Γράφει ο Άρης Μέττος
Μεγάλα ποσά Ευρωπαϊκών κονδυλίων δαπανώνται κάθε χρόνο για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, αλλά και για την εύρυθμη ένταξη όσων καταφέρνουν να νομιμοποιήσουν την παρουσία τους στις διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες που προωθούνται ή τελικά καταλήγουν να διαμείνουν.
Συγκεκριμένα το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, στο πλαίσιο της νέας προγραμματικής περιόδου 2021-2027 ανακοίνωσε ότι η χώρα μας θα χρηματοδοτηθεί με 1,9 δις. € για τη θωράκιση των ελληνικών συνόρων και την αποτελεσματική διαχείριση της παράνομης και της νόμιμης μετανάστευσης.
Ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, κ. Νότης Μηταράκης, δήλωσε ότι η ‘’Ελλάδα πέτυχε το υψηλότερο ποσοστό απορρόφησης των αντίστοιχων κονδυλίων στην Ευρώπη και μάλιστα μέσα στην προηγούμενη τριετία, οπότε η νέα χρηματοδότηση θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε στην περαιτέρω υλοποίηση του εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης και τη φύλαξη των ελληνικών συνόρων, τα οποία αποτελούν και ευρωπαϊκά σύνορα.’’
Μέσα σε αυτό κλίμα κυβερνητικής ευφορίας και ενθουσιασμού που υπάρχει για την υψηλή χρηματοδότηση που θα λάβει η χώρα μας για την θέσπιση μέτρων που αφορούν την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων της χώρας, την πάταξη κυκλωμάτων παράνομης διακίνησης μεταναστών με έμφαση στην προώθηση οδών νόμιμης μετανάστευσης και την ένταξη των αναγνωρισμένων προσφύγων και νόμιμων μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, μια άλλη είδηση μας έκανε εντύπωση.
Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch, HRW) κατηγόρησε πρόσφατα το Λίβανο και την Κύπρο ότι «εργάζονται σε συνεννόηση» για να εμποδίσουν Σύρους πρόσφυγες να φτάσουν στην Ευρώπη και τους ξαναστέλνουν διά της βίας στη Συρία, χώρα κατεστραμμένη από τον πόλεμο. Συγκεκριμένα η μη κυβερνητική οργάνωση καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της ότι «Οι λιβανικές ένοπλες δυνάμεις και οι κυπριακές αρχές εργάζονται σε συνεννόηση για να εμποδίσουν Σύρους πρόσφυγες να φτάσουν στην Ευρώπη, μετά τους ξαναστέλνουν στη Συρία όπου διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο».
Σχετικά με τον πόλεμο στην Συρία σύμφωνα με απολογισμό που έχει δώσει στη δημοσιότητα το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αφήσει περισσότερους από 507.000 νεκρούς μέσα σε 13 χρόνια. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι, στις 15 Μαρτίου 2011 μια λαϊκή εξέγερση καταπνίγηκε βίαια από τις δυνάμεις του καθεστώτος του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Η εξέγερση γρήγορα επεκτάθηκε και ο πόλεμος γενικεύτηκε και έγινε πιο περίπλοκος με τις παρεμβάσεις διεθνών κρατών και παραγόντων και την εισροή τζιχαντιστών στη χώρα από όλο τον κόσμο.
Όλα τα παραπάνω είναι αρκετά για να δημιουργήσουν σύγχυση και απορία στον απλό πολίτη για την όλη διαχείριση της πολιτειακής κατάστασης σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την μια, κράτη, διεθνείς παράγοντες και οργανισμοί εμπλέκονται σε εσωτερικές διαμάχες, γενικεύοντας τοπικές εξεγέρσεις και εμφυλιακές συγκρούσεις σε ευρύτερες γεωπολιτικά πολεμικές επιχειρήσεις, δημιουργώντας μεταναστευτικές ροές εξαθλιωμένων ανθρώπων και από την άλλη, διάφοροι συνασπισμοί και φορείς χρηματοδοτούν κράτη, ΜΚΟ και λοιπούς σχηματισμούς να πάρουν μέτρα για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, κατηγορώντας ταυτόχρονα και επίσημους κρατικούς φορείς για παρακώλυση της διαδικασίας της μετακίνησης μεταναστών, που ως επί το πλείστον πραγματοποιείται από παράνομα κυκλώματα διακινητών.
Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ΟΗΕ , ΜΚΟ για την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας και πίσω από όλα αυτά, τεράστια ποσά και πόροι δισεκατομμυρίων σε μια προσπάθεια να διασφαλιστεί και να διατηρηθεί το αυτονόητο, ο σεβασμός της ανθρώπινης ύπαρξης και η ευημερία των λαών.
