Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης
Συνεχίζεται ο εμπαιγμός και η κοροϊδία χιλιάδων συμπατριωτών μας στη Θεσσαλία, από τη κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τις πλάτες φυσικά ολόκληρου του κοινοβουλίου.
Αυτή την τακτική, ξεκίνησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και συγκεκριμένα ο ΥΠ. Ανάπτυξης, Κωστής Χατζηδάκης προ 6 μηνών, δίνοντας παράταση στη διενέργεια πλειστηριασμών στις περιοχές που επλήγησαν από τις καταστροφικές πλημμύρες τον Σεπτέμβριο του 2023, με την πρώτη προθεσμία να λήγει στις 4 Μαρτίου.
Κοροϊδία βεβαίως, μιας και τίποτα δεν έχει αλλάξει στη κατάσταση της περιουσίας των πληγέντων στο θεσσαλικό κάμπο, όπως φυσικά τίποτα δεν έχει συμβεί επι της ουσίας και με τις αποζημιώσεις που είναι να λάβουν ή έλαβαν, από το κράτος.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση -όπως σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση- ολιγωρεί και αφήνει ξεκρέμαστους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, να περιμένουν το έλεος της. Περιμένουν να κάνει τα αυτονόητα, προφυλάσσοντας τουλάχιστον την κατοικία τους, όπως ορίζεται και από το σύνταγμα. Ένα σύνταγμα, φυσικά, που έχει γίνει κουρέλι και καταπατάται κατά την βούληση της κάθε κυβέρνησης.
Ο εμπαιγμός από την άλλη, είναι ακόμα μεγαλύτερος, γιατί με τη λήξη της πρώτης παράτασης έδωσαν εκ νέου παράταση που εκπνέει αυτή τη φορά στις 4 Σεπτεμβρίου. Λες και μέσα σε μερικούς μήνες θα έχει αποκατασταθεί ο θεσσαλικός κάμπος και οι κάτοικοι του θα έχουν ανακτήσει τις οικονομικές τους δυνάμεις!
Εμπαιγμός, γιατί την ίδια ώρα που χαρίζουν χρέη σε πολυεθνικές και φίλους τους, αφήνουν στο έλεος των τραπεζικών ιδρυμάτων κατεστραμμένους πολίτες, οι οποίοι πολεμάνε καθημερινά να τα βγάλουν πέρα σε μια χώρα, που όπως όλα δείχνουν, δε θέλει τους Έλληνες να ευημερούν.
Θέλει τους Έλληνες επαίτες, να παρακαλάνε για ένα κομμάτι ψωμί και το τραγικότερο είναι πως κυβερνητικοί και βουλευτές πιστεύουν πως αν μας δώσουν το ‘’ξεροκόμματο’’, θα τους ψηφίσουμε ξανά. Γνωστή πρακτική των ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Πραγματικά αναρωτιόμαστε, με ποιό δίκαιο αποφασίζουν την συνέχεια διενέργειας πλειστηριασμών για χάρη τραπεζικών πτωχευμένων ιδρυμάτων; Αυτό, το ερώτημα αποτελεί ένα άλλο, τεράστιο θέμα που χρήζει προσοχής και ανάλυσης. Για να καταλάβει κάποιος, αρκεί να αναλογιστεί πόσα δισεκατομμύρια έχουν πάρει αυτά τα ιδρύματα με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή όλων ημών.
Είναι, όμως, πασιφανές που το πάνε οι τελευταίες κυβερνήσεις με τους πλειστηριασμούς. Ακολουθούν τις μνημονιακές δεσμεύσεις καταργώντας σιγά σιγά την ιδιοκτησία.
Άλλωστε το είχε δηλώσει εμμέσως πλην σαφώς και ο τηλεπωλητής υπουργός, προ καιρού, ‘’Δεν υπάρχει πουθενά ακίνητη ιδιοκτησία στην Ευρώπη’.
Να ανακεφαλαιώσουμε όμως, γιατί όλο αυτό θα συνεχίζεται, αν δεν κόβουμε το άδικο εν τη γενέσει του.
Δίνουν ένα χρόνο παράταση σε ανθρώπους που έχουν χάσει τη περιουσία τους, ακίνητη και κινητή, από λάθη διαχρονικά, ευθύνης ολόκληρου του κομματικού καθεστώτος, μιας και στον θεσσαλικό κάμπο, μπορεί να ξεκίνησαν ορισμένα έργα τη δεκαετία του 50, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν. Από καμία κυβέρνηση.
Και τώρα, τι έρχεται να μας πει η κυβέρνηση; Πώς η αναστολή των πλειστηριασμών στους πλημμυροπαθείς είναι η μοναδική φροντίδα που μπορεί να τους παρέχει; Τι άλλο να σκεφτούμε, αφού έως τώρα κανένα άλλο μέτρο για την επιστροφή των πληγέντων στην κανονικότητα δεν έχει ληφθεί!
Δεν νοείται κράτος που να μην εξασφαλίζει την ομαλή διαβίωση των πολιτών του. Αυτός είναι ο πρωταρχικός όρος του συμβολαίου μεταξύ κράτους- πολίτη. Η απώλεια ζωών και η καταστροφή περιουσιών δεν είναι αποδεκτή, ιδίως όταν αυτά συμβαίνουν με κρατική υπαιτιότητα.
Όλη η Ελλάδα περιμένει απο τον κρατικό μηχανισμό να αναλάβει την ευθύνη για τις παραλείψεις και την αμέλεια του, αλλά πρωτίστως να επανορθώσει. Επανόρθωση στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει άμεση αντιμετώπιση των καταστροφών, επένδυση σε υποδομές πρόληψης και κυρίως διασφάλιση των πληγέντων.
Διότι, κυβέρνηση που σέβεται τον πολίτη της, προστατεύει με κάθε τρόπο την περιουσία του, εγγυάται την ασφάλεια του και τουλάχιστον το οικιακό άσυλο. Αλλιώς δεν είναι υπέρ του πολίτη.