Γράφει ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Αλαμπάνος
Με αφορμή την επίθεση εις βάρος δύο μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και το επεισόδιο σε βάρος του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη έξω από το «Ολύμπιον» στη Θεσσαλονίκη, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου δήλωσε:
«Σε μια δημοκρατία ίσης ελευθερίας, σεβασμού του άλλου ως προσώπου και πλουραλισμού δεν είναι ανεκτή η βία, πρακτική και συμβολική, σε πολίτες και πολιτικά πρόσωπα για την ταυτότητα και τις επιλογές τους. Τα θλιβερά γεγονότα των τελευταίων ημερών δεν ταιριάζουν στην Πολιτεία μας. Πλήττουν ανεπίτρεπτα την κοινή μας συμβίωση και τις θεμελιώδεις αρχές της».
Η άμεση και ορθή αντίδραση της Προέδρου της Δημοκρατίας στα δύο αυτά περιστατικά, σε αντιδιαστολή με τη νωχελική ή και μηδαμινή αντίδρασή της σε ανάλογα περιστατικά που δεν εξελίχθηκαν όμως εις βάρος μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ή εις βάρος κάποιας άλλης μειονότητας, εγείρει ένα σημαντικό ζήτημα: την ανάγκη να καταδικάζεται η βία ανεξαρτήτως της ταυτότητας των θυμάτων. Και ο ρόλος της πολιτείας είναι κρίσιμος σε τέτοιες καταστάσεις.
Είναι όμως φανερό πως η παρούσα κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες, έχει αποτύχει στην αποστολή της να προστατεύσει τους πολίτες της από κάθε μορφή βίας. Η επιλεκτική της αντίδραση σε περιστατικά όπως αυτό και η παθητική της στάση σε περιπτώσεις άλλων μορφών βίας αποκαλύπτει την πλήρη ανικανότητα και ανευθυνότητά της. Βέβαια δε θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο από μια κυβέρνηση όταν η ίδια χρησιμοποιεί βία εις βάρος των πολιτών της, προκειμένου να καταστείλει κάθε προσπάθεια αντίδρασης στα μέτρα που κατά καιρούς τους επιβάλλει.
Οφείλουμε όλοι μας να αναγνωρίσουμε ότι τη βία δεν πρέπει να την ανεχόμαστε ούτε να την δικαιολογούμε ανάλογα με το ποιος είναι ο δράστης και ποιο το θύμα. Κάθε περίπτωση είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζεται με το ίδιο σθένος και την ίδια σοβαρότητα. Η αντίδρασή όμως της Προέδρου μοιάζει να είναι επιλεκτική και υποκριτική. Η παράλειψή της για παράδειγμα στην καταδίκη της επίθεσης εις βάρος της νεαρής Ελληνίδας που μαχαιρώθηκε στην Ερμού από Ιρανό μετανάστη πριν λίγες μόνο μέρες, αναδεικνύει την ανεπάρκειά της. Η απουσία δε κάποιας ουσιαστικής αντίδρασης από τη μεριά της κυβέρνησης, ενισχύει το κλίμα ανομίας και ατιμωρησίας, προκαλώντας ανασφάλεια στους πολίτες.
Η διαμαρτυρία και η δράση κατά της οποιασδήποτε μορφής βίας και η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να είναι αμερόληπτη και ανεξάρτητη από πολιτικά, ιδεολογικά, θρησκευτικά, φυλετικά ή σεξιστικά κίνητρα. Είναι καθήκον όλων των πολιτών και πολύ περισσότερο της ίδιας της πολιτείας, να αναγνωρίσουν και να αντιμετωπίσουν κάθε μορφή βίας είτε αυτή είναι σωματική, είτε λεκτική είτε ψυχολογική, από όπου κι αν προέρχεται και όπου και αν εμφανίζεται, προκειμένου να διασφαλίσουμε ένα κοινωνικό περιβάλλον βασισμένο στην ασφάλεια και το σεβασμό του δικαίου κάθε ανθρώπου.