Γράφει η Ασημίνα Τσιριγώτη
Έντονες αντιδράσεις από γερμανικής πλευράς μετά τις δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς στη Διάσκεψη του Μονάχου, που τάχτηκε υπέρ της συνεργασίας των γερμανικών κομμάτων με την “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD).
Το AfD, Εθνικιστικό Ακροδεξιό κόμμα της Γερμανίας, γνωστό και ως -κόμμα των καθηγητών- ιδρύθηκε το 2013 και -αρχικά- ήταν γνωστό για τον αγώνα του να βγει η Γερμανία από την Ευρωζώνη.
Ωστόσο, από το 2015 έως το 2017, οι διαδοχικές αλλαγές στην ηγεσία του και η ριζοσπαστική του κατεύθυνση με έντονη εστίαση στο μεταναστευτικό, το Ισλάμ και την εθνική ταυτότητα, το ευθυγράμμισαν πλήρως με τα λαϊκιστικά κόμματα της Ευρώπης.
Σήμερα – 2025- έφτασε τελικά να έχει ισχυρούς φαινομενικούς υποστηρικτές, όπως τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς και τον δισεκατομμυριούχο -δεξί χέρι του νεοεκλεγέντος Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ- Ίλον Μασκ.
Αυτή η προτίμηση των Αμερικανών στο AfD άρχισε να ενοχλεί τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο της Γερμανίας. Σάλος ξέσπασε κυριολεκτικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του Βανς στη Διάσκεψη Ασφαλείας στο Μόναχο, με τις οποίες προέτρεψε τους Γερμανούς πολιτικούς να συνεργαστούν με όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης και της AfD, καθώς, όπως είπε, ‘’με τον αποκλεισμό των ακροδεξιών κομμάτων περιφρονείται η λαϊκή βούληση’’, ενώ ανέφερε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο Ντόναλντ Τραμπ “ανησυχούν ότι οι Ευρωπαίοι φοβούνται τους ίδιους τους λαούς τους”.
Άμεσες ήταν οι γερμανικές αντιδράσεις, τόσο από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέφεν Χεμπεστράιτ, που δήλωσε ότι “μία φιλική χώρα δεν μπορεί να επεμβαίνει με τόση ένταση και μονόπλευρα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας”, όσο και από τον αρχηγό της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης Μάρκους Ζέντερ, που τόνισε ότι “η φιλία τελειώνει εδώ, όταν τίθεται το ερώτημα ποιος πρέπει να σχηματίσει συνασπισμό και με ποιόν πριν τις εκλογές”.
Ομολογουμένως αναμενόμενη και δικαιολογημένη, θα λέγαμε, η αντίδραση των Γερμανών ηγετών για την παρέμβαση των Αμερικανών επιφανών φίλων τους στο εσωτερικό της προεκλογικής εκστρατείας της Γερμανίας.
Καμία χώρα και κανένας πολίτης δεν επιθυμεί την ανάμειξη ξένων στα εσωτερικά τους ζητήματα και βεβαίως αυτό είναι το δίκαιο. Οι πολίτες δικαιούνται και πρέπει να αποφασίζουν χωρίς παρεμβολές και προτροπές από ξένους παράγοντες για το μέλλον της χώρας τους.
Όμως πραγματικά μας εντυπωσιάζει αυτή η ευθιξία της Γερμανίας… Αυτή την φορά την ενοχλεί που από θύτης έγινε θύμα ή ότι αλλάζει ο συσχετισμός των δυνάμεων; Διότι, ως χώρα εδώ και αιώνες αναμιγνύεται στα εσωτερικά άλλων κρατών και με πολύ χειριστικό -σχεδόν εκβιαστικό- τρόπο καθορίζει τις ‘’τύχες’’ εκατομμυρίων πολιτών εκτός των γερμανικών συνόρων!
Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, έχουμε ζήσει στο πετσί μας τις γερμανικές παρεμβάσεις από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους.
Η Βαυαρία δεν ήταν αυτή που μας επέβαλε ως ηγέτη και βασιλιά τον 17χρονο Βαυαρό Όθωνα για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της; Τα δάνεια με τους ληστρικούς φόρους και επιτόκια που μας έδωσαν τότε, για τις ανάγκες του Αγώνα της απελευθέρωσης -τάχα- δεν πληρώναμε μέχρι πρότινος; Χάρις σε αυτά τα δάνεια χρηματοδοτήθηκε ο βαυαρικός στρατός .
