Γράφει ο Χάρης Δαμίγος
Αγαπητοί φίλοι,φίλες και σινεφίλ, σήμερα το άρθρο μας θα έχει και σινεμά! Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, σίγουρα έχετε δει την ταινία: “Ξύπνα Βασίλη!” Ο ηθοποιός, Γιώργος Κωνσταντίνου, παθαίνει αμόκ κι αρχίζει να κακαρίζει, όταν ακούει τον υποτιθέμενο μεγάλο ποιητή Φανφάρα να απαγγέλει τον “Σκοταδόψυχο”. Τώρα θα μου πείτε, πού κολλάει όλο αυτό με το άρθρο που γράφω; Κολλάει, γιατί όλοι εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, ζούμε μέσα στην τρέλα, αλλά, για να είμαι και πιο ακριβής, αυτοί μας αναγκάζουν να ζούμε μέσα στην τρέλα, έχοντάς μας δώσει το προνόμιο να είμαστε εκτός τρελάδικου!!!
Σίγουρα η επιστήμη της ψυχιατρικής έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά με εμάς. Θεωρώ ότι στα χρονικά της ψυχιατρικής, δεν έχει ξαναγίνει τόσο πετυχημένο πείραμα. Ποιό είναι αυτό το πείραμα; Οι τρελοί έξω κι οι γνωστικοί μέσα!!! Δυσκολεύομαι πραγματικά να το ξεκινήσω, γιατί δεν ξέρω από πού να πιάσω αυτό το άρθρο. Καλό μεν, από τη μια, γιατί έχω επιλογές, αλλά πολλές φορές, μάλλον οι πολλές επιλογές είναι πρόβλημα.
Ξεκινάμε λοιπόν με την ανακοίνωση της Μητσοτακούλειας νέας κυβέρνησης, η οποία σύμφωνα με τις δηλώσεις της θα ήταν μικρή και θα κάλπαζε σαν άλογο, αλλά τελικά κατέληξε μεγάλη και βραδυκίνητη, αφού κυριάρχησαν τα βόδια. Αυτό όμως, μου θύμισε και την εποχή του Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου το γένος Μινέικο, (βάζω το γένος για να μην μπερδευτείτε με κανέναν άλλο) που πριν πέσει από το ποδήλατο, έλεγε ότι σε 100 μέρες, με τη μικρή κι ευέλικτη κυβέρνησή του, θα τα είχε φτιάξει όλα. Κάποιος τον μάτιασε όμως, έπεσε και μετά την πτώση, κάτι αναρρωτικές από ’δω, κάτι φυσικοθεραπείες από ’κει, πέρασαν καμιά 200αριά μέρες και τίποτα δεν άλλαξε. Αυτός, σίγουρα από πέσιμο θα πάει κι όχι από τίποτε άλλο… αφού έχει ήδη 2 πτώσεις στο βιογραφικό του· την πτώση από το ποδήλατο και την πτώση της κυβέρνησης του. Μη σταθείτε στις ημερομηνίες που συνέβησαν αυτά – λόγω του άρθρου γίνονται και κάποιες αλχημείες ημερομηνιών.
Στη νέα κυβέρνηση λοιπόν, ιδρύεται ένα υπουργείο με την επωνυμία: “Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας”. Ωραίος τίτλος, “πιασάρικος”, που λέμε. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ότι “κοινωνική συνοχή” είναι το δικαίωμα στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην υποστήριξη και τέλος η συμμετοχή στις χαρές και στις μοναδικότητες της ζωής. Το διάβασα αρκετές φορές για να καταλάβω τι εννοεί και μόλις το κατάλαβα, άρχισε δειλά – δειλά να μου βγαίνει ο ρόλος του Γιώργου Κωνσταντίνου. Άρχισα να κουνάω σιγά – σιγά τα χέρια μου κι ανέβηκα πάνω σε μια καρέκλα.
Δε γίνεται να μιλάμε για δικαίωμα στην εργασία, όταν ο τομέας της εργασίας έχει γίνει σύγχρονη δουλεία.
