Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Η υπογεννητικότητα που παρατηρείται σήμερα στην Ελλάδα, τείνει να εξελιχθεί σε μια “δημογραφική βόμβα”, η οποία αν τελικά εκραγεί, θα φέρει αντιμέτωπη τη χώρα μας, με πολλές δυσάρεστες καταστάσεις! Αυτή η ανησυχητική πραγματικότητα, αποδομεί σταδιακά το όνειρο χιλιάδων νέων ανθρώπων να γίνουν γονείς και προβληματίζει σοβαρά ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο, αγγίζοντας κι επηρεάζοντας ανθρώπινες προσωπικές και συναισθηματικές χορδές, συνδεδεμένες με την επιθυμία δημιουργίας οικογένειας.
Δυστυχώς, η υπογεννητικότητα εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς σε μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες προκλήσεις στη χώρα μας. Αν επικαλεστούμε την αδιάψευστη μαρτυρία των αριθμών, θα δούμε ότι το 2023 οι γεννήσεις κατρακύλησαν κάτω από τις 77.000, ενώ οι θάνατοι ξεπέρασαν τις 140.000 – σχεδόν διπλάσιος αριθμός από εκείνον των γεννήσεων – δημιουργώντας έτσι ένα πρωτοφανές αρνητικό ισοζύγιο.
Στην Ελλάδα, ο δείκτης γονιμότητας (ο μέσος αριθμός παιδιών ανά γυναίκα) κυμαίνεται πολύ κάτω από το 2,1 που απαιτείται απλώς για να διατηρηθεί ένας πληθυσμός σταθερός, ενώ δυσοίωνες προβλέψεις κάνουν λόγο για περαιτέρω συρρίκνωση του πληθυσμού σε κάτω από 8,5 εκατομμύρια μέχρι το 2050.
Τα στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα, δείχνουν ξεκάθαρα την πτωτική πορεία του αριθμού των γεννήσεων στη χώρα μας, πράγμα το οποίο απειλεί ταυτόχρονα την οικονομική βιωσιμότητα (με λιγότερους εργαζομένους στο μέλλον, θα ασκηθεί πίεση στο ασφαλιστικό σύστημα – συντάξεις), την κοινωνική συνοχή αλλά και την εθνική ανθεκτικότητα. Οι εκτιμήσεις που δημοσιεύονται από τη EUROSTAT, προβλέπουν ότι η Ελλάδα θα είναι ήδη από το 2030 η γηραιότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Το σημαντικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας, που απειλεί σήμερα την Ελλάδα με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον μας, έχει ως βασική του αιτία την άθλια οικονομική πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες πολίτες. Τα νεαρά ζευγάρια φίλων και συγγενών, από το φιλικό αλλά και το ευρύτερο οικογενειακό μας περιβάλλον, ομολογούν απερίφραστα ότι αδυνατούν να αποκτήσουν παιδί, λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης που αντιμετωπίζουν. Ακόμη κι όσοι νέοι άνθρωποι έχουν ήδη ένα παιδί, δηλώνουν ότι δε σκοπεύουν να αποκτήσουν και δεύτερο, διότι τα εισοδήματά τους, δεν τους το επιτρέπουν. Ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι το “παιδί” αποτελεί φορολογικό τεκμήριο στη χώρα μας, αυξάνοντας απαγορευτικά το φορολογητέο ποσό!
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι οι νέοι άνθρωποι δυσκολεύονται σήμερα να βρουν μια δουλειά για να καλύψουν, έστω, τις βασικές τους ανάγκες σε στέγη, τροφή και ρεύμα. Πολλές φορές, αναγκάζονται να βρουν και δεύτερη δουλειά, για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ενώ το κόστος ζωής, αυξάνεται, ολοένα και περισσότερο, ανεξέλεγκτα. Πώς λοιπόν να αποφασίσουν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, όταν δεν έχουν ούτε το χρόνο, αλλά ούτε και τα απαιτούμενα χρήματα, για να το μεγαλώσουν σωστά;
Αυτή η κατάσταση απογοητεύει τους νέους μας και τους αναγκάζει ή να μην τεκνοποιούν ή να αναβάλλουν συνεχώς για το μέλλον τη γέννηση του παιδιού τους, προσπαθώντας να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις κι αποτυπώνει στους κοινωνικούς δείκτες, υψηλούς αριθμούς υπογεννητικότητας.
