Γράφει ο Ηλίας Καλλέργης
Η Γερμανία όπως όλα δείχνουν δεν είναι η ίδια Γερμανία που όλοι γνωρίζαμε. Δείχνει ευάλωτη και όλο πληθαίνουν οι φωνές που επηρεάζουν το εσωτερικό της. Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα θίξει την επιρροή του Έλον Μάσκ, υποστηρίζοντας το κόμμα AfD. Αυτή τη φορά αναφέρομαι στην ομιλία του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς στην Συνδιάσκεψη Ασφαλείας στο Μόναχο.
Όσο δίκαιο και να έχουν οι Γερμανοί αντιπρόσωποι για την ωμή παρέμβαση του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, που μιλάει για συνεργασία όλων των κομμάτων της Γερμανίας, με το “ακροδεξιό” κόμμα “Εναλλακτική για τη Γερμανία”, το χάνουν, όταν κοιτάξουμε λίγο το πρόσφατο, αλλά και απώτερο παρελθόν τους.
Ξεκινώντας από τα πρόσφατα σχετικά γεγονότα, όπως την επιβολή των μνημονίων στη χώρα μας και τις ωμές παρεμβάσεις στην πολιτική βούληση των πολιτών της Ελλάδος, με παρεμβάσεις σε σημαντικές υποδομές της χώρας, με επιβολή αυστηρών μέτρων λιτότητας, τότε ως θύτης η Γερμανία, δεν της φαινόταν περίεργο στο να εμπλέκεται μια ξένη χώρα στα εσωτερικά μιας άλλης! Καμία αντίδραση. Τώρα που η Γερμανία είναι το “θύμα”, αντιδρά λέγοντας αυτά που θα έπρεπε να πούμε και εμείς τότε.
Μπορούμε να ξεχάσουμε εμείς οι Έλληνες τη Μέρκελ και το Σόιμπλε να μας κουνάνε το δάχτυλο λέγοντας μας τους φτωχούς εταίρους της Ευρώπης; Υποδεικνύοντας παράλληλα το πώς θα ζούμε και θα λειτουργούμε;
Και βγαίνει αυτή τη στιγμή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Γερμανίας, Χέμπεστραϊτ να πει απαντώντας στον Βανς ότι: “Δεν πιστεύω ότι είναι σωστό κάποιος από μια φιλική ξένη χώρα να παρεμβαίνει με τόση ένταση και μονόπλευρα κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής εκστρατείας”; Πόσο υποκρισία τελικά;
Αντιδράσεις υπήρχαν και από τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας:“Απαγορεύεται οποιαδήποτε παρέμβαση – ακόμη και από τις ΗΠΑ…” είπε χαρακτηριστικά ο Ζέντερ, δείχνοντας εμφανώς ενοχλημένος για τα νέα σχέδια της Ουάσιγκτον, συμπληρώνοντας πως “δεν θα γκρινιάξει” αλλά τόνισε ότι “ούτε όμως θα υποταχτούμε και για αυτό συμβουλεύουμε να συνεργαστούμε, αντί να προχωρούμε μόνοι μας”.
Από την μία ‘’γκρινιάζουν’’ οι Γερμανοί, από την άλλη γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας, πως αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η παγκόσμια κομματοκρατία. Σίγουρα όμως η Γερμανία δείχνει να ενοχλείται, γιατί αλλάζουν οι συσχετισμοί και οι “φατρίες” γι’ αυτο καλεί σε γνωστές συνεργασίες.
Οπότε αντιλαμβάνεστε, πως όσες αντιδράσεις και να κάνουν, θα είναι λόγια του αέρα. Αφού γνωρίζουν ότι ανάλογα με την ηγεσία των ΗΠΑ, αλλάζουν και τα δεδομένα όλων.
Είναι να απορεί κανείς… Μια χώρα που έκανε για πολλά χρόνια “κουμάντο” σε όλη την Ευρώπη, ως μεγάλη δύναμη, που ξεκίνησε 2 παγκοσμίους πολέμους, καταστρέφοντας και λεηλατώντας τόσες χώρες, να αντιδρά στην αναμενόμενη επέμβαση των ΗΠΑ στα εσωτερικά της.
Είναι αναπόφεκτο λοιπόν να συμβεί και στην Γερμανία, ό,τι συνέβη και στη χώρα μας την εποχή της Τρόικας και του ΔΝΤ, αλλά με διαφορετικό υπόβαθρο. Άσχετα, αν χρωστάνε και αυτοί τρισεκατομμύρια. Και προφανώς θα το αποδεχτούν, είτε αντιδρώντας είτε όχι.
Παρόλα αυτά, η ξένη εμπλοκή στα θέματα ενός κράτους συμβαίνει γιατί οι διοικούντες κομματικοί σχηματισμοί κάθε κράτους το επιτρέπουν. Το εκάστοτε πολιτικό καθεστώς επιτρέπει σε οργανισμούς και ξένα κέντρα εξουσίας να έχουν ιδιαίτερα προνόμια και ενεργή συμμετοχή σε νευραλγικούς τομείς της Πολιτείας , όπως η οικονομία η παιδεία και φυσικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Εξυπακούεται πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να λέγεται Δημοκρατία και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική βούληση των πολιτών κάθε κράτους που θέλει να λέγεται πολιτισμένο και πολιτικά ορθό.
Γιατί στη τελική, τις παρεμβάσεις και τις υποδείξεις σε μια ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ χώρα, τις κάνει μόνο ο κυρίαρχος πολίτης αυτής.
Αρκεί να τηρούμε και ένα από τα ρητά του Αντισθένη που έλεγε:
Τότε τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν.
Μετάφραση: Οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους αχρείους από τους σημαντικούς.