Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Με αγανάκτηση και θυμό διαβάσαμε σε δημοσίευμα στον Τύπο για το “δώρο των 600 εκατομμυρίων ευρώ” που έκανε ο Κώστας Καραμανλής στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όταν ήρθαν στο φως τα έγγραφα του μνημονίου συνεργασίας και του προσχεδίου σύμβασης για τις άγονες γραμμές που υπογράφηκαν μεταξύ Υπουργείου Μεταφορών και ιταλικής εταιρείας.
“Επενδύσεις 600 εκατομμυρίων ευρώ από την HELLENIC TRAIN μαζί με την υποχρέωση του κράτους να ολοκληρώσει τα συστήματα σηματοδότησης/τηλεδιοίκησης και ETCS, που θα απέτρεπαν την τραγωδία των Τεμπών, απάλειψε από την τελική σύμβαση με την ιταλική εταιρεία για τις άγονες γραμμές ο πρώην Υπουργός Μεταφορών Κ. Αχ. Καραμανλής”, ανέφεραν επί λέξει τα έγγραφα αυτά, αναλύοντας στη συνέχεια και τις επί μέρους λεπτομέρειες.
Η Hellenic Train και το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών επί υπουργίας Κ.Α. Καραμανλή προχώρησαν το 2019 σε Μνημόνιο Συναντίληψης, προκειμένου να θέσουν τους όρους διαπραγμάτευσης για τη σύμβαση ΥΔΥ (Υποχρέωση Δημόσιας Υπηρεσίας), η οποία έφτασε τελικά στη Βουλή προς ψήφιση τον Ιούλιο του 2022 έχοντας περάσει από δαιδαλώδεις διαβουλεύσεις και προσχέδια και από τα δύο συμβαλλόμενα μέρη μέχρι να υπογράψουν το οριστικό συμβατικό έγγραφο.
Ωστόσο από την τελική επικυρωμένη σύμβαση προέκυπταν μειωμένες κεφαλαιουχικές δαπάνες για επενδύσεις εκ μέρους του παρόχου της υπηρεσίας, της Hellenic Train, αλλά και η εξάλειψη των αρχικών δεσμεύσεων για την ολοκλήρωση έργων ασφάλειας του σιδηροδρόμου εκ μέρους του Υπουργείου.
Είναι προφανές ότι το έγκλημα των Τεμπών, όπως έχουν προσδιορίσει όλα τα μέχρι σήμερα πορίσματα των ειδικών εμπειρογνωμόνων, θα είχε αποτραπεί αν λειτουργούσαν τα συστήματα ασφαλείας, όπως τα συστήματα σηματοδότησης/τηλεδιοίκησης και ETCS (σύστημα αυτόματης προστασίας συρμών), που απάλειψε από τη σχετική σύμβαση ο Κ.Α. Καραμανλής, μαζί με τις επενδύσεις ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ που “δώρισε” ο ίδιος στην ιταλική εταιρεία ενώ προορίζονταν για τις άγονες γραμμές και προβλέπονταν από τη σύμβαση.
Επομένως βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι Κυβερνήσεις μας νοιάζονται, ενεργούν και δουλεύουν προς όφελος των εταιρειών έναντι σχετικού ανταλλάγματος, αλλά δυστυχώς εις βάρος των πολιτών που είναι ταγμένες να υπηρετούν. Δεν διστάζουν να φτάσουν ή και να προκαλέσουν τραγικά δυστυχήματα, με τόσους πολλούς νεκρούς κυρίως νέους, αθώους και ανυποψίαστους, όπως συνέβη στα Τέμπη, βυθίζοντας τις οικογένειές τους αλλά και τη χώρα ολόκληρη σε βαρύ πένθος.
Σχετικά πρόσφατα εκατό και πλέον συμπολίτες μας έχασαν τη ζωή τους με τραγικό τρόπο στη μεγάλη φωτιά στο Μάτι το 2018, πάλι από αδιευκρίνιστες μέχρι τώρα συνθήκες και κυβερνητικές παραλείψεις, αβλεψίες και “δωράκια;”, που παίρνουν, όμως, στη συνέχεια εγκληματικές διαστάσεις.
