Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Σημαντική μείωση της αγροτικής της παραγωγής στην ΕΕ για το 2023 παρουσίασε η Ελλάδα φθάνοντας το -16% σε σχέση με το 2022, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε η Eurostat. Η μείωση αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στις ζημιές από τις θεομηνίες που έπληξαν τη χώρα μας τη χρονιά που πέρασε, ενώ και ο συνολικός όγκος γεωργικής παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν κατά τι μειωμένος σε σχέση με το 2022.
Υπήρχαν όμως και χώρες της ΕΕ που σημείωσαν αύξηση της συνολικής αγροτικής τους παραγωγής, όπως η Ουγγαρία (+26%) και η Σλοβακία (+12%), όπως υπήρξαν και χώρες που σημείωσαν μείωση μεν, αλλά χαμηλότερη από εκείνη της Ελλάδας, όπως για παράδειγμα η Εσθονία, η Λετονία και η Ισπανία με (-9%).
Έντονο προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι ενώ η μορφολογία του εδάφους και οι κλιματολογικές συνθήκες της Ουγγαρίας και Σλοβακίας βρίσκονται σε μειονεκτικότερη θέση σε σχέση με την Ελλάδα, η παραγωγή του αγροτικού τους τομέα παρουσίασε αύξηση, σε αντίθεση με την μείωση του -16% της χώρας μας που ήταν και η μεγαλύτερη στο σύνολο της ΕΕ.
Είναι φανερό επομένως ότι ένας κατάλληλος πολιτικός σχεδιασμός αγροτικής αξιοποίησης μπορεί να καλύψει το οποιοδήποτε φυσικό μειονέκτημα παρουσιάζει μια χώρα, όπως για παράδειγμα το ηπειρωτικό και ψυχρό κλίμα της Ουγγαρίας και Σλοβακίας, σε αντίθεση με την πλήρη έλλειψη γεωργικής στρατηγικής των ελληνικών κυβερνήσεων που καταδίκασε τελικά την ευνοημένη γεωφυσικά χώρα μας σε σταδιακό μαρασμό των καλλιεργειών μας.
Η Ελλάδα, με την εδαφική της ποικιλία, τη μεγάλη διάρκεια ηλιοφάνειας όλο το χρόνο, το εύφορο χώμα της και το ήπιο κλίμα της θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια πλούσια παραγωγή για κάθε προϊόν, με υπερεπάρκεια για τους πολίτες της σε τιμές ανάλογες του κόστους, καθώς και ποσότητες για εξαγωγή, δίνοντας έτσι ένα τέλος στην οικονομική ανέχεια και βελτιώνοντας αισθητά την υγεία των ανθρώπων με την ποιότητα της παραγωγής.
Δυστυχώς όμως απουσιάζει παντελώς η απαραίτητη πολιτική οργάνωση που θα έδινε όλα αυτά τα αποτελέσματα και η χώρα μας βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πρωτοφανή παρακμή, εφόσον έχει καταντήσει να εισάγει σχεδόν τα πάντα, ακόμα και προϊόντα για την παραγωγή των οποίων φημιζόταν παγκόσμια, όπως είναι το λάδι, τα εσπεριδοειδή και οι πατάτες.
Η απουσία ορθού ρυθμιστικού πλαισίου δημιουργεί μια σειρά χρόνιων στρεβλώσεων στον αγροτικό τομέα και σε συνδυασμό με απουσία ελέγχων επηρεάζουν αρνητικά τα εγχώρια προϊόντα, οδηγώντας τα σε σταδιακή εξαφάνιση ή δρομολογώντας τη διάθεσή τους σε ξένες αγορές.
Ποιός είναι ο λόγος ύπαρξης λοιπόν όλων αυτών των κυβερνήσεων στη χώρα μας, αν δεν εργάζονται καταρτίζοντας τα κατάλληλα προγράμματα προς όφελος των πολιτών; Ποιο συμφέρον πρόκειται να εξυπηρετήσουν όλα τα νομοθετήματα που σχεδόν καθημερινά ψηφίζονται, αν αυτά δεν συμβάλλουν στην άνετη και υγιή διαβίωση του κοινωνικού συνόλου;
Ο τρόπος διοίκησης στην πατρίδα μας, γενικά και ειδικά στο θέμα της γεωργίας, προσκρούει στη Λογική μας, έμφυτη Αξία κάθε εχέφρονα ανθρώπου, εφόσον τα νούμερα μας κατατάσσουν συνεχώς και πιο χαμηλά στους ευρωπαϊκούς πίνακες. Το δε ισοζύγιο είναι ελλειμματικό ακόμα και σε προϊόντα, όπως η πατάτα, η ντομάτα και το καρπούζι, των οποίων η παραγωγή αφθονούσε σ΄όλες τις ελληνικές περιοχές μέχρι πρότινος.
