Γράφει η Παναγιωτοπούλου
Σε ακόμα μια διάσωση προσφύγων και μεταναστών νοτίως της Κρήτης προέβησαν άνδρες της FRONTEX τα ξημερώματα του Σαββάτου 10/5/2025, όταν εντοπίστηκαν νοτίως της Γαύδου 82 άτομα που επέβαιναν σε αλιευτικό. Όταν ολοκληρώθηκε η επιχείρηση διάσωσης, οι διασωθέντες μεταφέρθηκαν στο λιμάνι της Αγίας Γαλήνης, στο Ρέθυμνο.
Η πρόσφατη αυτή διάσωση, που συνέβη πριν από λίγες μόνο μέρες, έρχεται να προστεθεί στις αθρόες αφίξεις μεταναστών που δείχνουν να μην έχουν τέλος, τείνοντας να παγιώσουν μια κατάσταση ρουτίνας, η οποία κάθε τόσο επαναλαμβάνεται, ώσπου να γίνει μόνιμη και πλέον αποδεκτή, σαν ένα κανονικό γεγονός που δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Το εξοργιστικά απάνθρωπο, είναι ότι όλοι όσοι εισρέουν σχεδόν καθημερινά κι αδιάκοπα προς τη χώρα μας, γίνονται δεκτοί με το πρόσχημα της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας.
Στο σημείο αυτό, προκύπτει εύλογα, ένα ερώτημα το οποίο ζητά επιτακτικά την απάντησή του : “Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι από τόσα διαφορετικά σημεία του πλανήτη, θέτοντας τις περισσότερες φορές σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, έχουν σχεδόν πάντα προορισμό την Ελλάδα;” Όπως δείχνουν τα ρεκόρ των αριθμών προσέλευσης, η απάντηση δεν πρέπει να αναζητηθεί μόνο σε λόγους γεωγραφικούς ή γεωπολιτικούς, αλλά είναι ζήτημα νομικής και πολιτειακής ερμηνείας.
Εάν λάβουμε υπόψη ότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις έχουν, εδώ και πολλά χρόνια, υιοθετήσει ένα νομικό πλαίσιο που επιτρέπει την απόδοση ιθαγένειας με έναν πολύ αμφιλεγόμενο και αβάσιμο τρόπο, σε βαθμό που τον καθιστά ύποπτο στα μάτια και του πιο καλοπροαίρετου ερευνητή, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πρόκειται για κάποιο καλά μεθοδευμένο σχέδιο αλλαγής και αλλοίωσης της πληθυσμιακής σύνθεσης της χώρας μας.
Η κατάστρωση του σχεδίου αυτού είχε ήδη ξεκινήσει με τα βασιλικά διατάγματα του 19ου αιώνα, τα οποία “εμπλουτίστηκαν” στη συνέχεια με τις διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις των τελευταίων ετών, έτσι ώστε η “πολιτογράφηση” να λειτουργεί στις μέρες μας ως ένα μέσο διαχείρισης των πληθυσμιακών ομάδων που καταφεύγουν στη χώρα μας, έχοντας παρεκκλίνει κατά πολύ από την πραγματική της έννοια ως μια θεσμική πράξη εθνικής ολοκλήρωσης.
Πρέπει στο σημείο αυτό, να διευκρινιστεί η σαφής διαφορά των εννοιών ιθαγένεια, υπηκοότητα και πολιτογράφηση, των οποίων τα όρια έχουν σκόπιμα παραβιαστεί, συγχέοντας, με κατάλληλους χειρισμούς, τη μια λέξη με την άλλη κι ως εκ τούτου, επιφέροντας μια δικαιολογημένη δυσκολία στη σύγχρονη κατανόησή τους.
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, σύμφωνα με όσα μας υπαγορεύει η Λογική μας σχετικά με τις τόσο σημαντικές αυτές έννοιες!
Η λέξη “ιθαγένεια” ως σύνθετη λέξη προέρχεται εκ του ιθύς + γένος και δηλώνει την ευθεία καταγωγή ενός ατόμου από το γένος του, καθορίζοντας έτσι, με σαφήνεια, ποιός δικαιούται να φέρει αυτή την ιδιότητα.
Η λέξη “υπηκοότητα” σημαίνει τη νομική σχέση που έχει ένα άτομο με τη χώρα όπου κατοικεί, εφόσον υπακούει στους νόμους και τους κανόνες της.
Με τον όρο “πολιτογράφηση” επιχειρείται μια συγχώνευση των εννοιών ιθαγένεια και υπηκοότητα, εφόσον διαβάζουμε στην ειδική σελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών “Πολιτογράφηση Αλλογενών” τα εξής : “Αλλογενείς αλλοδαποί, δηλαδή πολίτες Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολίτες Τρίτων Χωρών και ανιθαγενείς που δεν έχουν ελληνική καταγωγή και διαμένουν νόμιμα και μόνιμα στη χώρα, μπορούν να αποκτήσουν την Ελληνική Ιθαγένεια με τη διαδικασία της πολιτογράφησης αλλογενών”.