Σ΄αυτή την οικτρή κατάσταση μεθοδευμένης μείωσης του πληθυσμού μας, έρχεται να προστεθεί και μια άνευ προηγουμένου μαζική εισροή μεταναστών, κυρίως από την Ασία, αλλά κι από διάφορες άλλες περιοχές, γεννώντας εύλογα ερωτήματα για την επίδραση που θα έχουν οι “νεοεισερχόμενοι” αλλοδαποί στις τοπικές κοινωνίες μας, αλλά και στο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον μας.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους μετανάστες που εισέρχονται σε διάφορα σημεία της χώρας μας, οδηγούνται, αφού ολοκληρωθούν οι τυπικές διαδικασίες υποδοχής, σε δομές φιλοξενίας – πολλές από τις οποίες στήθηκαν εν μια νυκτί – όπου τους παρέχεται δωρεάν στέγη, τροφή, νερό και ρεύμα, πρόσβαση στο διαδίκτυο, καθώς κι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Όπως αναφέρουν αρκετοί ερευνητές, εκτός από την κάλυψη των βασικών αυτών αναγκών τους, λαμβάνουν επιπλέον οικονομική στήριξη από το κράτος, μέσω μηνιαίων επιδομάτων, το ύψος των οποίων προσαυξάνεται, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών που θα δηλώσουν. Στο σημείο αυτό, είναι λογικό να αναρωτηθούμε πώς βρίσκονται τόσα χρήματα για τους μετανάστες και τα παιδιά τους, όταν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους δικούς μας νέους ανθρώπους να αποκτήσουν απογόνους και να αντιμετωπίσουμε έτσι, δυναμικά, το δημογραφικό μας πρόβλημα;
Φαίνεται όμως πως οι θεσμοί μας, από όσα μας δηλώνουν, έχουν άλλα σχέδια, πιο “ευφυή” από τα δικά μας, για την εξουδετέρωση της “δημογραφικής βόμβας” που μας απειλεί. Η πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε εκδήλωση που είχε διοργανωθεί σχετικά με το δημογραφικό, παλαιότερα, πρότεινε ως λύση την αντικατάσταση των Ελλήνων από τους μετανάστες που έρχονται από την Ασία και την Αφρική. Μας είχε πληροφορήσει τότε ότι : “είναι αναγκαίο να δούμε το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών….στην ελληνική κοινωνία. Η ομαλή ένταξή τους, δε συμβάλλει μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά βοηθά και στην τόσο αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας μας”. Εφόσον λοιπόν ο κορυφαίος θεσμός της χώρας εκφράζει ανοιχτά αυτές τις συγκεκριμένες απόψεις, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι αυτές, συνοψίζουν τις προθέσεις και της υπόλοιπης κρατικής ιεραρχίας.
Ας αφήσουμε όμως στην άκρη, προς το παρόν, την “ιδανική” λύση της κ. Σακελλαροπούλου κι ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε τι θα συμβεί αν μια μέρα, εντελώς ξαφνικά και στα πλαίσια ενός δόλιου σχεδίου τους, από αυτά που ποτέ δεν μας ανακοινώνουν ξεκάθαρα, οι κρατικοί μηχανισμοί αποφασίσουν να απομακρύνουν όλους τους μετανάστες από τις δομές φιλοξενίας όπου βρίσκονται σήμερα, στερώντας τους παράλληλα και όλα τα επιδόματα, καθώς και κάθε στήριξη…
Οι άνθρωποι αυτοί – που κανείς δεν ξέρει πόσοι και ποιοί ακριβώς είναι – έχοντας χάσει απότομα ό,τι μέχρι πρότινος θεωρούσαν δεδομένο, θα ξεσπάσουν τυφλά την οργή τους πάνω σε όποιον και σε ό,τι βρουν μπροστά τους, προκαλώντας ολέθριες συνέπειες για ολόκληρη τη χώρα, εφόσον όπως γνωρίζουμε δομές φιλοξενίας υπάρχουν σχεδόν παντού. Οι κλοπές, οι βιασμοί κι οι εκβιασμοί, οι απαγωγές κι οι δολοφονίες, θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε μια κοινωνική έκρηξη τεραστίων διαστάσεων, η οποία, όταν καταλαγιάσει, θα έχει αφήσει πίσω της τα συντρίμμια μιας πλήρους κοινωνικής αποδιοργάνωσης.
