Γράφει η Ελένη Νιάρχου
Υπεγράφη σύμβαση μεταξύ του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, με την οποία συστήνεται Ταμείο Απανθρακοποίησης των Νησιών, δηλαδή ταμείο που θα διαχειρίζεται επιδοτήσεις για έργα σχετικά με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στα Ελληνικά Νησιά. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε το παρόν στην τελετή υπογραφής της σύμβασης αυτής, δηλώνοντας μεταξύ άλλων ότι: “Διότι δεν είναι πατριωτικό, φίλες και φίλοι, να εισάγουμε φυσικό αέριο από το εξωτερικό, να εισάγουμε πετρέλαιο από το εξωτερικό, όταν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις εγχώριες πηγές ενέργειας τις οποίες ο Θεός μας έδωσε τόσο απλόχερα.”
Ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να μας πείσει ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κλπ, είναι μονόδρομος για το ενεργειακό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Και για να το πετύχει αυτό συστράτευσε ακόμα και λέξεις όπως “πατριωτισμός”, που σε άλλες δηλώσεις του, λίγες μέρες πριν, τις είχε χαρακτηρίσει ως “…το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων”. Μάλλον τον εαυτό του είχε ως δείγμα, αφού, πραγματικά, μεγαλύτερη απάτη από το να τοποθετείς ΑΠΕ με τόσο μεγάλο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος, μέσω επιδοτήσεων, και χωρίς να εξασφαλίζουν το μέγεθος της ενέργειας που χρειαζόμαστε ως κράτος, μόνο απάτη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Μια απάτη τόσο καλοδουλεμένη, που μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε για ποιον λόγο, ποτέ, ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά ούτε και οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν απαίτησαν την καταγραφή της δικής μας ΑΟΖ. Γιατί, η οριοθέτηση της δικής μας ΑΟΖ θα μπορούσε να μας δώσει το δικαίωμα για εξόρυξη των υδρογονανθράκων που βρίσκονται στον Ελλαδικό χώρο, ώστε να είμαστε πραγματικά ενεργειακά αυτόνομοι. Άλλωστε είναι κι αυτό κάτι που ο Θεός μας έδωσε απλόχερα, αλλά τόσα χρόνια δεν ακούσαμε τον κ. Μητσοτάκη να αναφέρεται. Και αυτό γιατί οι κυβερνήσεις, όπως και η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, πάντα εξυπηρετούν τα “αφεντικά” τους, με το αζημίωτο βέβαια.
Το παγκόσμιο καθεστώς έχει μηχανισμούς σε όλες τις κυβερνήσεις, ώστε να ακολουθούμε την “ατζέντα” τους, που τους βοηθάει να συσσωρεύουν τον παγκόσμιο πλούτο στις τσέπες τους. Γι’ αυτό θέλουν να εστιάζουμε σε κονδύλια και επιδοτήσεις, για να ξεχάσουμε τις πραγματικές πηγές ενέργειας που θα μας εξασφαλίσουν αυτονομία. Το παγκόσμιο καθεστώς δεν μας θέλει αυτοδύναμους. Θέλει να βρίσκει τρόπους να εκμεταλλεύεται τον δικό μας πλούτο, δίνοντας μας ψίχουλα ή και τίποτα. Μέχρι οι θαλάσσιες αυτές περιοχές να περάσουν σε άλλα χέρια, μέχρι να ξεχάσουμε ότι μας ανήκουν και μέχρι να πληρώνουμε άλλους για να μας παραχωρούν, αυτό που πριν ήταν δικό μας.
Να σημειωθεί εδώ ότι, λόγω παγκόσμιων συμφωνιών, για την εξόρυξη οποιουδήποτε τύπου υδρογονανθράκων, η Παγκόσμια Τράπεζα έχει τον πρώτο λόγο και δίνει το ΟΚ για τις εξορύξεις, μοιράζοντας τα κέρδη σε όλους τους μετόχους της. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, το θέατρο που παίζεται μεταξύ όλων των χωρών, όταν γνωρίζουν τέτοια στοιχεία και ξέρουν ότι κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτοβούλως.
Παρόλα αυτά, ας οριοθετήσουμε εμείς τις θαλάσσιες εκτάσεις μας, να διασφαλίσουμε τον πλούτο μας, και αν μετά χρειαζόμαστε και ειδική άδεια από την Παγκόσμια Τράπεζα, ας την πάρουμε κι αυτή. Άλλωστε η οριοθέτηση των υδάτων μας γίνεται με μία απλή δήλωση στον ΟΗΕ και θα μπορούσε να σταματήσει τις απειλές των γειτόνων μας για επέκταση των υδάτων τους, ακόμη και με πόλεμο.
Μια κυβέρνηση θα πρέπει να διασφαλίζει τα όριά της, υδάτινα και μη, για να μπορεί να διαχειρίζεται ό,τι απλόχερα της δίνεται από την φύση, αλλά και να προσφέρει ασφάλεια στους πολίτες της, έναντι των πιθανών επεκτατικών τάσεων άλλων χωρών. Για να συμβεί αυτό, απαιτείται οι πολιτικοί που απαρτίζουν ένα κράτος, να λειτουργούν με ήθος και αλήθεια και να πρεσβεύουν την ελληνικότητα και τον πατριωτισμό, στην ουσία τους, και όχι να χρησιμοποιούν τις λέξεις ξεγελώντας τους πολίτες, ώστε να τους οδηγήσουν σε λάθος επιλογές.