Αίσθηση προκαλεί ο όρος “ανιθαγενής” ο οποίος προφανώς σημαίνει “χωρίς ιθαγένεια” και του οποίου την ύπαρξη ομολογώ ότι, μέχρι πρότινος, δεν γνώριζα.
Παρόλα αυτά, η Ελληνική Νομοθεσία προβλέπει και επιτρέπει την δήλωση ανιθαγένειας, τη μεταβολή ταυτότητας και τελικά, την παροχή της Ελληνικής Ιθαγένειας σε νεοεισερχόμενους στη χώρα μας, με απαράδεκτα πρόχειρο τρόπο, που δεν οφείλεται σε έλλειψη γνώσεων, αλλά απεναντίας στηρίζει ένα καλομελετημένο σχέδιο κατασκευής ενός πολύπλοκου πληθυσμιακού μωσαϊκού.
Πώς μπορεί όμως να δεχθεί ένας νοήμων άνθρωπος τον όρο “ανιθαγένεια”; Πώς είναι δυνατόν να μη γνωρίζει κάποιος πώς βρέθηκε σ΄αυτόν τον κόσμο και ποιοί τον γέννησαν;
Πολλοί μετανάστες εισέρχονται στη χώρα μας ως “διασωθέντες ναυαγοί” και δηλώνοντας, στις υπηρεσίες όπου προσφεύγουν, ότι έχασαν τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα στη θάλασσα, ζητούν προστασία, η οποία και τους παρέχεται με ευκολία, αφού το προβλέπει η σχετική νομοθεσία. Στη συνέχεια δε, χρησιμοποιώντας την προστασία ως εφαλτήριο, λαμβάνουν, μέσω ανάλογων διαδικασιών, και την ελληνική ιθαγένεια, χωρίς να γνωρίζει κανείς επισήμως ποιοί και πόσοι ακριβώς είναι και από πού προέρχονται.
Όλο αυτό το σκηνικό παράτυπης εισόδου αλλογενών, δήθεν μεταναστών, στη χώρα μας, μπορεί να εμφανίζει μια προχειρότητα στο στήσιμό του, αλλά στην πραγματικότητα, ανοίγει διάπλατα τις πύλες εισόδου σε όποιους θέλουν να εισέλθουν στο έδαφός μας, με το πολιτικό καθεστώς να τους δίνει, με μεγάλη προθυμία μάλιστα, καινούργια στοιχεία ταυτοποίησης, σύμφωνα με ό,τι δηλώσουν οι ίδιοι.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως αυτός ήταν άραγε ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η Ελλάδα αποφάσισαν να βάλουν στη ζωή μας τις νέες ταυτότητες; Γι΄ αυτό λοιπόν επιδίδονται σε μια συστηματική και προπαγανδιστική ενημέρωση, με σκοπό να μας πείσουν να τις δεχθούμε, επειδή θέλουν, δήθεν, να διευκολύνουν τη ζωή μας; Πώς να πειστούμε, όταν γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν τα κατάλληλα συστήματα ψηφιακής ασφάλειας που απαιτούνται για ένα τέτοιο εγχείρημα, ενώ τα προσωπικά μας δεδομένα θα είναι εκτεθειμένα και διαθέσιμα προς κάθε κακόβουλη χρήση;
Στην πράξη όμως, φαίνεται ότι ο λόγος της τόσης επιμονής για τις νέες ταυτότητες είναι τελείως διαφορετικός κι ουσιαστικά έχουν σκοπό να εντείνουν την παρακολούθησή μας, βελτιώνοντας όλα τα μέσα που διαθέτουν για να παρακολουθούν και να καταγράφουν την κάθε κίνησή μας, την κάθε μετακίνησή μας, καθώς και τις μετακινήσεις όλων όσων εισέρχονται παράτυπα ως μετανάστες στη χώρα μας.
Αυτό δείχνουν τα σύγχρονα ψηφιακά συστήματα που έχουν ολοκληρωθεί και πρόκειται να τεθούν σύντομα σε λειτουργία.
Ένα από αυτά, είναι το Σύστημα Εισόδου/Εξόδου (ΣΕΕ) (EES entry/exit system), ένα προγραμματισμένο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αυτόματη ηλεκτρονική παρακολούθηση και καταγραφή των διελεύσεων των συνόρων από υπηκόους τρίτων χωρών, σε όλα τα συνοριακά σημεία διέλευσης του χώρου Σένγκεν. Μετά την εφαρμογή του, οι σφραγίδες διαβατηρίων δεν θα χρησιμοποιούνται πλέον κατά την είσοδο ή έξοδο από τον χώρο Σένγκεν. Το σύστημα ΣΕΕ θα αποθηκεύει πληροφορίες, όπως: όνομα, ημερομηνία γέννησης, δακτυλικά αποτυπώματα και βιομετρικά στοιχεία, καθώς και τοποθεσίες κι ώρες διέλευσης των συνόρων, σε μια βάση δεδομένων του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πληροφοριών και Άδειας Ταξιδίου (ETIAS).
