Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Την Τετάρτη 2 Απριλίου ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ενημέρωσε την Ολομέλεια της Βουλής για τον προγραμματισμό των αμυντικών εξοπλισμών και την αμυντική πολιτική της χώρας.
Ο κυβερνητικός εξοπλιστικός και αμυντικός σχεδιασμός, είναι ένα πρόγραμμα που προβλέπει αμυντικές δαπάνες ύψους 25 δις ευρώ με ορίζοντα υλοποίησης έως το 2037 και στο οποίο κεντρική θέση έχει η δημιουργία μιας αντιπυραυλικής – αντιβαλλιστικής ομπρέλας, του περίφημου θόλου, με την ονομασία “Ασπίδα του Αχιλλέα”, που είχε προαναγγελθεί τους προηγούμενους μήνες.
Ο δωδεκαετής αυτός Μακροπρόθεσμος Προγραμματισμός Αμυντικών Εξοπλισμών (ΜΠΑΕ), εστιάζει σε τρεις βασικούς άξονες :
- Εξοπλιστικά προγράμματα που περιλαμβάνουν σύγχρονα όπλα, drones, αντιαεροπορικά και αντιπυραυλικά συστήματα (Ασπίδα του Αχιλλέα).
- Τεχνολογική ενσωμάτωση στις Ένοπλες Δυνάμεις, με έμφαση στην κυβερνοάμυνα, καθώς και τη συνεργασία με ερευνητικά κέντρα.
- Συνεργασία με την ελληνική αμυντική βιομηχανία ώστε οι προμήθειες να περιλαμβάνουν ελληνικά εξαρτήματα και τεχνογνωσία με τη συμμετοχή ελληνικού ανθρώπινου δυναμικού.
Το κόστος της “Ασπίδας του Αχιλλέα” ανέρχεται περίπου στα 2,8 δις ευρώ και περιλαμβάνει οπλικά συστήματα μεγάλου, μέσου και μικρού βεληνεκούς, καθώς και δίκτυο ραντάρ που θα εντοπίζει και θα κατηγοριοποιεί τους στόχους, το οποίο θα διαθέτει και σύστημα παρακολούθησης κάτω από το νερό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοίνωσε επίσης την προμήθεια νέων οπλικών συστημάτων μεταξύ των οποίων και 24 καινούργια μαχητικά Rafale, 3 νέες φρεγάτες Μπελαρά, μη-επανδρωμένα αεροσκάφη Heron, υπερσύγχρονα ελικόπτερα ανθυποβρυχιακού πολέμου Romeo, νέες τορπίλες και πρόγραμμα αναβάθμισης F-16 σε Viper.
Στα πλαίσια της Εξοπλιστικής και Αμυντικής Στρατηγικής εξετάζεται ακόμα κι η ενίσχυση της αεράμυνας με ισραηλινά συστήματα, όπως το Barak και το David΄s Sling.
Όσον αφορά το κόστος για όλα αυτά τα υπερσύγχρονα αμυντικά συστήματα, η Ελλάδα ενεργοποιεί τη “ρήτρα διαφυγής” της ΕΕ (2025-2028) – με “φειδώ” όπως υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός – η οποία θα ισχύσει για τέσσερα χρόνια (2025-2028) και επιτρέπει στα κράτη – μέλη μεγαλύτερη δημοσιονομική ευελιξία για την αύξηση των αμυντικών δαπανών τους, χωρίς να παραβιάζονται οι ιδιαίτερα αυστηροί κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Εφόσον το ανώτατο όριο δημοσιονομικής ευελιξίας για κάθε κράτος-μέλος είναι 1,5% του ΑΕΠ ετησίως, σύμφωνα με τη “ρήτρα διαφυγής”, οι αμυντικές δαπάνες της χώρας μας που προβλέπεται να αυξηθούν στα 6,6 δις ευρώ για το 2025, αφήνουν ένα “δημοσιονομικό περιθώριο” ύψους 1,1 δις ευρώ, ώστε η αγορά του συστήματος “Ασπίδα του Αχιλλέα” να γίνει εντός του επιτρεπτού ορίου, χωρίς να επισύρει δημοσιονομικές κυρώσεις από την ΕΕ.
Το “κλίμα” για τη ρήτρα διαφυγής είχε καλλιεργηθεί κατάλληλα στο παρελθόν, ώστε η ανακοίνωσή του στην παρούσα χρονική στιγμή να μας βρει έτοιμους να το αποδεχτούμε.
