Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης
Ψήφισμα κατατέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο της Θάσου, εκ μέρους 19 συλλογικών φορέων του νησιού, από τον Νησιωτικό Περιβαλλοντολογικό Σύλλογο Θάσου.
Κάνουν λόγο για ένα τεράστιο περιβαλλοντικό έγκλημα στον κόλπο της Καβάλας, αναφερόμενοι στο έργο που προωθείται μέσω της Ευρωπαϊκής ένωσης και της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας κι αφορά την αποθήκευση του CO2 σε φυσικούς γεωλογικούς σχηματισμούς του Πρίνου.
Όλα ξεκινούν με την λεγόμενη κλιματική αλλαγή και το θέμα είναι πώς θα μπορέσουμε τελικά να μειώσουμε ή να αποθηκεύσουμε το διοξείδιο του άνθρακα CO2. Και επειδή η ελίτ του πλανήτη, δεν μπαίνει στη διαδικασία να αναζητήσει άλλες πηγές ενέργειας, όπως το υδρογόνο ή τη γεωθερμία, και τόσες άλλες ανανεώσιμες ενέργειες, βρήκαν τρόπο να αποθηκεύουν το διοξείδιο του άνθρακα σε σημεία που προηγουμένως έχει εξορυχθεί πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, σε φυσικούς γεωλογικούς σχηματισμούς, όπως αναφέρω και παραπάνω.
Έτσι, μέσω οδηγιών της Ε.Ε και φυσικά με την σύμφωνη γνώμη της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, εταιρείες όπως η Energean με ενεργό ρόλο στο έργο της αποθήκευσης CO2 στον Πρίνο (επένδυση που αγγίζει το 1 δισ. ευρώ), περιμένουν άμεσα τις σχετικές γνωμοδοτήσεις και περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις. Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο, θα σταματήσουν να πληρώνουν σημαντικά ποσά που σήμερα δίνουν για να αγοράζουν δικαιώματα ρύπων και θα προσελκύσουν και χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε.
Φυσικά, σε αυτή την επένδυση που γίνεται στον Πρίνο, έχουν πλησιάσει πολλές ακόμα εταιρείες και βιομηχανίες ώστε και άλλες χώρες να αποθηκεύουν τα βιομηχανικά απόβλητα τους στον Πρίνο, γιατί περί αυτού πρόκειται… Με λίγα λόγια, μήπως εκτός από την «μπαταρία» της Ευρώπης, μας θέλουν και ως χαβούζα της;
Δικαιολογημένες λοιπόν, οι έντονες αντιδράσεις των συλλογικών φορέων, αλλά και επιστημόνων, όπως και του κ. Νικολάου, Δρ. Περιβαλλοντολόγου, τ. Επισκέπτη Καθηγητή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οι οποίες έχουν να κάνουν με την επικινδυνότητα αυτής της αποθήκευσης, φέρνοντας επιχειρήματα όπως η σεισμικότητα της Ελλάδος, ή κάποιο ατύχημα πχ. διαρροής με τεράστιες επιπτώσεις στην θαλάσσια ζωή, γενικότερα στο περιβάλλον και σε τομείς όπως η υγεία, οι καλλιέργειες και μάλιστα σε μια τέτοια τουριστική περιοχή.
Αν κάποιοι αναρωτιούνται, αν η Ελληνική κυβέρνηση θα κοιτάξει το συμφέρον της εταιρείας αποκλειστικά, ή θα υπολογίσει τις περιβαλλοντικές συνέπειες, να τους θυμίσουμε εδώ, για να τους φύγει και η παραμικρή αμφιβολία, υπέρ ποιων τα συμφέροντα δουλεύει η κυβέρνηση, ότι η Energean έχει χρηματοδοτηθεί και πάλι το 2021 από την κυβέρνηση της Ν.Δ.- φυσικά με εγγυητή το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή όλους εμάς. Το «τυράκι» ήταν η διασφάλιση θέσεων εργασίας των ντόπιων πολιτών. Αποτέλεσμα; Η χρηματοδότηση δόθηκε, οι πολίτες απολύθηκαν και μάλιστα με την αγαστή βοήθεια των ΜΑΤ!!!
Κακά τα ψέματα, τα τελευταία χρόνια το αφήγημα της κλιματικής αλλαγής, ή κρίσης, που αποδίδεται στις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας, από την μια ως όρος, από την άλλη, ως αποτέλεσμα.
Ως όρος και ερμηνεία, έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα, με πολλούς επιστήμονες να επιμένουν στο αφήγημα της παγκόσμιας ελίτ με ψευτοδιλήμματα και προτάσεις, χωρίς αποτέλεσμα. Από την άλλη, μεγάλη μερίδα επιστημόνων με στοιχεία και αποδείξεις την καταρρίπτουν.