Στα ψηφιακά συστήματα ΣΕΕ και ΕΤΙΑΣ, έρχεται να προστεθεί και το Σύστημα SIS II (Σύστημα Πληροφοριών Σένγκεν δεύτερης γενιάς), το οποίο αν και στηρίζεται σε δύο νομικές βάσεις, δηλαδή αυτή του Ευρωπαϊκού Κανονισμού και της Ευρωπαϊκής Απόφασης, λειτουργεί ως ενιαίο σύστημα πληροφοριών, πιο τελειοποιημένο από τα προηγούμενα, για κάθε είδους καταχωρίσεις, και περιλαμβάνει και ένα εθνικό σύστημα για κάθε χώρα (N SIS II) το οποίο επικοινωνεί με το κεντρικό SIS II.
Τα τρία αυτά συστήματα, αποτελούν, αφενός, έναν τέλειο μηχανισμό μαζικής ψηφιακής ταυτοποίησης κι αφετέρου, λειτουργούν ως μια κεντρική βάση Πολιτών και μη – Πολιτών. Επιπλέον, τα συστήματα αυτά, θα δίνουν το πράσινο φως για την ενσωμάτωση αλλογενών πληθυσμών, με θεσμικό “ευρωπαϊκό” πρόσωπο, εφόσον, αν λάβουν την ελληνική ιθαγένεια, σε βάθος χρόνου, όχι και τόσο μακρινού όπως είδαμε να γίνεται, θα καταχωρούνται ως Ελληνες Ιθαγενείς.
Το “τυράκι” που μας έταξαν για την ψευτο-ασφάλειά μας μέσω των νέων ταυτοτήτων, θα το πληρώσουμε ακριβά αν ενδώσουμε αδιαμαρτύρητα στη μαζική ψηφιοποίησή μας, η οποία θα σημάνει τη διακριτική εθνοαλλοίωσή μας. Είναι τελείως παράλογο, μέσω μιας άτυπης πλην όμως θεσμοθετημένης νομιμοποίησης, να εντάσσονται ανάμεσά μας πληθυσμοί οι οποίοι δεν είχαν ποτέ καμία σχέση ή σύνδεση με τον Ελληνικό Πολιτισμό και την εθνική μας συνείδηση.
Στο άρθρο 1 του Ελληνικού Συντάγματος, διαβάζουμε ότι η Λαϊκή Κυριαρχία κατοχυρώνεται ως θεμέλιο του Πολιτεύματος. Όταν όμως το σώμα του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού μεταβάλλεται και παραποιείται σιωπηρά, μέσα από νομοθετήματα και διαδικασίες χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση κι εφόσον ο κυρίαρχος λαός δεν ενημερώνεται καν για αυτά, τότε, δεν πρόκειται για μεταναστευτική πολιτική, όπως τόσο αναλυτικά μας την παρουσιάζουν χρόνια τώρα, αλλά για ξεκάθαρη μεταβολή του κυρίαρχου σώματος.
Συντελείται μπροστά στα μάτια μας ένα είδος αντισυνταγματικής “αντικατάστασης”, η οποία εξελίσσεται σιωπηλά, ντυμένη με το μανδύα της ανθρωπιστικής κρίσης.
Ως Έλληνες Πολίτες Ιθαγενείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σ΄αυτόν τον τόπο, χωρίς να διώξουμε ή να εκτοπίσουμε ποτέ κανέναν, οφείλουμε να προστατεύσουμε τα ζωτικά κυριαρχικά συμφέροντά μας και τη συνέχεια της Ελληνικότητας στον τόπο που τη γέννησε.
Είναι καθήκον μας να σταματήσουμε – εδώ και τώρα – κάθε προσπάθεια αλλοίωσης, κρυφής ή φανερής, της εθνικής και γενεαλογικής μας προέλευσης, η οποία δηλώνει την Ελληνικότητά μας κι αποδεικνύεται μέσω του αίματος, το γνωστό δηλαδή σε εμάς, DNA.
Η Ιθαγένεια δεν εκχωρείται, δε δωρίζεται, ούτε πωλείται έναντι αμοιβής! Ανήκει μόνο στους Ιθαγενείς – Ιθύς εκ του Γένους – και την φέρουν μόνον όσοι κατόπιν εξέτασης αίματος αναγνωριστούν ότι προέρχονται από το Ελληνικό Έθνος.