Ας υπενθυμίσουμε ότι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Δένδιας, παρόλο που δεν τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη Βουλή, είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι η “εγχώρια αμυντική βιομηχανία θα πρέπει να μετέχει στα εξοπλιστικά στο εξής σε ποσοστό 25%”. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης είχε προτείνει, σε άρθρο του στους Financial Times, να επιτραπεί η αύξηση των ελλειμμάτων στους εθνικούς προϋπολογισμούς, χωρίς να ενεργοποιηθεί η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος.
Το έδαφος ήταν λοιπόν σχεδόν έτοιμο για να παρουσιαστεί στη Βουλή, ως δήθεν “εθνική ανάγκη”, η μετατροπή της Ελλάδας σε πεδίο εκμετάλλευσης ευρωπαϊκών και ισραηλινών κολοσσών, με πρόσχημα κοστοβόρα εξοπλιστικά προγράμματα για την άμυνα της χώρας μας!
Ο Πρωθυπουργός, υπερήφανος και γεμάτος αυτοπεποίθηση για το κατόρθωμά του, όχι μόνο δεν ένιωσε καμία ντροπή – συναίσθημα εντελώς ξένο άλλωστε στην ιδιοσυγκρασία του – αλλά δήλωσε στη Βουλή με ύφος δραματικά πανηγυρικό τα εξής : “ Φτιάχνουμε το δικό μας πατριωτικό μονοπάτι ευθύνης και αποφασιστικότητας. Οι περιστάσεις δεν περιμένουν. Να αναλάβουμε το τίμημα και το κόστος της ελευθερίας προκειμένου η Ελλάδα να μείνει ισχυρή σε έναν αβέβαιο πλανήτη”.
Προκλητικότατος και με πρωτοφανές θράσος, προσπαθεί να τονίσει το “πατριωτικό του προφίλ”, ενώ στην πραγματικότητα έχει παραδώσει μια χώρα που ήδη στενάζει, κάτω από τις κοινωνικές ανισότητες στις κερδοσκοπικές ορέξεις των πολυεθνικών συμφερόντων.
Είναι γνωστό πλέον ότι τον “αβέβαιο πλανήτη” που ανέφερε, τον δημιούργησαν όλοι οι ιθύνοντες που τον κυβερνούν – συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου – με δόλιες μεθόδους που σπέρνουν μόνο φόβο και υποταγή, στερώντας από τους ανθρώπους κάθε δυνατότητα αντίστασης.
Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα – μαμούθ, δε θα τα πληρώσει ούτε ο κ.Μητσοτάκης ούτε κι οι συνάδελφοί του βουλευτές, που τον άκουγαν αδιάφορα. Θα τα πληρώσουμε εμείς, οι Έλληνες πολίτες, όπως κάνουμε χρόνια τώρα, ως οι μοναδικοί χρηματοδότες οποιουδήποτε προγράμματος ή σχεδίου μας παρουσιάζουν με τα “ωραία και παχιά τους λόγια”.
Σύμφωνα πάντα με τον κ. Μητσοτάκη η τεχνολογική υπεροχή που προσπαθεί να μας εξασφαλίσει για την άμυνα της χώρας, έχει ως σημαντική παράμετρο και την ¨εγχώρια προστιθέμενη αξία”. Είναι παράξενο, γιατί η μοναδική προστιθέμενη αξία που γνωρίζουμε, είναι ο γνωστός σε όλους μας ΦΠΑ που καταβάλλεται ολόκληρος κάθε χρόνο στα ταμεία της Ευρώπης κι από τον οποίο δεν είχαμε ποτέ το παραμικρό όφελος.
Όσο για τη “ρήτρα διαφυγής” είναι κι αυτή άλλο ένα καλοσερβιρισμένο παραμύθι που μας αποδεικνύει περίτρανα ότι μπορούμε να έχουμε απεριόριστη δημοσιονομική ελευθερία, αλλά μόνον όταν πρόκειται να πληρώσουν οι κυβερνώντες μας τα αφεντικά τους, τα οποία φέρονται ως “σύμμαχοί” μας.
Τα 2,8 δις για την “Ασπίδα του Αχιλλέα” που αποφάσισαν να δώσουν οι διαχειριστές της ζωής και του βίου μας για την ασφάλειά μας είναι ολοφάνερη κλοπή από τα Ταμεία της Κοινωνίας, εφόσον ποτέ δεν είμαστε ασφαλείς, όχι μόνον απέναντι σε κάποιον υποτιθέμενο εισβολέα, αλλά ούτε στην ίδια μας την καθημερινότητα.