Παρόλα αυτά, κανείς δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να μετατρέψει τη χώρα μας σε “κρανίου τόπου” σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι δε ιθύνοντες “περί άλλα τυρβάζουν” και το μόνο που δείχνει να τους απασχολεί, είναι η “ανανέωση του πληθυσμού μας”, ακόμα κι αν αυτή οδηγήσει σε κοινωνική αποσύνθεση.
Συμπερασματικά, αναφέρουμε ότι η υπογεννητικότητα των Ελλήνων σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα που ήδη εκδηλώνεται σε μεγάλο βαθμό, δημιουργούν μια δυσοίωνη εικόνα για το μέλλον της χώρας μας, καθώς τα κοινωνικά προβλήματα γιγαντώνονται καθημερινά κι η κατάσταση κινδυνεύει να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Ωστόσο, οποιαδήποτε κατάσταση, όσο δυσοίωνη κι αν προδιαγράφεται, μπορεί να αντιστραφεί, αν υπάρξει ισχυρή πολιτική βούληση εκ μέρους των ηγετών. Στην προκειμένη περίπτωση, χρειάζονται δυναμικές πολιτικές αποφάσεις που θα ενισχύουν οικονομικά τους Ελληνες πολίτες, ενώ παράλληλα θα περιορίζουν τις αθρόες εισροές και τη χρηματοδότηση όλων αυτών των ομάδων που μας έχουν περικυκλώσει από παντού, για να διασώσουν δήθεν την πληθυσμιακή μας συρρίκνωση.
Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη χώρα μας είναι κυρίως οικονομικό, μιας κι εκείνο που εμποδίζει τους Ελληνες πολίτες να φέρουν στον κόσμο τα παιδιά τους, όπως αποδεικνύεται, είναι το κόστος ζωής σε σχέση με τους πενιχρούς μισθούς που λαμβάνουν αν κι εφόσον καταφέρουν να βρουν μια θέση εργασίας. Συνεπώς, απαιτείται να εφαρμοστεί ένα μοντέλο οικονομικής πολιτικής τέτοιο, που το κόστος ζωής δεν θα υπερβαίνει το 50% του κατώτατου μισθού, ώστε ο πολίτης να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς, καλύπτοντας όλες του τις βασικές ανάγκες όπως στέγαση, τροφή, υγεία κι εκπαίδευση και με το υπόλοιπο να μπορεί να απολαύσει ό,τι επιθυμεί στον ελεύθερο χρόνο του. Ειδικά δε οι νέοι σε ηλικία πολίτες, να μπορούν άνετα να φέρουν στη ζωή τους απογόνους τους, να τους αναθρέψουν, χωρίς άγχος και προβλήματα και να εξουδετερώσουν σε ελάχιστο χρόνο τη “δημογραφική βόμβα” που τόσο “ανησυχεί” τους κυβερνώντες μας.
Όταν η πραγματική οικονομία ανακάμψει με την ορθή αυτή οικονομική στρατηγική, η υπογεννητικότητα, θα μετατραπεί αυτομάτως σε πληθυσμιακή αύξηση, τα νούμερα των στατιστικών, θα λάβουν θετικό πρόσημο κι οι πολίτες θα ζουν και θα διαβιώνουν σε περιβάλλον αξιοπρέπειας και σεβασμού, όπως αρμόζει στην ανθρώπινη φυσιολογία τους.