Τελικά τι μας διασφαλίζει από τις αποφάσεις και τις επιλογές των ανθρώπων που μας διοικούν; Υπάρχει κάτι να μας διασφαλίζει από τη Νομοθετική και Εκτελεστική Εξουσία;
Η εκάστοτε Κυβέρνηση, ιδίως η σημερινή που έχει συγκεντρώσει όλες τις αρμοδιότητες των υπουργείων στο γραφείο του Πρωθυπουργού με το “επιτελικό κράτος”, είναι η βασική υπεύθυνη για την εκτέλεση και την εφαρμογή όλων των νόμων που ψηφίζονται. Επομένως γνώριζε πολύ καλά την υπαναχώρηση του κράτους, μέσω του υπουργείου ΥΠΟΜΕ, από την ολοκλήρωση των συστημάτων σηματοδότησης / τηλεδιοίκησης και ETCS, όπως και το δωράκι του υπουργού στην Hellenic Train.
Ουσιαστικά η ίδια η κυβέρνηση άνοιξε τον “τάφο των Τεμπών” που μας γεμίζει ακόμα με φρίκη αλλά προσπαθεί με τελείως άνανδρο τρόπο να ρίξει το φταίξιμο στο λάθος ενός απλού σταθμάρχη που όμως η ίδια διόρισε και με ανεπαρκή εκπαίδευση.
Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο δείγμα της πλήρους απουσίας της κρατικής μέριμνας για την ασφάλεια των πολιτών. Στην αρχή το κράτος υπογράφει σύμβαση για την ανάθεση υποχρέωσης δημόσιας υπηρεσίας σε ξένη εταιρεία με όρους που ζημιώνουν το Δημόσιο. Δήλωσε, έτσι, την ανικανότητά του ή την έλλειψη βούλησής του να την αναλάβει. Δεν έχουμε άραγε εγχώριες υπηρεσίες ικανές να διεκπεραιώσουν κάθε έργο και καταφεύγουμε σε ξένες εταιρείες πληρώνοντάς τες αδρά για να μας αντικαταστήσουν; Στη συνέχεια το κράτος αφήνει ανολοκλήρωτα τα έργα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης, συντελείται το έγκλημα και στο τέλος βρίσκεται το εξιλαστήριο θύμα, ο σταθμάρχης, στον οποίο θα πέσει όλο το βάρος της ευθύνης.
Τίποτε απολύτως δεν βλέπουμε να γίνεται για μια στοιχειώδη έστω ασφάλεια του πολίτη που θα έπρεπε να είναι το βασικό κίνητρο για κάθε κυβερνητική ενέργεια.
Η ασφάλεια του πολίτη είναι νομοθετική και ξεκινά από την ασφάλεια που παρέχει ο νομοθέτης που συντάσσει τα νομοθετήματα. Επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για Νομοθετική Εξουσία διότι τα νομοθετήματα, έργο του νομοθέτη, δεν είναι εξουσία αλλά εκφράζουν τις αποφάσεις και τη βούληση της ίδιας της Πολιτείας που αποτελείται από το σύνολο των πολιτών της. Στην ουσία τα νομοθετήματα είναι η ίδια η Πολιτεία και ο Νομοθέτης θα πρέπει να γνωρίζει άριστα το Αξιακό Σύστημα που θα αποτελεί τη βάση οποιουδήποτε Νόμου πρόκειται να ψηφιστεί και να υπογραφεί, με γνώμονα πάντα να διασφαλίζει το συλλογικό συμφέρον της ολότητας της Πολιτείας.
Η ασφάλεια εδραιώνεται στο Δίκαιο και το Δίκαιο είναι η ίδια η φυσιολογία του ατόμου που εγγυάται την ατομικότητά του μέσα στη συλλογική συμβίωσή του με τους συμπολίτες του. Η Γνώση αυτή των Πρωταρχικών Αξιών, Αρχών και Νόμων μας διδάσκεται, καλλιεργείται και εναλλάσσεται μέσω της Παιδείας μέσα στο σώμα της Πολιτείας έτσι ώστε να καταστούν οι πολίτες της ικανοί να εκλέξουν τον Νομοθέτη-Γνώστη για να συντάξει το Δίκαιο Νομοθέτημα. Στη συνέχεια το σύνολο των Πολιτών έρχεται ως η Εκτελεστική Εξουσία, η ίδια η ουσία των πολιτών, να εφαρμόσει το Δίκαιο Νομοθέτημα στην ακρίβειά του, χωρίς κανένα ποσοστό λάθους ή παρέκκλισης.
Αυτή είναι μια αληθινή και Δίκαιη Πολιτεία, η Ελλήνων Πολιτεία, που συντελεί στην ευδαιμονία των πολιτών της οι οποίοι με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν τις δικές τους Πολιτείες σε στέρεες βάσεις ώστε να συνεχιστεί στον ίδιο ρυθμό η ανέλιξή τους και η επίτευξη του σκοπού για τον οποίο γεννήθηκαν.