Λαμπερό παράδειγμα, ο εκλιπών ομότιμος καθηγητής του πολυτεχνείου Κρήτης και ερευνητής της γεωλογικής υπηρεσίας του Καναδά, κος Αντώνης Φώσκολος, που με στοιχεία και μελέτες αποδεικνύει, πως όσα μας λένε είναι υπερβολές που δεν βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία. Στην πραγματικότητα, το διοξείδιο χρειάζεται για την αναπαραγωγή των φυτών και δέντρων. Αν σταματήσει να υπάρχει, θα σταματήσει η αλυσίδα που στην άκρη της είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Επίσης, έχει αναφέρει πως η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα είναι μόνο 0,005% τα τελευταία 50 χρόνια. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να επηρεάσει την αλλαγή του κλίματος!!!
Σαν αποτέλεσμα, το βλέπουμε τα τελευταία χρόνια, που έχουν καεί εκατομμύρια στρέμματα δασών που είναι οι φυσικοί «απορροφητήρες» διοξειδίου του άνθρακα και στις θέσεις τους ξε – φυτρώνει η «πράσινη ανάπτυξη», οι ανεμογεννήτριες δηλαδή με ανυπολόγιστες μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο φυσικό μας περιβάλλον και με τον νόμο!
Αλλά, για να επιστρέψουμε στο θέμα μας. Ποιος μας διασφαλίζει, πως δεν θα συμβεί τίποτα που θα αποβεί μοιραίο για τον συγκεκριμένο τόπο; Αν και δεν είναι ο μοναδικός… Σε άλλη περίπτωση, φορείς της Λαυρεωτικής πολεμάνε να μην εγκατασταθεί στον όρμο του Θορικού μονάδα αποθήκευσης χύδην στυρενίου, που επίσης είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο.
Όμως, τέτοιες κινήσεις και αντιδράσεις τοπικού χαρακτήρα, οδηγούν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, που αφορά όλους μας; Η απάντηση είναι πως μπορεί ίσως να βοηθούν, καθυστερώντας προσωρινά την πορεία ενός σχεδίου, αλλά δεν οδηγούν τελικά σε καμία οριστική και ουσιαστική λύση για το συλλογικό συμφέρον. Γιατί, σε μια ανυποψίαστη στιγμή, ένα τέτοιο έργο μπορεί να αδειοδοτηθεί και να είναι πλέον αργά για οποιαδήποτε κίνηση.
Αυτό που σίγουρα θα οδηγούσε όμως στο επιθυμητό αποτέλεσμα, θα ήταν όλοι αυτοί οι φορείς να διεκδικήσουν το δίκαιο τους , ενωμένοι σε έναν συλλογικό φορέα που να δρα καθολικά και με δομημένο σχέδιο για όλα τα θέματα που απασχολούν ολόκληρη τη κοινωνία.
Έναν αμιγώς Εθνικό Πολιτικό φορέα, που να ενδιαφέρεται για το φυσικό πλούτο της χώρας και να προστατεύει και τον ορυκτό της πλούτο από κάθε εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό, ώστε να μην καταλήγει στα χέρια ιδιωτικών εταιριών που ο μόνος τους σκοπός είναι το κέρδος, αδιαφορώντας και για τις καταστροφικές συνέπειες που επιφέρουν στις τοπικές κοινωνίες.
Μα πάνω από όλα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι το φυσικό μας περιβάλλον είναι αυτό που μας προσφέρει ό,τι χρειαζόμαστε – τροφή, νερό, αέρα, ενέργεια- για να ζούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μάλιστα σε αφθονία.. Κανονικά θα έπρεπε να είμαστε πιο δεμένοι με αυτό, γιατί, είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι – καθώς μας έχουν απομονώσει μέσα στις μεγαλουπόλεις που ζούμε οι περισσότεροι από εμάς- αποτελούμε αναπόσπαστο μέρος του. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό.
Προφανώς, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο που βιώνουμε, γιατί έχουμε αποξενωθεί από την θέση μας, ως άνθρωποι. Το φυσικό περιβάλλον θα πρέπει να γίνει η κατοικία μας και είναι απαραίτητο να ζούμε μέσα σε αυτό, εναρμονισμένοι απόλυτα μαζί του.
Δεν είναι θέμα λοιπόν να πάρουμε κάποια μέτρα, για να περιορίσουμε την μόλυνση του. Το θέμα είναι ο σεβασμός που πρέπει να δείχνουμε προς αυτό. Σεβόμαστε λοιπόν το περιβάλλον για να μας σεβαστεί και εκείνο, μιας και ο σεβασμός είναι αμοιβαιότητα.
Σε μια ανθρωποκεντρική Πολιτεία λοιπόν, που όλα δημιουργούνται από τον άνθρωπο, για τον ίδιον τον άνθρωπο, ο σεβασμός προς το περιβάλλον, ουσιαστικά είναι ο σεβασμός προς την ίδια μας την ύπαρξη…