Καίτη Γούναρη
Σε πρόσφατο ρεπορτάζ, ιδιωτικού καναλιού της Ελληνικής Τηλεόρασης, είδαμε τους εργαζόμενους του Ελληνικού Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου (ΗΣΑΠ) να καταγγέλλουν τις συνθήκες εργασίας τους, καθώς και την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στους σταθμούς επιβίβασης-αποβίβασης του ΗΣΑΠ, με τα επικίνδυνα στέγαστρα, τις ακάλυπτες καλωδιώσεις και τα κατεστραμμένα δάπεδα. Μια κατάσταση απαράδεκτη και συγχρόνως ντροπιαστική.
Είναι γεγονός ότι, οι καθημερινές μετακινήσεις των πολιτών με τα μέσα μαζικής μεταφοράς έχουν γίνει πλέον επικίνδυνες και προβληματικές, καθώς σχεδόν σε όλα τα μέσα είναι φανερή η εγκατάλειψη και η μη σωστή συντήρηση τους, με την αιτιολογία των υπευθύνων, πως δεν υπάρχουν χρήματα και επάρκεια προσωπικού για να γίνουν οι απαραίτητες αυτές εργασίες.
Έχουν περάσει σχεδόν είκοσι χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που διοργανώθηκαν στην χώρα μας και τότε παραδόθηκαν και ξεκίνησαν να λειτουργούν οι πρώτοι σταθμοί του μετρό. Την ίδια περίοδο και για τους ίδιους λόγους έγινε και το λεγόμενο “λίφτινγκ” και στους σταθμούς του ΗΣΑΠ. Τότε υπήρχαν μέτρα ασφάλειας για τους πολίτες, αλλά και για τους εργαζόμενους . Όσοι τα χρησιμοποιούσαμε, βλέπαμε ανθρώπους να καθαρίζουν τις αποβάθρες, υπήρχε προσωπικό ασφαλείας και επαρκές προσωπικό για την εξυπηρέτηση των επιβατών.
Αυτά συνέβαιναν τότε, φυσικά γιατί τότε ενδιέφερε τους αρμόδιους η εικόνα που θα παρουσίαζε η χώρα, λόγω των αγώνων, στο διεθνές προσκήνιο. Αυτό στην πορεία ξεπεράστηκε και πλέον, δεν τους ενδιαφέρει, ούτε για τον τουρισμό, ούτε και για τους ανθρώπους που εξακολουθούν να μας επισκέπτονται, κάθε χρόνο και καθ όλη την διάρκεια του έτους.Έτσι, ξαφνικά, οι υπεύθυνοι που διαχειρίζονται τα μέσα αυτά, αποφάσισαν την απόλυση άρα και την μείωση των εργαζομένων, επικαλούμενοι οικονομικούς λόγους. Οι άνθρωποι αντικαταστάθηκαν από μηχανήματα, που πολλές φορές δεν λειτουργούν σωστά, με συνέπεια την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού και οι σταθμοί εγκαταλείφτηκαν, κυριολεκτικά στην τύχη τους…
Η εταιρεία ΣΤΑΣΥ που διαχειρίζεται την ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε, αλλά και τον ΗΣΑΠ Α.Ε (με αυτά τα μέσα μετακινούνται καθημερινά ένα εκατομμύριο επιβάτες), θέλει να μας πείσει ότι δεν είναι κερδοφόρα και ότι τα έσοδα από τα εισιτήρια δεν επαρκούν για να προσφέρουν στους επιβάτες τα αυτονόητα, δηλαδή ασφάλεια στις μετακινήσεις και ένα περιβάλλον, που να μην ντρέπεσαι και να μην φοβάσαι να βρίσκεσαι σε αυτό.
Σημειωτέον ότι, όταν η εταιρεία ανέλαβε αυτή την επένδυση, ανέλαβε και τις υποχρεώσεις συντήρησης και σωστής λειτουργίας, άρα δεν μπορεί να μην τις εκτελεί και να περιμένει και χρήματα (χρηματοδότηση) από τον κρατικό μηχανισμό. Γιατί, τότε ποιος ο λόγος της επένδυσης αυτής; Αφού θα μπορούσε να παραμείνει στα χέρια του κράτους, το οποίο τελικά είναι εκείνο που πληρώνει για όλα! Με απλά λόγια, είμαστε όλοι εμείς που πληρώνουμε για όλα!
Απορίας άξιο δε, είναι, πως μια ιδιωτική εταιρεία καταφέρνει να χρηματοδοτηθεί με δημόσιο χρήμα για να εκτελέσει τις απαιτούμενες εργασίες, αλλά τελικά ούτε αυτό κάνει και τις αναθέτει αλλού! Το νέο λίφτινγκ των σταθμών του ΗΣΑΠ κατέληξε στην ισπανική εταιρεία CAF, η οποία θα χρηματοδοτηθεί μέσω του ΕΣΠΑ, δηλαδή από τα χρήματα των πολιτών, με την σφραγίδα του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών. Είναι σαν την παροιμία ‘’ εγώ το λέω στον σκύλο μου και σκύλος στην ουρά του ‘’ και μένει να δούμε αν η ουρά θα εκτελέσει…
Σε μία πολιτεία όμως που σέβεται τους πολίτες της, αυτά δεν μπορούν να συμβαίνουν. Πρώτα απ όλα πρέπει να αισθανόμαστε ασφαλείς σε ένα περιβάλλον που θα μας τιμά και θα μας σέβεται. Σύγχρονες ασφαλείς εγκαταστάσεις και σύγχρονα ασφαλή μέσα μαζικής μεταφοράς θα πρέπει να είναι ο στόχος της κάθε πολιτικής αρχής.
Γι αυτό λοιπόν, ας σκεφτούμε και ας αναζητήσουμε γύρω μας, τις λύσεις που προσφέρονται στα προβλήματα μας..