Γράφει ο Στέφανος Σουφλερός
Η Ένωση Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδας (ΕΕΕΚΕ), χτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου ανακοινώνοντας ότι, η ασφάλεια των πτήσεων δεν είναι ασφαλής, όχι μόνο λόγω των ελλείψεων του προσωπικού αλλά κυρίως επειδή δεν εκσυγχρονίζονται τα συστήματα ασφαλείας!
Την Τετάρτη στις 28 Φεβρουαρίου οι εργαζόμενοι της ΕΕΕΚΕ, είχαν προγραμματίσει να συμμετέχουν στην πανελλαδική δημοσιοϋπαλληλική απεργία που κήρυξε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και δεκάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις του ιδιωτικού τομέα (35 Εργατικά Κέντρα, δεκάδες Ομοσπονδίες κλπ), για να κάνουν έτσι μέσω της διαμαρτυρίας τους, πιο ορατή την θέση τους σε όλους εμάς.
Αυτό προφανώς δεν άρεσε σε κάποιους.. και ενεργοποιήθηκαν τα μεγάλα μέσα.. Έτσι με απόφαση του μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, κρίθηκε παράνομη η απεργία διαμαρτυρίας τους. Έκλεισαν λοιπόν την φωνή της (ΕΕΕΚΕ) για να μην μάθουμε ποτέ, το πόσο εκτεθειμένοι είμαστε σε κινδύνους, από τις επιλογές της κυβέρνησης.
Αυτός είναι ένας συνήθης τρόπος της εκάστοτε κυβέρνησης, να κλείνει τα στόματα όσων θεωρούν ότι κάνουν ‘’φασαρία’’.
Είναι όμως έτσι; Όλες αυτές οι φωνές διαμαρτυρίας κάνουν απλά φασαρία ή λένε την αλήθεια;
Η διαμαρτυρία μέσω της απεργίας είναι ένα έσχατο συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών, προς την κάθε κυβέρνηση.
Έτσι λοιπόν, την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου, που πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική απεργία των εργαζομένων, συνέβη, για να ακουστεί η φωνή-διαμαρτυρία των πολιτών. Μάλιστα, η επιλογή της ημέρας την έκανε πολύ ξεχωριστή, γιατί ήταν η ημέρα μνήμης ενός έτους για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών. Εκεί όπου χάθηκαν άδικα τόσοι συνάνθρωποί μας, από την αποδεδειγμένη αμέλεια της κυβέρνησης να φροντίσει για την ασφάλειά τους.
Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε κι ακόμα να μάθουμε, τι τελικά οδήγησε στην τραγωδία της σύγκρουσης των τρένων.
Ο κ. Καραμανλής, ο αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τις Μεταφορές, μια εβδομάδα πριν το τραγικό γεγονός, σε ερώτημα για προβλήματα που εγκυμονούν κινδύνους για την ασφάλεια των επιβατών που κινούνται με τα μέσα σταθερής τροχιάς, διαβεβαίωνε από τα έδρανα του κοινοβουλίου ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!
Η τακτική της κυβέρνησης προς όλους όσους χτυπάνε το καμπανάκι.. για την μη ύπαρξη ασφάλειάς μας είναι η ίδια, όπως ίδια βέβαια είναι πάντα, και τα αποτελέσματα!
Τελικά για το μόνο που νοιάστηκε η κυβέρνηση στην προκειμένη περίπτωση είναι πως θα έβγαζε παράνομη και καταχρηστική την απεργία της (ΕΕΕΚΕ);
Θα περίμενε κανείς βέβαια και από τους αρμόδιους του δικαστικού σώματος να προχωρήσουν ένα βήμα περισσότερο από το να εμποδίσουν την δικαιολογημένη διαμαρτυρία τους και να ελέγξουν αν τα αιτήματα των εργαζομένων της (ΕΕΕΚΕ), έχουν βασιμότητα έτσι ώστε να πράξουν όλες εκείνες τις ενέργειες που θα διασφαλίζουν την ασφαλή μεταφορά μας!
Όμως για να το κάνουν αυτό, χρειάζεται πρωτίστως ο θεσμός να είναι ανεξάρτητος από την κυβέρνηση, κάτι που δεν συμβαίνει στην χώρα μας, μιας και οι ανώτατοι λειτουργοί στα ανώτατα δικαστήρια της χώρας ορίζονται, από το εκάστοτε κυβερνητικό υπουργικό συμβούλιο.
Η δικαιοσύνη όμως, διαθέτει όλα εκείνα τα νομικά εργαλεία, ώστε να προλαμβάνει αλλά και να αποτρέπει εθνικές τραγωδίες όπως αυτές που έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια.
Το παράλογο που συμβαίνει μόνο στην χώρα μας και πουθενά αλλού, είναι ότι κατά την διάρκεια της έρευνας που κάνει η Ελληνική δικαιοσύνη, όταν συναντά πολιτικά πρόσωπα αφήνει το στυλό κάτω.. κλείνει το φάκελο και τον στέλνει στην βουλή γιατί ο τοίχος της βουλευτικής ασυλίας της δένει τα χέρια, είναι απροσπέλαστος, και ως γνωστόν “ο κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει”, εξού και τα αποτελέσματα του θεάτρου της εξεταστικής επιτροπής για την τραγωδία των Τεμπών που παρακολουθήσαμε αυτές τις ημέρες.
