Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στο Ντουμπάι και την υπόθεση της Μαρίας Κοβαλτσούκ, της 22χρονης Ουκρανής που βρέθηκε βαριά τραυματισμένη, επανέρχεται στην επιφάνεια μια σκληρή πραγματικότητα πίσω από τη λάμψη και τον πλούτο του Εμιράτου. Το φαινόμενο των λεγόμενων “porta potty parties” αποκαλύπτει την ωμή εκμετάλλευση γυναικών από όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών και από την Ελλάδα, που παρασύρονται από υποσχέσεις πλούτου, αναγνώρισης και εύκολης ζωής, για να βρεθούν στο επίκεντρο μιας απάνθρωπης και εξευτελιστικής πραγματικότητας. Τα περιστατικά αυτά, δείχνουν πως πίσω από την εικόνα της χλιδής, κρύβεται μια κοινωνία που θυσιάζει κάθε ανθρώπινη αξία στο βωμό του χρήματος και της επιφανειακής ευμάρειας.
Το Ντουμπάι, ένα από τα επτά εμιράτα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, λειτουργεί με βάση τον ισλαμικό νόμο, γνωστό ως Σαρία. Πρόκειται για έναν θεσμό που ρυθμίζει πολλές πτυχές της ζωής, από τις πιο καθημερινές έως τις πιο ακραίες, επιτρέποντας ακόμη και σκληρές σωματικές τιμωρίες, όπως ο λιθοβολισμός και το μαστίγωμα. Σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο, η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως κατώτερη, ένα εργαλείο, ένα σώμα χωρίς υπόσταση, που υπάρχει μόνο για να υπηρετεί. Η στάση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά είναι ενδεικτική μιας βαθιά ριζωμένης νοοτροπίας, όπου η εξουσία του χρήματος συνδυάζεται με πολιτισμικές πεποιθήσεις που ακυρώνουν κάθε έννοια σεβασμού και ισότητας.
Γυναίκες που εργάστηκαν στο Ντουμπάι και έζησαν από κοντά τη σκοτεινή πλευρά της πολιτείας αυτής, περιγράφουν τη διαδρομή από τη φιλοδοξία, στην ταπείνωση. Η ψυχική και σωματική φθορά, η απώλεια της αξιοπρέπειας, η αντιμετώπιση σαν απλά αντικείμενα… Όλα αυτά επισκιάστηκαν μπρος σε κάθε υπόσχεση πρόσκαιρης χλιδής, δήθεν κοινωνικής αποδοχής ή οικονομικού κέρδους. Παρότι μπήκαν στο παιχνίδι του πλούτου ή τουλάχιστον έτσι πίστεψαν, τελικά ένιωσαν πως η ίδια τους η ανθρώπινη υπόσταση τσαλαπατήθηκε.
Κι εδώ ακριβώς κρύβεται η ουσία: Ποια είναι τελικά η αξία του πλούτου, όταν αυτός πληρώνεται με το ξεπούλημα της προσωπικότητας και της ίδιας της φυσιολογίας μας;
Όταν μια γυναίκα γνωρίζει ότι θα χρησιμοποιηθεί κυριολεκτικά σαν αντικείμενο, ακόμη και σαν τουαλέτα, και επιλέγει να συμμετέχει, τότε δεν έχουμε απλώς μια παραίτηση από την αξιοπρέπεια, έχουμε κατάρρευση κάθε ανθρώπινης Αξίας και Αρχής, κάθε επίγνωσης του ποια είναι και τι πρεσβεύει. Σε τελική ανάλυση, ουσιαστικά έχουμε παραίτηση από την ανθρώπινη φυσιολογία.
