Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Πριν μερικές μέρες έπεσε στην αντίληψή μου μια ανακοίνωση του ΚΚΕ, που με αφορμή κάποιες πρόσφατες κυβερνητικές θέσεις και νομοθετικές προθέσεις ανέφερε:
«Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν μπορούν να παριστάνουν τους υπερασπιστές της προόδου και των λαϊκών δικαιωμάτων. Η συστηματική προσπάθεια του κυρίου Μητσοτάκη να εμφανίζει την αντιδραστική του ατζέντα σε όλα τα ζητήματα με δήθεν “εκσυγχρονιστικό – προοδευτικό – νεωτεριστικό” μανδύα, καταρρέει μπροστά στην αμείλικτη πραγματικότητα της φτώχειας, της ανασφάλειας, της επίθεσης στην υγεία και την παιδεία, της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, της ισοπέδωσης όλων των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας.»
Αυτομάτως μου ήρθε στο μυαλό ο … Χαρίλαος Φλωράκης και οι τότε πανομοιότυπες δηλώσεις του κόμματος. Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι το ΚΚΕ εξακολουθεί να χρησιμοποιεί για πέμπτη συνεχόμενη δεκαετία τον ίδιο ξύλινο, αντιδραστικό και ανούσιο λόγο. Φτώχεια, καταπίεση, ιμπεριαλισμός, πλουτοκρατία, λαός και λαϊκή κυριαρχία είναι αδιαμφισβήτητα διαχρονικά οι αγαπημένες και σταθερές εκφράσεις – αξίες του ΚΚΕ. Συνεχώς όλα του φταίνε, τίποτε δεν είναι σωστό και ακόμη κι όταν κάποια κυβερνητική επιλογή προσεγγίζει τις υποτιθέμενες θέσεις του, το ΚΚΕ θα βγάλει όλη την ξινίλα του και θα αντιδράσει με δηλώσεις σαν αυτή που παρέθεσα πιο πάνω.
Αναρωτιέμαι όμως τελικά ποια είναι η πραγματική πολιτική που εκφράζει το ΚΚΕ… Σε μια υποτιθέμενη δημοκρατία (λέμε τώρα) ένα κόμμα θα πρέπει να έχει πάντα μία κυβερνητική ρεαλιστική πρόταση. Ουσιαστικά όμως το ΚΚΕ ποτέ δεν το είδαμε να εκφέρει ένα πολιτικό λόγο με συγκεκριμένες κυβερνητικές προτάσεις. Όχι σε όλα και πάμε παρακάτω!
Ακόμη όμως και σε αυτό φαίνεται κάτι να μην πάει καλά. Καταψήφισε τα μνημόνια και καλούσε τους βουλευτές των άλλων κομμάτων να κάνουν το ίδιο. Ποτέ όμως δεν ανέφερε στο λαό ότι σύμφωνα με το νόμο 3847/2010 ουδεμία αξία έχει η καταψήφισή τους, αφού τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις εισάγονται στη βουλή μόνο για συζήτηση και ενημέρωση και ισχύουν από της υπογραφής του εκάστοτε υπουργού οικονομικών. Ποτέ δεν ενημέρωσε επίσημα το λαό για το νόμο 4389/2016 με τον οποίο παραχωρήθηκε στην ΑΑΔΕ εξ ολοκλήρου η οικονομική πολιτική της χώρας. Ούτε φυσικά έκανε κάποια νομική κίνηση για να καταγγείλει αυτά τα νομοθετικά εκτρώματα σε κάποιο διεθνές δικαστήριο. Χαρακτηριστική δε η θέση του, δίπλα στα λεγόμενα συστημικά κόμματα (δική του η ορολογία) σε σχέση με την κατάφωρη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (για τα οποία υποτίθεται πως κόπτεται) χάριν της δημόσιας υγείας και ασφάλειας στην πρόσφατη υγειονομική κρίση.
Με το παρόν άρθρο δε θέλω φυσικά να ωραιοποιήσω και να εξομαλύνω τις κυβερνητικές επιλογές των κομμάτων, που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης από την εξουσία. Πώς θα μπορούσα να το κάνω άλλωστε. Η δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας είναι ο καλύτερος και πιο αξιόπιστος μάρτυρας κατηγορίας. Αυτό που θέλω όμως να καταδείξω είναι ότι το ΚΚΕ αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα ακόμη παίκτη στο παιχνίδι που παίζει το κατεστημένο στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών. Το παιχνίδι που ψευδώς βαφτίζει Δημοκρατία. Γιατί σε μια υποτιθέμενη Δημοκρατία πρέπει πάντα κάποιοι να λένε Ναι και κάποιοι Όχι.