Γράφει ο Δημήτρης Αλαμπάνος
Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, πριν λίγα μόλις εικοσιτετράωρα ο Υπουργός Ναυτιλίας Χρήστος Στυλιανίδης, δήλωσε από το βήμα της βουλής πως «ήδη η μισή Κύπρος είναι Τουρκική»! Και αντί η δήλωση αυτή να αποτελέσει αφορμή άμεσης παραπομπής του από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, με την ανάλογη κατακραυγή από τους συναδέλφους του αλλά και από τον Τύπο στο σύνολό του, η συνεδρίαση συνεχίστηκε κανονικά σα να μην τρέχει τίποτε.
Κι ενώ τα συστημικά κανάλια μας ταΐζουν καθημερινά σανό στρέφοντας την προσοχή μας σε μια προσωπική – οικογενειακή υπόθεση ενός πολίτη, που υποτιμητικά αποκαλούν παλαιοχριστιανό, λες και δεν έχει όνομα, βλέπουμε την πατρίδα μας να απειλείται για ακόμη μία φορά με μια νέα προδοσία από την ίδια της την ηγεσία.
Προσωπικά η δήλωση Στυλιανίδη με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Κάπως έτσι γίνεται συνήθως. Πρώτα μας ανακοινώνουν τις προθέσεις τους δίκην γλωσσικού λάθους, μετά το «λάθος» επαναλαμβάνεται και στο τέλος μας σέρνουν σε μια κατάσταση, μέχρι να παγιωθεί τελικά αυτό που θέλουν ή καλύτερα αυτό που τους επιβάλλουν τα Μεγάλα Συμφέροντα. Και συνήθως αυτό είναι η κομμάτι – κομμάτι παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας. Με αυτόν τον τρόπο πέρασαν τα μνημόνια, κάπως έτσι παρέδωσαν το όνομα της Μακεδονίας…. Μήπως ήρθε λοιπόν η σειρά της Κύπρου;
Οι καιροί είναι πονηροί. Μόλις πριν λίγες μέρες, σύμφωνα με επίσημη δημόσια δήλωση του υποτιθέμενου πρωθυπουργού του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου Ερσίν Τατάρ, ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ δήλωσε ότι θα τον υποδεχθεί ως πρόεδρο της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» στη Σούσα τον Ιούλιο.
Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε λοιπόν ότι το Αζερμπαϊτζάν προτίθεται να αναγνωρίσει ως κράτος την κατεχόμενη Κύπρο, την ώρα που Έλληνας υπουργός ανακοινώνει μέσα στην Βουλή ότι η μισή Κύπρος ήδη είναι τουρκική!!!
Κι όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ εδώ και μισό αιώνα, ελληνικά εδάφη στην Κύπρο βρίσκονται υπό κατοχή, χωρίς ποτέ καμία ελληνική κυβέρνηση να απαιτήσει την απόδοση δικαιοσύνης σύμφωνα με το δίκαιο των Εθνών. Το δίκαιο των Εθνών όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη (με το Στυλιανίδη στην ομάδα της για να μην ξεχνιόμαστε) το επικαλέστηκε αμέσως μετά την έναρξη του Ρωσοουκρανικού πολέμου, τασσόμενη κατά πρωθυπουργικές δηλώσεις στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Είναι λυπηρό, όμως πέρα ως πέρα αληθινό. Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, όταν τους ζητηθεί, βγαίνουν μπροστά για να υπερασπιστούν αλλότρια συμφέροντα. Ποτέ όμως δεν είχαν την ανάλογη πυγμή να απαιτήσουν τη διεθνή νομιμότητα σε ό,τι αφορά το εθνικό μας συμφέρον. Προσκυνημένους θα τους έλεγε κάποτε ο Κολοκοτρώνης, δειλούς και προδότες θα τους αποκαλέσει ο ιστορικός του μέλλοντος.