Σήμερα μας έχει απομείνει μόνο η ανάμνηση από το άρωμα της ντομάτας, από τη γεύση του μήλου, όπως τα μήλα Ζαγοράς Πηλίου, το φιρίκι μια ξεχωριστή Ελληνική ποικιλία των ορεινών και ημιορεινών περιοχών καθώς και τα μήλα Καστοριάς.
Αλλά και η σημαντική αύξηση εισαγωγών στα εσπεριδοειδή υποτιμά σημαντικά τα δικά μας προϊόντα, όταν η αύξηση παρατηρείται συνήθως την περίοδο που τα ελληνικά προϊόντα είναι έτοιμα να διατεθούν στην αγορά. Το φαινόμενο αυτό ζημιώνει καίρια τους παραγωγούς, που βλέπουν τους κόπους τους να πηγαίνουν χαμένοι, όταν οι καταναλωτές προτιμούν τα εισαγόμενα με πιο συμφέρουσα τιμή, επειδή στη χώρα παραγωγής τους ισχύουν πλεονεκτήματα σε σχέση με μας, όσον αφορά το κόστος παραγωγής.
Είναι σαφές πλέον ότι χρειάζεται μια εκ βάθρων ανασύσταση και ανασυγκρότηση της αγροτικής μας πολιτικής με ορθή διαχείριση του φυσικού γεωργικού μας πλούτου, αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο και κανόνες που θα διέπουν τη ντόπια παραγωγή, τη διάθεση των προϊόντων εντός της χώρας, καθώς και το συντονισμό των εξαγωγών εκτός Ελλάδας και τα οφέλη που θα προκύπτουν από αυτές.
Στην παρούσα χρονική στιγμή και με την πλήρη απουσία οργανωτικών κρατικών δομών είναι αδύνατον να γνωρίζουμε στην ακρίβεια, πώς αποτυπώνεται η κατάσταση στη γεωργία μας, διότι τα στοιχεία που αφορούν δικές μας παραγωγές και εξαγωγές δίνονται ως επί το πλείστον από ξένους οργανισμούς και μπορούν να αμφισβητηθούν, καθώς δεν διαθέτουμε εγχώριο μηχανισμό ελέγχου τους.
Το δε κράτος μας σφυρίζει αδιάφορα και οι εκάστοτε αρμόδιοι περιφέρονται στα διάφορα συνέδρια κάνοντας διαπιστώσεις και δίνοντας υποσχέσεις που ποτέ δεν υλοποιούνται. Φαίνεται ότι στις προτεραιότητές τους υπερισχύουν οι εντολές που παίρνουν από αόρατα και απροσδιόριστα κέντρα εξουσίας !
Αρχικά προέχει για μια κυβέρνηση με εθνική συνείδηση, σοβαρότητα και σταθερή πολιτική βούληση για να υλοποιήσει τις αποφάσεις του συνόλου των πολιτών, να καταρτίσει ένα λεπτομερή χάρτη με όλη την έκταση γης που καλλιεργείται καθώς και αυτής που δεν καλλιεργείται, ενώ θα μπορούσε να καλλιεργηθεί. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ταξιδέψει ανά την Ελλάδα, έχουμε δει τις απέραντες, έρημες και ανεκμετάλλευτες εκτάσεις και έχουμε αναρωτηθεί για τα οφέλη που θα προέκυπταν, εάν αυτές είχαν αξιοποιηθεί με σύνεση και σχεδιασμό.
Όταν λοιπόν θα αποτιμηθεί η δύναμη και η δυναμική των προϊόντων της Ελληνικής γης, η γεωργία θα αρχίσει να αναπτύσσεται με γεωμετρική πρόοδο, διότι θα εκλείψουν δια παντός οι ανασταλτικές αποφάσεις, οι διφορούμενοι νόμοι και οι τεχνικές απαξίωσης που κρατούσαν δέσμια τη χώρα μας, κρατώντας την σ΄ένα εξευτελιστικά χαμηλό γεωργικό επίπεδο και αναγκάζοντας τους πολίτες της να διατρέφονται με εισαγόμενα προϊόντα αμφιβόλου ποιότητας, αφού κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί υπεύθυνα για τον έλεγχό τους.
