Γράφει ο Χάρης Δαμίγος
Στη χώρα που βρισκόμαστε, μας έχουν μάθει από μικρή ηλικία να χρησιμοποιούμε κάποιες εκφράσεις, οι οποίες μας μένουν ανεξίτηλες κι εμείς φροντίζουμε να τις χρησιμοποιούμε, όποτε χρειάζεται.
Σήμερα, θα μιλήσουμε για δύο από αυτές και ξεκινάω με την πρώτη. Όταν θέλουμε να τονίσουμε την διαχρονική φιλία, τον αλληλοσεβασμό ή και την αλληλοεκτίμηση ποια έκφραση χρησιμοποιούμε; “Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια”, σωστά; Παίζει ρόλο όμως, αν αυτή η κολώνια χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα από τη μια πλευρά κι η άλλη ούτε καν μυρίζει; Θα το δούμε παρακάτω αυτό…
Πάμε να δούμε και την άλλη έκφραση η οποία είναι στον τομέα του εμπορίου η κορυφαία, αφού δεν μπορεί να υπάρξει η μία χωρίς την άλλη. Η έκφραση είναι το ”δούναι και λαβείν” ή κοινώς το “πάρε-δώσε”. Παίζει ρόλο όμως, αν η μια πλευρά παίρνει σχεδόν τα πάντα κι η άλλη περιμένει σαν επαίτης να πάρει κανα ψίχουλο; Θα το δούμε παρακάτω και αυτό…
Οι δυο αυτές εκφράσεις, πώς μπορεί να ταιριάζουν στο άρθρο και τι θέλει να πει πάλι ο (ποιητής) αρθρογράφος δεν έχετε αναρωτηθεί; Θα σας δώσω την απάντηση και θα καταλάβετε αφενός μεν, ότι έχω δίκιο και αφετέρου δε, ότι και λίγες έβαλα. Το άρθρο λοιπόν, έχει θέμα τη συνάντηση του ακτινολαμπεροφεγγοφωτοστόλιστου πρωθυπουργού μας με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Η συζήτηση ξεκίνησε με αβρότητες και φιλοφρονήσεις προς τον δικό μας πρωθυπουργό, ξέροντας ότι με αυτόν τον τρόπο ο Κυριάκος Μητσοτάκης γίνεται βούτυρο για να τον βάλει στο ψωμί του, χωρίς καν μαχαίρι. Μετά, συνέχισε σε μαθήματα ιστορίας, τα οποία εγώ δε γνώριζα, όπως ότι “ο ελεύθερος λαός του Ισραήλ, ξεκίνησε από την Ιερουσαλήμ”. Έπειτα, βουτάει το μαχαίρι κι αντί να αλείφει βούτυρο, αρχίζει να κόβει σπαλομπριζόλα, λέγοντας ότι έχουμε κοινές αξίες και κοινό συμφέρον και σταματάει το κόψιμο, λέγοντας ότι πολλές ευκαιρίες βρίσκονται ενώπιον μας!!
Το κερασάκι στην τούρτα, που δεν το λες και κερασάκι αυτό, δέντρο ολόκληρο ήταν, δίνει το τελειωτικό χτύπημα, όχι στον Μητσοτάκη (αυτόν δεν τον ενδιαφέρει), αλλά σε εμάς κι ήταν το σχόλιο ότι: “αλλάζετε την οικονομία της Ελλάδας”. Αγαπητοί φίλοι και φίλες, εγώ, από αυτή τη μικρή θέση του αρθρογράφου, έχω να σας πω, “δεύτε τελευταίον ασπασμόν” κι όπου “φύγει – φύγει”.
Τα τουριστικού προορισμού σχόλια, όπως ότι “οι Ισραηλινοί έρχονται στην Ελλάδα για τουρισμό, αλλά και να επενδύουν”, δε θα τα σχολιάσω, μιας και παρακάτω θα αναλύσω τον λόγο. Κλείνω με το τελευταίο σχόλιο του Νετανιάχου, με το οποίο γέλασαν μέχρι κι οι κάμερες, όταν τον άκουσαν να λέει: “Από μια δημοκρατία στην Ανατολική Μεσόγειο, προς μια άλλη δημοκρατία στην Ανατολική Μεσόγειο, καλώς ήρθες”.