Δε γίνεται να μιλάμε για εκπαίδευση, όταν η δημόσια εκπαίδευση δεν υπάρχει και για να την έχεις, πρέπει πρώτα να πληρώνεις ιδιωτικά.
Δε γίνεται να μιλάμε για υγεία, όταν η δημόσια υγεία, πλέον, είναι απογευματινή και με ραντεβού.
Δε γίνεται να μιλάμε για υποστήριξη, όταν το κράτος μόνο υποστηρικτικά δε συμπεριφέρεται στον πολίτη – και με αποδείξεις.
Δε γίνεται να μιλάμε για συμμετοχή στις χαρές και στις μοναδικότητες της ζωής, όταν ηθελημένα δε μας αφήνουν να τις ζήσουμε και πειραματίζονται πάνω μας, για να μην πέσουν έξω οι μελέτες.
Ηρέμησα μετά από λίγο, με κατέβασαν από την καρέκλα κι είπα να σερφάρω στο ίντερνετ. Βλέπω μια δημοσίευση που έλεγε σαν τίτλο: “Τα εύσημα έδωσαν στην κυβέρνηση και στην υπουργό Ζαχαράκη για το Δημογραφικό ”. Τι το ήθελα; Λες και δεν ήξερα ότι ο τίτλος είναι παραπλανητικός, αφού είναι παγκοσμίως γνωστό ότι οι δικοί μας είναι οι πιο καλοί μαθητές και τα καλύτερα υποτακτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Λες και δεν ήξερα ότι μαζί έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν όλους, ακόμα κι αυτούς που μέχρι σήμερα έχουν τα λογικά τους! Και τα εύσημα δόθηκαν από μια “Ντουμπράβκα Σουίτσα”, την αρμόδια αντιπρόεδρο της Κομισιόν σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμάν-Αλή που, όλως τυχαίως, είναι της ίδιας πολιτικής συνομοταξίας με την υπουργό. Ε ρε δούλεμα που πέφτει!
Περιχαρής με τα εύσημα ( και το δούλεμα) η Ζαχαράκη πέφτει και αυτή σε παραλήρημα δηλώσεων, το οποίο- προφανώς- οφείλεται σε υψηλό πυρετό, διότι:
Ανέπτυξε την πολιτική της χώρας μας για το στεγαστικό. Ποιό στεγαστικό μαντάμ; Αυτό που σε πλήρη συνέργεια με τις τράπεζες πετάτε τον κόσμο έξω από τα σπίτια του, αφού του έχετε πάρει διπλά και τρίδιπλα τα χρήματα;
Ανέπτυξε την εξισορρόπηση της επαγγελματικής κι οικογενειακής ζωής με την επέκταση της άδειας μητρότητας. Μπα; Σας έπιασε ο πόνος μαντάμ για τη μητρότητα τώρα, όταν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες οι μητέρες χαίρουν πολύ καλύτερης κι ανθρώπινης συμπεριφοράς από το κράτος εδώ και πολλά χρόνια;
Ανέπτυξε την περιφερειακή διάσταση της ανάπτυξης με την ενίσχυση της αποκέντρωσης. Δεν καταλάβατε τι θέλει να πει η μαντάμ; Ούτε εγώ, αλλά αυτό είναι και το ζητούμενο. Να διαβάζεις φανφαρολογίες χωρίς να τις κατανοείς. Γιατί εγώ, δεν είδα καμία αποκέντρωση. Εκτός αν αποκέντρωση εννοεί τη μετανάστευση, επειδή πολλοί Έλληνες ψάχνουν τρόπο να φύγουν απ’ την χώρα τους.
Τώρα όσον αφορά τον αναπτυξιακό νόμο και την αξιοποίηση του Ταμείου Ανθεκτικότητας, μόνο γέλια μας πιάνουν, αφού δικαιούχοι του νόμου αυτού και του ταμείου είναι πρώτα οι ημέτεροι και τα δικά τους παιδιά κι αν περισσέψει κανά κοκαλάκι θα φάμε κι εμείς.
