Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Δημήτρης Κουρέτας, παρουσίασε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η περιοχή μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του Daniel, το μετεωρολογικό φαινόμενο που έπληξε την Ελλάδα στις αρχές Σεπτεμβρίου 2023. Ο Περιφερειάρχης τόνισε την ανάγκη για ενίσχυση της πολιτικής προστασίας και τόνισε την ολοκλήρωση ενός υπερσύγχρονου Κέντρου Πολιτικής Προστασίας στη Λάρισα, το οποίο εγκαινιάστηκε από τον Πρωθυπουργό και στοχεύει στην αποτελεσματική πρόληψη, αντιμετώπιση και αποκατάσταση των συνεπειών από ακραία καιρικά φαινόμενα και άλλες κρίσεις. Παρόλα αυτά, η διαδικασία των αποζημιώσεων σε αγρότες, επιχειρήσεις και πολίτες αφορούσε κυρίως καθυστερήσεις και ανεπαρκή ποσά σε σχέση με τις πραγματικές ζημιές. Για μία ακόμη φορά η Κυβέρνηση στάθηκε ανάξια των περιστάσεων και προσπαθεί με νέους νόμους και αναθέσεις να υποβαθμίσει και άλλο την ποιότητα της ζωής των κατοίκων του Θεσσαλικού κάμπου, δίνοντας την διαχείριση σε ιδιωτικές εταιρείες που θα βάλουν εμπόδια στην πρόσβαση των κατοίκων σε ένα τόσο αναγκαίο και απαραίτητο αγαθό, όπως το νερό.
Μία τέτοια ανάθεση είναι η διαχείριση των υδάτινων πόρων της Θεσσαλίας, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέθεσε στην ολλανδική εταιρεία HVA International, σε ιδιώτη δηλαδή, να δημιουργήσει σχέδιο για την ανασυγκρότηση της περιοχής. Το σχέδιο αυτό, γνωστό ως Master Plan, περιλαμβάνει προτάσεις για την κατασκευή φραγμάτων, εκτροπή του Αχελώου και άλλα έργα υποδομής. Η ανάθεση του έργου αυτού σε μία ιδιωτική εταιρεία, σε συνδυασμό με τον Νόμο 5106/2024, ο οποίος προβλέπει τη σύσταση του Οργανισμού Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (Ο.Δ.Υ.Θ.), ενός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας, μας κάνει να αναρωτιόμαστε, τελικά, σε τι χέρια θα καταλήξει η διαχείριση των υδάτων, αφού, μεταξύ των αρμοδιοτήτων του οργανισμού είναι και η διαχείριση των υδάτινων πόρων της περιοχής.
Αν και η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι το 100% των μετοχών θα παραμείνει στο κράτος, όλοι καταλαβαίνουμε ότι η μορφή της ανώνυμης εταιρείας Ο.Δ.Υ.Θ. και η ανάθεση στην HVA International ανοίγει το δρόμο σε μελλοντικές, εξ ολοκλήρου, ιδιωτικοποιήσεις, όπως ακριβώς συνέβει και με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ που πουλήθηκε στην ιταλική εταιρεία Ferrovie dello Stato Italiane, με τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) που πέρασε στον έλεγχο της COSCO, με τα αεροδρόμια που ανατέθηκαν στη γερμανική εταιρεία Fraport για 40 χρόνια και με την ΔΕΗ, η οποία προχώρησε σε μερική ιδιωτικοποίηση, με την πώληση ποσοστού μετοχών σε ιδιώτες επενδυτές, και συνεχίζει.
Το νερό και η ενέργεια αποτελούν θεμέλια της ζωής στον πλανήτη μας. Από την κυτταρική λειτουργία του πλανήτη και των κατοίκων του, μέχρι την παγκόσμια οικονομία. Η ύπαρξη και η ποιότητα της ζωής εξαρτώνται άμεσα από την επάρκεια και τη σωστή διαχείριση του νερού και δεν θα πρέπει κανένας να σταθεί εμπόδιο ανάμεσα στο νερό και στον άνθρωπο. Το νερό αποτελεί το βασικότερο συστατικό των ζωντανών οργανισμών. Όλα γύρω μας είναι νερό. Η προστασία και η ορθή χρήση των υδάτινων πόρων δεν είναι μόνο ζήτημα περιβαλλοντικής ευαισθησίας, αλλά επιβίωσης και ευημερίας του ανθρώπου.
Το νερό είναι η ίδια η ζωή. Δεν είναι προϊόν, ούτε εμπόρευμα. Είναι δώρο της φύσης, κοινό αγαθό. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα ούτε ηθικά ούτε νομικά να το ιδιοποιηθεί ή να το εμπορευτεί. Άλλωστε τι να εμπορευτεί κάποιος; Το νερό που προέρχεται άπλετο από την ίδια την δημιουργία και δεν κατασκευάζει κάποιος ιδιώτης ή το δίκτυο υδροδότησης που για πολλά χρόνια το έχουμε πληρώσει από την τσέπη μας για να φτάσει στο σπίτι μας; Μόνο η διαχείριση του νερού μπορεί να επιτραπεί, με σκοπό να έχουμε όλοι πρόσβαση σε καθαρό, ασφαλές και προσιτό νερό κάτι που είναι απαραίτητο για την ανθρώπινη υγεία, και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει αναγνωρίσει το νερό ως θεμελιώδες ανθρώπινο αγαθό αλλά και το Συμβούλιο της Επικρατείας στην Ελλάδα έχει επανειλημμένα αποφανθεί ότι το νερό αποτελεί δημόσιο αγαθό και η διαχείρισή του πρέπει να παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο.
Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, όπως έχει ήδη αποδειχθεί με ιδιωτικοποιήσεις που έχουν συμβεί, όπως προείπαμε, και σε άλλους τομείς οι τιμές του νερού θα αυξηθούν, η ποιότητα των υπηρεσιών θα υποβαθμιστεί και η πρόσβαση στο νερό θα περιοριστεί. Και αφού όλοι τελικά αναγνωρίζουμε ότι η πρόσβαση στο νερό είναι ανθρώπινο δίκαιο και όχι εμπόρευμα, η διαχείρισή του πρέπει να παραμένει υπό δημόσιο έλεγχο, διασφαλίζοντας την πρόσβαση όλων των πολιτών.
Όλοι, λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε ότι η διαχείριση του νερού της Θεσσαλίας είναι κρίσιμη για τη ζωή και την οικονομία της περιοχής. Η ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων θα επηρεάσει αρνητικά την πρόσβαση των πολιτών σε αυτό το βασικό αγαθό, άρα είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι το νερό θα παραμείνει δημόσιο αγαθό, προστατεύοντας και το περιβάλλον αλλά και την ευημερία των κατοίκων της περιοχής.