Στη συνέχεια, θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι κανένα προϊόν δεν θα φεύγει ποτέ από τα σύνορά μας αμεταποίητο και ασυσκεύαστο. Είναι απαράδεκτο τα προϊόντα της ιερής μας γης, της Ελλάδας μας να φεύγουν στο εξωτερικό και να επιστρέφουν πίσω σε μας για κατανάλωση, “βαφτισμένα” με ξένο όνομα, ενώ είναι ελληνικά και κατά πολύ ακριβότερα σε σχέση με το πραγματικό τους κόστος.
Στις μέρες μας παρατηρείται μια ξέφρενη αύξηση της τιμής του ελαιόλαδου, τεχνητή και εντελώς αδικαιολόγητη και παράλογη που οφείλεται ασφαλώς σε νόμους ψηφισμένους παλιότερα, ο συνδυασμός των οποίων μας φέρνει προ τετελεσμένων γεγονότων, όπως συνήθως συμβαίνει.
Η ελιά και το λάδι αποδίδουν τις μέγιστες δυνατότητές τους μόνο σε ελληνικό έδαφος και αποτελούν μια σχεδόν πλήρη τροφή για τον ανθρώπινο οργανισμό. Εκτός αυτού, έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι το λάδι ενισχύει σημαντικά τις νοητικές λειτουργίες του εγκεφάλου μας, δρα καταπραϋντικά σε πληγές και νοστιμίζει κάθε πιάτο που θα έρθει στο τραπέζι μας. Γιατί λοιπόν να στερούμαστε την ευεργεσία του, ενώ θα έπρεπε να το απολαμβάνουμε, αλλά και να το εξάγουμε, είτε μεταποιημένο είτε σε μορφή συσκευασίας σύμφωνα με ένα διακρατικό νομικό πλαίσιο, αλλά οπωσδήποτε με την ένδειξη του ελληνικού προϊόντος;
Το ίδιο συμβαίνει επίσης με το αμπέλι και το κρασί μας, των οποίων η φήμη είναι διεθνώς διαδεδομένη και δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη να μη συνδέσει το κρασί με την Ελλάδα. Είναι άδικο να μην μπορούμε να διαχειριστούμε εμείς οι ίδιοι τη διακίνησή τους, αλλά να γινόμαστε θεατές στην επιχορήγηση των αμπελουργών για αναγκαστική εκρίζωση των αμπελιών, επειδή είναι … παλιά, όπως τους είπαν.
Δεν υπάρχει καμία πραγματική αιτιολογία επομένως για τους χαμηλούς δείκτες αγροτικής παραγωγής, παρά μόνον οι αποφάσεις όσων μας διοίκησαν και μας διοικούν μέχρι σήμερα, που επέλεξαν να υποβαθμίζουν συνεχώς τη χώρα, αντί να προωθήσουν την ανάπτυξή της, την αυτάρκειά της και την αυτοδυναμία της με τόσες σύγχρονες τεχνολογικές μεθόδους που έχουν στη διάθεσή τους και που θα συντόμευαν σημαντικά τους χρόνους σκαψίματος της γης, συγκομιδής των προϊόντων και συσκευασίας. Μπορεί κάποιος εύκολα να φανταστεί το τεράστιο οικονομικό όφελος για όλους μας διατηρώντας τα προϊόντα στη χώρα μας, αλλά και εξάγοντάς τα είτε συσκευασμένα είτε μεταποιημένα.
Αυτός ο τόπος που φέρει το ιερό όνομα ΕΛΛΑΣ πρέπει επιτέλους σύντομα να αποκτήσει μια δημόσια διοίκηση που θα αναδεικνύει συνεχώς την αξία των τοπικών του γεωργικών προϊόντων, θα τα αξιοποιεί κατάλληλα μέσα σε ένα αξιακό νομικό πλαίσιο και που θα δημοσιεύει πραγματικούς δείκτες αγροτικής παραγωγής σε όλη τη χαρτογραφημένη καλλιεργήσιμη επιφάνεια, μην αφήνοντας κανένα χώρο σε ξένους οργανισμούς να δείχνουν δυσμενή αρνητικά στοιχεία από λάθη και παραλείψεις μιας ψευτοηγεσίας, που δεν μας αξίζει.