Ποιος όμως μπορεί πραγματικά να τραβήξει την κουρτίνα, αν όχι οι πολίτες, για να αποκαλύψουν τους πραγματικούς λόγους και τους πρωταγωνιστές όλης αυτής της παράλογης πραγματικότητας που ζουν οι λαοί και τα κράτη;
Ποιοι είναι αυτοί που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής σκηνής, εκμεταλλευόμενοι εθνικές, δογματικές, κομματικές και λοιπές παραταξιακές διαφορές χρηματοδοτώντας δικτάτορες, θρησκευτικούς ηγέτες, πολιτικές δυνάμεις και επιχειρηματικά συμφέροντα με σκοπό να δημιουργήσουν ανισορροπία, εντάσεις και λοιπά ζητήματα, οδηγώντας σε παγκόσμιες κρίσεις με επιπτώσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας;
Οι ίδιες δυνάμεις και σκιερά κέντρα εξουσίας είναι αυτά που διαλύουν κράτη και έθνη με σκοπό να τα ανοικοδομήσουν. Έτσι κερδίζουν διπλά, γιατί και οι δύο δράσεις υποστηρίζονται από εταιρείες, διεθνείς οργανισμούς και οικονομικά συμφέροντα που ανήκουν στους ίδιους παράγοντες αποσταθεροποίησης και επηρεασμού του παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια διακήρυξη που υιοθετήθηκε από την απόφαση 217 A (III) της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου 1948 (A/RES/217, 10 Δεκεμβρίου 1948), περιγράφοντας την άποψή τους για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Μεταξύ όλων αναφέρει ότι η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους, αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
Τελικά, ύστερα από τόσες συνθήκες, διακηρύξεις και συμφωνίες σχετικές με τα ανθρώπινα δικαιώματα με σκοπό να διασφαλίσουν τα αυτονόητα, τα οποία θα έπρεπε να εδράζονται στο αυθύπαρκτο ανθρώπινο δίκαιο και να είναι υπαρκτά και κοινώς αποδεκτά από όλα τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς που συνθέτουν, φτάσαμε στην δημιουργία ενός δαιδαλώδους σκηνικού δημιουργίας και ύπαρξης χιλιάδων ΜΚΟ (40000 είναι μόνο οι διεθνείς οργανισμοί) που σε εθνικό επίπεδο φτάνουν τα εκατομμύρια (Η Ρωσία έχει 277.000 ΜΚΟ, η Ινδία εκτιμάται ότι έχει περίπου 1,2 εκατομμύρια ΜΚΟ.).
Αντί λοιπόν η ίδια η πολιτεία να φροντίσει να εξασφαλίσει την ευημερία και την ανάπτυξη των πολιτών της, έχουμε αυτόκλητους σωτήρες, ακτιβιστές και λοιπούς οπορτουνιστές που για διάφορους λόγους (κυρίως οικονομικούς) δραστηριοποιούνται για να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο και να διασφαλίσουν ανθρώπινες ζωές.
Θεμιτός ο σκοπός δράσης τους θα πει κανείς, τι γίνεται όμως όταν οι ίδιοι οργανισμοί παρεμβαίνουν στις αποφάσεις κρατών και στους νόμους προκειμένου να επιβάλουν μια συγκεκριμένη ατζέντα; Ποιοι πραγματικά είναι οι χρηματοδότες τους και τι στην ουσία προσπαθούν να πετύχουν;
Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) κατηγορεί το Λίβανο και την Κύπρο ότι εξαναγκάζουν πρόσφυγες να επιστρέψουν στη Συρία είδαμε παραπάνω. Ποια όμως είναι η συγκεκριμένη οργάνωση;
Στην ουσία επρόκειτο για το αμερικανικό μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία χρεοκόπησε λόγω οικονομικού σκανδάλου και διαλύθηκε την 27η Νοεμβρίου του 2007. Ο πρώην οικονομικός διευθυντής της, Αυστριακός Rainer Tannenberger, καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών για υπεξαίρεση 1,2 εκατομμυρίων ευρώ. Όταν διαλύθηκε η Διεθνής Ομοσπονδία είχε 44 ΜΚΟ μέλη από τις χώρες του ΟΑΣΕ που συνέχισαν να λειτουργούν.
Η αποδοχή αυτής της κατάστασης από τους πολίτες όλων των εθνών και κρατών ανά την υφήλιο στην ουσία νομιμοποιεί τις δυνάμεις της ανομίας και τις πόλωσης. Τα αθώα θύματα που πληρώνουν το τίμημα αυτής της πολιτικό-οικονομικής διαχείρισης εκατομμύρια. Τεράστιες και οι ζημιές στις κρατικές υποδομές με αποτέλεσμα μια άναρχη κατάσταση που ευνοεί την παρουσία και την ύπαρξη τυχοδιωκτικών οργανώσεων και σχηματισμών με αμφιλεγόμενο πεδίο δράσης. Όλα είναι θέμα απόφασης και κοινής δράσης των πολιτών προκειμένου να αλλάξει αυτή η κατάσταση και από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή…Άλλωστε είναι αδιανόητο 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα, η επιλογή υπάρχει, η θέληση όμως;