Αυτό όμως, σε μια ευνομούμενη κοινωνία, δεν μπορεί να είναι αποδεκτό. Είναι ανάγκη να υπάρξει αφύπνιση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η θήλεια φύση έχει μια βαθύτερη, ιερή θέση στη Δημιουργία. Και η θέση αυτή δεν χαρίστηκε από κανέναν και κανένας δεν μπορεί να την καταργήσει. Μόνος τρόπος, η συνειδησιακή παραίτηση και αποποίηση από το ίδιο το πρόσωπο, από την ίδια τη γυναίκα.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, να δομήσουμε μια Πολιτεία που να θεμελιώνεται στον απόλυτο σεβασμό προς τον Άνθρωπο. Και ο σεβασμός αυτός περνάει πρωτίστως μέσα από το σεβασμό προς τη γυναίκα, που είναι η πηγή της ζωής. Μια Πολιτεία που να θωρακίζει θεσμικά, αλλά και πρακτικά, τη θέση της γυναίκας στον κόσμο. Να την αναγνωρίζει, όχι μόνο ως ισότιμη, αλλά ως τον ακρογωνιαίο λίθο της Δημιουργίας και της συνέχειας του ίδιου του έθνους. Μια Πολιτεία όπου η Παιδεία, η Δικαιοσύνη και το σύστημα αξιών δε θα επιτρέπουν ούτε υπαινιγμό υποτίμησης, εκμετάλλευσης ή υποβιβασμού της γυναικείας ύπαρξης και κανενός ανθρώπου γενικότερα.
Οφείλουμε να θεσπίσουμε όρους πολιτικής και κοινωνικής αναγέννησης, με επίκεντρο τη φύση και την αποστολή του ανθρώπου, με σεβασμό στην οντότητα της θήλειας δημιουργίας. Να δομήσουμε μία κοινωνία, όπου η γυναίκα δε θα χρειάζεται να παλεύει για σεβασμό, γιατί αυτός θα είναι αυτονόητος. Όπου κάθε θήλεια οντότητα θα μπορεί να ζει, να αναπτύσσεται, να δημιουργεί, να προσφέρει, χωρίς να διακινδυνεύει να βρεθεί θύμα εμπορικής ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Πρέπει να αποδομήσουμε κάθε αντιαξιακή βάση που ευνοεί τη μετατροπή του γυναικείου σώματος σε απλό αντικείμενο. Να χτίσουμε από την αρχή μία αξιακή κοινωνία που αναγνωρίζει στη γυναίκα τον πραγματικό της ρόλο στη Δημιουργία. Όχι απλώς να της δώσουμε θέση, αλλά να την καλέσουμε να αναλάβει τον ρόλο που της ανήκει. Να πάρει την ευθύνη της και να συμπορευτεί σε ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό όραμα, στο οποίο δεν περισσεύει κανείς και δεν υποβιβάζεται καμία ανθρώπινη ύπαρξη.
Οι θέσεις και οι προτάσεις αυτές, δεν αποτελούν απλές απόψεις ή ευχολόγια. Αποτυπώνουν έναν από τους βασικούς άξονες του προγράμματος του πολιτικού φορέα «Ελλήνων Συνέλευσις». Ένα πρόγραμμα δομημένο με γνώμονα την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και τον απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη φύση. Όλες αυτές τις θεμελιώδεις αρχές που αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση μιας δίκαιης, αρμονικής και πραγματικά ανθρώπινης Πολιτείας.
Ο δρόμος προς μια τέτοια Πολιτεία μπορεί να μην είναι εύκολος, είναι όμως αναγκαίος. Δεν πρόκειται για ουτοπία, αλλά για μια συνειδητή πολιτική επιλογή που πρέπει να γίνει τώρα. Οφείλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη για τον κόσμο που δημιουργούμε. Όχι μόνο για εμάς, αλλά κυρίως για τις γενιές που έρχονται. Είναι καιρός να θέσουμε τις βάσεις για έναν πολιτισμό, όπου οι Αξίες θα αντικαταστήσουν την εφήμερη απόλαυση της εικόνας κι οι ανθρώπινες Αρχές, θα υπερισχύσουν του προσωπικού συμφέροντος. Γιατί μόνο έτσι ο Άνθρωπος, με πρωταγωνίστρια τη Γυναίκα, θα πάρει την πραγματική του θέση μέσα σε μια δίκαιη, φωτεινή και ελεύθερη κοινωνία.