) today

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *