Γράφει η Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Ριζικές αλλαγές φέρνει η νέα αναθεωρημένη οδηγία της Κομισιόν, η οποία ζητά από τα κράτη μέλη την πλήρη κατάργηση από τα κτίρια, των καυστήρων που λειτουργούν με ορυκτά καύσιμα, μέχρι το 2040, με στόχο την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές σε ολόκληρη την Ένωση. Η οδηγία περιλαμβάνει μια σειρά από δράσεις, όπως η μείωση της «παραγωγής και κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων, με δίκαιο, συντεταγμένο και ισότιμο τρόπο, ώστε να επιτευχθούν μηδενικές καθαρές εκπομπές ρύπων ώς, πριν ή κοντά στο 2050», η επίτευξη φαντάζει μακρινό όνειρα για την Ελλάς.
Η αναθεωρημένη οδηγία εισάγει σαφή νομική βάση για τον καθορισμό, από τα κράτη μέλη, απαιτήσεων για τις μονάδες παραγωγής θερμότητας με βάση τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, το είδος του χρησιμοποιούμενου καυσίμου, ή το ελάχιστο μερίδιο ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές που χρησιμοποιείται για θέρμανση.
Αναφορικά με τη δική μας χώρα βέβαια, όπου τα κτίρια που διαθέτουν λέβητες πετρελαίου είναι η πλειοψηφία, η αντικατάστασή τους είναι πρακτικά ανεφάρμοστη, αφού θα επιβαρύνει με τεράστιο κόστος τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Αν σκεφτεί κανείς ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ με μείωση τα τελευταία χρόνια στις απολαβές ενός εργαζομένου χωρίς παιδιά με τον μέσο μισθό και ότι ένας λέβητας για 100 τ.μ. σπίτι κοστίζει περί τα 1500-1800 ευρώ, αν είναι από χάλυβα και 2800-4.500 ευρώ, αν είναι από μαντέμι και για μια μονοκατοικία 100 τ.μ. το κόστος μπορεί να ξεπεράσει τις 7.000 ευρώ μαζί με καλοριφέρ, (σωληνώσεις, δεξαμενή, λεβητοστάσιο, αμοιβές αλλά και η μελέτη από τον μηχανολόγο) έχουμε να κάνουμε ουσιαστικά με κάτι ανέφικτο.
Μια τέτοια απόφαση δεν έχει λάβει καθόλου υπόψη την Ελληνική πραγματικότητα, διότι στην πράξη αυτό σημαίνει, ότι πάρα πολλά ακίνητα θα βγουν από την χρήση, με μια σειρά από συνέπειες. Για τους ιδιοκτήτες χωρίς οικονομική δυνατότητα να προβούν σε αντικατάσταση καυστήρα, θα υπάρχει αντίστοιχα και αδυναμία απόκτησης ενεργειακού πιστοποιητικού, που σημαίνει, ότι πολύ απλά, δεν θα μπορούν να πουλήσουν, ή να νοικιάσουν τα ακίνητά τους. Η μείωση προσφοράς ακινήτων σε μία τέτοια περίπτωση από την άλλη, θα έχει ως αποτέλεσμα, πολλοί ενοικιαστές ακινήτων να έχουν δυσκολία εύρεσης στέγασης.
Τελικά, η απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα, πόσο βελτιώνει πραγματικά την ποιότητα ζωής των πολιτών; Εφόσον το ζητούμενο είναι ένα καθαρό περιβάλλον με λιγότερη μόλυνση, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να εξασφαλιστεί;
Σύμφωνα με έρευνα ομάδας του Πολυτεχνείου Κρήτης, “η κλιματική αλλαγή σε καμία περίπτωση δεν οφείλεται στο διοξείδιο του άνθρακα και συγκεκριμένα κάθε φορά που είχαμε ξηρασία, το διοξείδιο του άνθρακα ανέβαινε. Το διοξείδιο του άνθρακα είναι απαραίτητο για να δημιουργήσουμε ζωή.” Στην ίδια έρευνα υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι “για 25.000 χρόνια είχαμε τρεις βαθμούς πάνω από την σημερινή θερμοκρασία και οι πάγοι δεν έλιωσαν. Μάλιστα τα τελευταία 10.000 χρόνια είχαμε κλιματική αλλαγή 102 φορές”!
Οι εκπομπές άνθρακα, πολύ απλά θα μπορούσαν να αντισταθμιστούν με την αύξηση των περιαστικών δασών και με μία καινούρια πολεοδομική διάταξη, η οποία θα επιτρέπει και θα προτρέπει να αναπτύσσεται το αστικό περιβάλλον μέσα στο φυσικό περιβάλλον, εξασφαλίζοντας όχι μόνο την αποφυγή ρύπανσης, αλλά και την διαβίωση μέσα σε αρμονία.
Το γεγονός όμως ότι τα δέντρα απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, αν και αναφέρεται ως μια από τις λύσεις για την κλιματική κρίση, δεν μπορεί να είναι η μόνη.
Βιώνοντας την εποχή, όπου η τεχνολογική εξέλιξη τρέχει με ταχύτητα που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε, οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν ένα υγιές περιβάλλον, με μηδενικό κόστος για τον Ευρωπαίο πολίτη.
Επιστήμονες όπως ο Andrija Puharich και ο Stanley A. Meyer απέδειξαν ότι η χρήση του “νερού ως καύσιμο” όχι μόνο είναι εφικτή, αλλά έχει και ελάχιστο κόστος. Το υδρογόνο εμπεριέχεται στο νερό και σαφώς και με το υδρογόνο μπορούμε να έχουμε καύση. Και μάλιστα, δεν τίθεται καν θέμα παραγωγής ή μηχανημάτων. Είναι πανεύκολη η διαδικασία να περάσει ο κόσμος σε τεχνολογία υδρογόνου.
Αρκετά πρόσφατα και παλαιότερα πειράματα, που περιλαμβάνουν μια ποικιλία παραγώγων «νερό ως καύσιμο» έχουν εμφανιστεί, υποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι η δομή «ενέργειας» με βάση το «υδρογόνο» είναι θεμελιωδώς δυνατή και αποτελεί μέσο για την επίτευξη μιας πολύ σοβαρής εναλλακτικής λύσης, στα λεγόμενα «ορυκτά καύσιμα».
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό αποτελούσε και αποτελεί σημαντική απειλή για τα συμφέροντα των καρτέλ παγκόσμιων μεγάλων πετρελαιοειδών και διεθνών εταιρειών πυρηνικής βάσης, τα οποία βέβαια καμία διάθεση δεν έχουν να επιτρέψουν οποιαδήποτε πρόοδο προς την αναδιάρθρωση της «ενεργειακής αγοράς», χωρίς την έγκριση και τη συνεργασία τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο παραπάνω επιστήμονες κυνηγήθηκαν βάναυσα. Ο πρώτος, αν και γνωστός ακαδημαϊκά και διεθνώς καλά δικτυωμένος, έχοντας το σεβασμό της παγκόσμιας ελίτ, προκειμένου να σταματήσει τις απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, συνθηκολόγησε, συναινώντας στις απαιτήσεις του κ. Ντέιβιντ Ροκφέλερ, να μην εμπλακεί σε περαιτέρω έρευνα για το «νερό ως καύσιμο», ενώ ο δεύτερος, έπειτα από δικαστικές διαμάχες και λοιδορισμό, τελικά δολοφονήθηκε. Για το υδρογόνο ως καύσιμο μίλησε και στη δική μας χώρα, ο αρχηγός του πολιτικού φορέα της Ελλήνων Συνέλευσις, Αρτέμης Σώρρας.
Ωστόσο, ακόμα κι αν όμως οι φωνές γενναίων επιστημόνων και πολιτικών δεν έφτασαν για να αλλάξει η Ευρώπη και ο πλανήτης, εμείς οι πολίτες θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά το αύριο των παιδιών μας για την διαβίωσή τους, με αφθονία και αρμονία και για να μην πάρει σειρά το κλείσιμο και των δικών τους φωνών.