Τα συμπεράσματα που βγάζουμε ως πολίτες είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει ως προτεραιότητα την ασφάλεια μας, μάλιστα δεν είναι καν προς εκείνη την κατεύθυνση. Απεναντίας, μας δείχνει με κάθε τρόπο την προσπάθεια συγκάλυψης των λανθασμένων ενεργειών των αρίστων υπουργών της κυβέρνησης καθώς και την αποποίηση ευθυνών.
Ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να αρθεί η βουλευτική ασυλία του αρμόδιου υπουργού, να δικαστεί από τον φυσικό του δικαστή, να βγουν όλα τα στοιχεία στο φως κι εφόσον έπραξε το ορθόν, όπως ισχυρίζεται δεν θα είχε να φοβηθεί τίποτα.
Η κυβέρνηση όμως έχει πάρει τελικά ξεκάθαρη θέση απέναντι στους πολίτες, γράφοντας την ασφάλειά μας στα παλαιότερα των υποδημάτων της.. και μας το δείχνει με κάθε τρόπο.
Ο πρώην υπουργός μεταφορών Αχ. Καραμανλής γνωρίζοντας την δύσκολη θέση που βρίσκεται, φρόντισε να καλύψει τα νώτα του, τολμώντας ακόμα και να αλλοιώσει κρίσιμες ευρωπαϊκές οδηγίες 2016/798 που έχουν σχέση με την σιδηροδρομική ασφάλεια κατά την ενσωμάτωσή τους στην εθνική μας νομοθεσία.
Επίσης, και ενώ σε όλη την ελληνική επικράτεια, λειτουργούν συνολικά 41 αεροδρόμια, 72 ελικοδρόμια, 41 πεδία προσγείωσης και 3 υδατοδρόμια, ο ίδιος υπουργός, είναι αυτός, που κατήργησε την εποπτεία που είχε το κράτος στον έλεγχο των αεροδρομίων και μιλάμε για έναν από τους κρισιμότερους νευραλγικούς τομείς της πατρίδας μας, με προεκτάσεις που έχουν σχέση με ευαίσθητες γεωπολιτικές ασφάλειας και άμυνας αλλά και οικονομίας που είναι εξίσου σημαντικό λόγω του τουρισμού όπου ο μεγαλύτερος όγκος των τουριστών επιλέγει τα αεροδρόμια ως τις πύλες εισόδου στην χώρα μας .
Κάνουν ότι θέλουν και μένουν ατιμώρητοι στο απυρόβλητο, εις βάρος όλων μας. Το άδικο που παράγουν είναι τεράστιο. Μέχρι πότε θα συνεχίζεται αυτό, και πόσα ακόμα τραγικά γεγονότα πρέπει να συμβούν για να μπει ένα τέλος στην ασυδοσία όλων όσων κυβέρνησαν και συνεχίζουν να κυβερνούν την ιερή μας χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλον τον πλανήτη βάζοντας τις βάσεις των αξιών και των αρχών της δημοκρατίας για όλους τους ανθρώπους;
Τελικά νιώθουμε απροστάτευτοι, όχι από την ενδεχομένως κακή διαχείριση των κυβερνώντων, με όποια λάθη ή αστοχίες μπορούν να υπάρξουν, αλλά από την μεθοδευμένη εγκληματική απαξίωση της ορθής λειτουργίας των κρατικών θεσμών, από την εσκεμμένη καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων μας και την απαξίωση των ευρωπαϊκών μηχανισμών προστασίας πολιτών κρατών μελών, μιας και από την πλευρά των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων δεν βλέπουμε ούτε αυτοί να παίρνουν θέση στα όσα κακώς κείμενα συμβαίνουν στην χώρα μας.
Δεν θα έπρεπε να είχαμε την ευρωπαϊκή παρέμβαση εφόσον καταπατούνται δικαιώματα πολιτών που έχουν σχέση με την ασφάλειά τους;
Τί ρόλο έχουν όλοι αυτοί οι ευρωβουλευτές που τους επιλέξαμε από την χώρα μας να βρίσκονται στα ευρωπαϊκά τραπέζια των αποφάσεων; και πως διασφαλίζουν τα συμφέροντά μας από έναν ανώτερο θεσμό που είναι η ομπρέλα όλων των πολιτών της Ευρώπης;
Όποια ευρωπαϊκή οδηγία έρχεται στην χώρα μας γίνεται νόμος του κράτους. Είναι καθήκον μας στις επόμενες ευρωεκλογές να τοποθετήσουμε στα έδρανα της ευρωβουλής ανθρώπους που να νοιάζονται για τον άνθρωπο όπου κι αν κατοικεί, πόσο μάλλον για την χώρα μας που παρόλο που είμαστε καθόλα εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντι στην Ε.Ε. ανταποδοτικά και σε σύγκριση με άλλες χώρες κράτη μέλη της Ε.Ε. δεν έχουμε την ασφάλεια στις μετακινήσεις μας όπως οι άλλες χώρες, δεν έχουμε την ασφάλεια στην υγεία μας όπως οι άλλες χώρες, δεν νιώθουμε το κοινό αίσθημα της δικαιοσύνης όπως οι άλλες χώρες, δεν έχουμε το ποιοτικό βιοτικό επίπεδο όπως οι άλλες χώρες, δεν έχουμε γενικώς πολλά που έχουν οι άλλες χώρες, παρόλο που είμαστε ισότιμα μέλη της Ε.Ε.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για χιλιάδες ακόμα, χρειαζόμαστε στο ευρωκοινοβούλιο φωνές που να αποδίδουν το δίκαιο προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς κομματικές χρωματιστές παρωπίδες.