Στην πραγματικότητα η “Ασπίδα”, θα προστατεύσει τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Ισραήλ, ενώ τα κράτη θεωρούνται απλά πελάτες εξοπλιστικών εταιρειών και οι πολίτες μετατρέπονται σε ψυχρούς αριθμούς πολεμικών προϋπολογισμών, εφόσον ούτε η Ευρωπαϊκή άμυνα πρόκειται να εξυπηρετηθεί, ούτε κι η Ειρήνη θα διασφαλιστεί στην περιοχή.
Δεν υπάρχει καν μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης, σύμφωνα με το οποίο η παραγωγική δραστηριότητα θα καθορίζεται από κανόνες σχετικά με την ποσότητα και την ποιότητα της παραγωγής, καθώς και τη δίκαιη κατανομή των κερδών. Ούτε και κανένας από αυτούς που υπογράφουν, πρόκειται ποτέ να λογοδοτήσει για τις ενέργειές του, διότι αυτό δε συνέβη ποτέ μέχρι σήμερα!
Τα ελληνικά εξαρτήματα και η συμμετοχή ελληνικού ανθρώπινου δυναμικού που τέθηκαν ως όροι στον ΜΠΑΕ είναι μόνο λόγια εντυπωσιασμού για να λέμε ότι “κάτι πήραμε κι εμείς”, εφόσον η πολεμική μας βιομηχανία είναι σχεδόν διαλυμένη και τα στρατόπεδά μας κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Σταδιακά, αλλά σταθερά, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας υφίστανται μια αποδυνάμωση που οδηγεί στην απαξίωσή τους, ενώ παράλληλα δισεκατομμύρια χάνονται μέσα στη χοάνη των αμυντικών εξοπλισμών, στο όνομα της υποτιθέμενης ασφάλειας που πρέπει να έχουμε ως προς την άμυνά μας.
Οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσποιούνται πως παίρνουν αποφάσεις, τις ανακοινώνουν στη Βουλή, σύμφωνα με την εθιμοτυπική ρουτίνα κι οι υπόλοιποι βουλευτές, ακούνε – αν βρίσκονται στα έδρανα – και με τη σειρά τους ή προσποιούνται ότι διαφωνούν με όσα άκουσαν, αλλά “μόνο στα λόγια” ή παραμένουν απαθείς και σιωπηλοί, πάντα όμως ακολουθούν και υπογράφουν τις κυβερνητικές αποφάσεις, χωρίς καμία ουσιαστική διαμαρτυρία.
Είναι πλέον ολοφάνερο ότι δεν υπάρχει καμία πολιτική βούληση για να εξυπηρετηθούν αποτελεσματικά τα αμυντικά συμφέροντα της χώρας μας.
Η “αποφασιστικότητα” που υπαινίχθηκε ο κ. Μητσοτάκης στη Βουλή χρησιμεύει μόνο για να υπηρετεί αλλότρια συμφέροντα, οδηγώντας τους πολίτες σε “ισόβια υποδούλωση”.
Η χάραξη μιας σοβαρής αμυντικής στρατηγικής, οφείλει να έχει πάντα ως στόχο και σκοπό, την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Τα κονδύλια για την άμυνα, θα πρέπει να διατίθενται με απόλυτη διαφάνεια, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια αφενός πού πηγαίνουν τα χρήματά τους και αφετέρου ότι καλύπτονται κατά προτεραιότητα όλες οι ανάγκες της χώρας. Οι δε οικονομικές σπατάλες για το στήσιμο “πελατειακών σχέσεων”, θα απαγορεύονται αυστηρά.
Η ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας είναι απαραίτητη τόσο για την αυτάρκεια σε εθνικά οπλικά συστήματα, όσο και για την τεχνογνωσία που θα απαιτηθεί για το χειρισμό τους, θέτοντας έτσι οριστικό τέλος σε κάθε εξάρτηση από ξένους επενδυτές.
Σίγουρα η πολιτική “βιτρίνα” που βλέπουμε σήμερα στη θέση της κυβέρνησης “να παίζει κουκλοθέατρο” δεν μας αξίζει. Οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε και να μάθουμε να επιλέγουμε με σύνεση τους άξιους εκείνους ανθρώπους που θα μας εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο σεβόμενοι την ανθρώπινη φυσιολογία μας.