Το αποκορύφωμα όμως της τρέλας, ήρθε όταν διάβασα ότι η Μητσοτακούλεια κυβέρνηση έχει ξαναφέρει πίσω τους μισούς από αυτούς που έφυγαν την περίοδο της “τεχνητής” κρίσης κι ότι θα δώσει λύση στο δημογραφικό. (Προφανώς δεν τους ενημέρωσε κανείς ότι στα τέλη Φεβρουαρίου έγινε σε μεγάλο ξενοδοχείο της Αθήνας παρουσίαση για θέσεις εργασίας στην Γερμανία, από εταιρεία που ζητάει κόσμο, κι ο χώρος που έγινε η παρουσίαση, ήταν γεμάτος !!!) Αγαπητοί αναγνώστες, εκεί ξέφυγα, σηκώθηκα από την καρέκλα και άρχισα να φωνάζω: “Τρέλα, τρέλα! Και το μυαλό σου Σουίτσακ είναι θολό και της υπουργού μας πιο λειψό, σας εθόλωσε η βλακεία ως πού θα φτάσει Ζαχαράκη, αυτή η κοροϊδία;;”!!!
Ελπίζω να σας έκανα να γελάσετε μιας κι είναι κάτι που ο άνθρωπος το έχει ανάγκη. Μας το έχουν κόψει αυτό το συναίσθημα και μας έχουν φορτώσει με λύπη, κατήφεια, στενοχώρια, ώστε να οδηγούμαστε όλοι, άλλοι σιγά – σιγά κι άλλοι γρήγορα, στην κατάσταση τρέλας, όταν η πραγματικότητα μας δείχνει ότι δεν έχουμε μαντήλι να κλάψουμε, αφού μας το πήραν κι αυτό. Η Υπουργός όμως, ερχόμενη από άλλο πλανήτη κι εξυπηρετώντας τα συμφέροντα αυτών που την έβαλαν εκεί, μας παρουσιάζει ψεύτικα γεγονότα, που σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, χωρίς κανείς να μπορεί να τη βάλει στη θέση της.
Σε μια δίκαιη πολιτεία και προπαντός με Ελληνική Κυβέρνηση, το δημογραφικό δε θα υπήρχε καν σαν λέξη, αφού αυτή θα φρόντιζε να υπάρχουν τα κίνητρα για όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, ώστε να μπορέσουν να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια.
Εξασφάλιση της αφθονίας σε υλική και πνευματική μορφή. Κανένας πολίτης δεν θα πεινάει και θα έχει πρόσβαση σε ό,τι χρειάζεται για την ανάπτυξή του. Πραγματική στήριξη στις οικογένειες με απαλλαγές φορολογικές, μισθούς για να ζουν αξιοπρεπώς, ευέλικτα ωράρια και παροχές προς τις μητέρες που είναι σε εγκυμοσύνη, αλλά κι αυτές που γέννησαν. Παροχή βοήθειας όμως, και στους εργοδότες που έχουν τις μητέρες αυτές στις επιχειρήσεις τους και στήριξη γενικά στο μεγάλο θέμα που λέγεται μητρότητα. Πραγματική δωρεάν παιδεία, όπως και πραγματική δωρεάν υγεία, χωρίς ραντεβουδάκια απογευματινά.
Το μεγάλο στοίχημα της πολιτείας που θέλουμε, είναι ο γενικός κοινωνικοπολιτικός επανασχεδιασμός.
Όταν γίνουν όλα αυτά, και θα γίνουν μόνο όταν εσύ αποφασίσεις ότι πρέπει να γίνουν Έλληνα πολίτη, τότε θα σταματήσουν τα πειράματα πάνω σου, θα επανέλθεις στη φυσιολογία σου κι επιτέλους τότε, θα αναγκαστούν να έχουν τους τρελούς μέσα και τους λογικούς έξω.