Η Γερμανία ξεκίνησε δύο παγκόσμιους πολέμους με τις καταστροφικές συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε και… δεν είναι “μία κουτσουλιά στο χάρτη της γερμανικής ιστορίας”, όπως δήλωσε ο πρώην ηγέτης του κόμματος ΑfD, Αλεξάντερ Γκάουλαντ! Είναι μια περίοδος με έντονα μελανά σημάδια στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
Όσο για τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις… τις ψάχνουμε ακόμα στα αζήτητα με την ανοχή βεβαίως και των δικών μας ηγετών!
Θυμόμαστε πάντα την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα και την οικονομική στήριξη την συνταγματαρχών από τη Γερμανία. Μεγάλες εταιρείες όπως η SIEMENS επωφελήθηκαν από κρατικές συμβάσεις τότε και θυμόμαστε όλοι και το πιο πρόσφατο σκάνδαλο που αφορούσε τον χρηματισμό πολιτικών προσώπων και στελεχών δημόσιων οργανισμών προκειμένου να υπογραφούν συμβάσεις προμηθειών υλικών, συστημάτων και υπηρεσιών με το ελληνικό δημόσιο.
Φυσικά, το αποκορύφωμα έρχεται με την επιβολή των μνημονίων στην χώρα μας και όλοι θυμόμαστε τον καθοριστικό ρόλο της Γερμανίας σε αυτό. Είναι νωπές στην μνήμη μας οι παρεμβατικές κινήσεις, τόσο της Άνγκελα Μέρκελ, όσο και του τότε υπουργού οικονομικών της Γερμανίας -και αντιπαθούς στην Ελλάδα- Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την διαχείριση του ελληνικού χρέους.
Δεν φάνηκε τότε να έχει κανένα πρόβλημα να εξαντλήσει την αυστηρότητα της και να επιβάλλει απάνθρωπα μέτρα λιτότητας εις βάρος των Ελλήνων πολιτών, που οδήγησαν μέχρι και στο θάνατο εκατοντάδων συμπολιτών μας.
Η Γερμανία λοιπόν δεν ανέχεται παρεμβάσεις στα εσωτερικά της ζητήματα, αλλά μπορεί η ίδια να παρεμβαίνει και να επιβάλλει τις θέσεις που καθορίζουν οι ηγέτες τις παγκόσμιας οικονομικής σκακιέρας.
Όσο λοιπόν και να θέλουν να το παίξουν θιγμένοι και έκπληκτοι για να έχουν την αποδοχή των πολιτών τους, γνωρίζουν καλά και από πρώτο χέρι ότι τις αποφάσεις και τις γραμμές δεν τις καθορίζουν οι ίδιοι, αλλά ξένα κέντρα που μιμούνται τους Θεούς και επιβάλλουν τις δικές τους γραμμές.
Βεβαίως και δεν είναι μόνο η Γερμανία το μοναδικό κράτος που υπακούει και εκτελεί ‘’εξ άνωθεν’’ εντολές, αυτή είναι η πάγια τακτική όλων των κομμάτων παγκοσμίως. Σε ολόκληρη την οικουμένη, η πολιτειακή στρατηγική που χαράζουν τα κόμματα είναι απέναντι στους πολίτες που δήθεν εκπροσωπούν… Ακριβώς με αυτόν τον τρόπο κατάντησε ολόκληρος ο πλανήτης να ζει στα όρια της φτώχειας, σε πάρτι εκφυλισμού και σκανδάλων.
Αυτό το οργιώδες πάρτι της παγκόσμιας κομματοκρατίας αναγνωρίστηκε και καταγγέλθηκε από τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι στην ιδρυτική διακήρυξη του πολιτικού φορέα που δημιούργησαν , την ‘’Ελλήνων Συνέλευσις’’ καλούν στην ένωση όλων των ανθρώπων –ανεξαρτήτου κόμματος- και καταδικάζουν τέτοιου είδους επεμβάσεις επισημαίνοντας ότι :
Το πολιτικό κομματικό καθεστώς επέτρεψε σε οργανισμούς και Συμβούλια ξένα Ελληνικών συμφερόντων να είναι ενταγμένα μέσα στον Κρατικό Μηχανισμό απολαμβάνοντας ιδιαίτερα προνόμια από την Πολιτεία, καθώς επίσης να έχουν ενεργή συμμετοχή σε νευραλγικούς τομείς όπως η οικονομία, η παιδεία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κλπ . Με αυτή την πρακτική που είναι απέναντι στο συλλογικό δίκαιο και συμφέρον έφερε το μεγαλύτερο τμήμα του Ελληνικού λαού σε κατάσταση λιμοκτονίας με δύο εκατομμύρια ανέργους, στρατιά αυτοχείρων, με ανύπαρκτη κρατική πρόνοια και με μόνες υπαρκτές τις προοπτικές επιδείνωσης.