Το “κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια”, έρχεται να κουμπώσει αποκλειστικά με την οικογένεια Μητσοτάκη, αφού ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσουν οι Ισραηλινοί πρωθυπουργοί, όποιοι κι αν είναι, τον πατέρα του Κυριάκου και τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (μου έπεσε το ποτήρι από το γραφείο, μόλις έγραψα το όνομα του) την επίσημη πρώτη αναγνώριση του Ισραήλ στην Ευρώπη, όταν κανείς άλλος Ευρωπαίος αρχηγός δεν το είχε κάνει. Παντού πρωτοπόροι, η οικογένεια, μην τους ματιάσω! Εγώ από αυτό, βγάζω το εξής συμπέρασμα, ότι κάθε επίσκεψη του πρωθυπουργού εκεί, δεν είναι τυχαία, αλλά είναι η αρχή της άλλης έκφρασης “δούναι και λαβείν” που είναι και η πιο σημαντική.
Στο “δούναι και λαβείν” ή “πάρε – δώσε”, είναι δεδομένο ότι οι 2 ή οι περισσότερες πλευρές, αν υπάρχουν, παίρνουν και δίνουν μέχρι να φτάσουν σε έναν βαθμό που όλες να είναι ικανοποιημένες.
Εκατό τις εκατό, δεν μπορεί να είναι όλες ποτέ, αλλά μπορεί να φτάσουν σε έναν μεγάλο βαθμό ικανοποίησης, τουλάχιστον. Στις μεταξύ μας συναλλαγές ή στις μεταξύ μας συμφωνίες, αυτό μπορεί να επιτευχθεί κι αν όχι, τότε απλά δε γίνεται τίποτα και προχωράμε παρακάτω, ο χρόνος θα δείξει…
Με τους πρωθυπουργούς όμως της Ελλάδας, δε συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, ανεξαρτήτως από ποιό κόμμα είναι κι ειδικά με το κράτος του Ισραήλ. Πάντα η Ισραηλινή επιρροή, σε βαθμό επιβολής θα έλεγα, βρίσκονταν μέσα στο Ελληνικό κράτος. Εδώ, θα θέσω ένα ερώτημα, του οποίου η απάντηση δεν είναι δύσκολη, αλλά δεν ξέρουμε ποια να πρωτοαπαντήσουμε. Κι η ερώτηση είναι η εξής: “Τι είναι χειρότερο, η αναγνώριση του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ από τον πατέρα Μητσοτάκη το 1988, αν θυμάμαι καλά, ή η ίδρυση μέσα στο Υπουργείο Παιδείας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου το περίφημο “Κ.Ι.Σ”;
Και τα δυο αυτά μαζί, σε συνδυασμό με τα γλυκόλογα του Νετανιάχου, μας προσφέρουν τρανταχτές αποδείξεις ότι η Ελλάδα είναι υποτελής στο Ισραήλ κι ότι έχουμε δημιουργήσει μέσα μας ένα κράτος εν κράτει. Ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, όχι ιδιωτικού, μέσα στο ευαίσθητο για την παιδεία μας Υπουργείο Παιδείας, που σκοπό έχει την προώθηση της Εβραϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς και ιστορίας!! Εδώ, να τονιστεί κάτι πολύ σημαντικό, που πολλοί θεωρώ ότι δεν το γνωρίζετε κι αφορά την ίδρυση του Ισραήλ. Ιδρύθηκε με σκοπό να μετατραπεί σε μια εθνική εστία όσων απανταχού Εβραίων ήθελαν να πολιτογραφηθούν πολίτες, από όπου κι αν προέρχονται. Άρα, σύμφωνα με την λογική, ιδρύθηκε ως εστία της θρησκείας του Ιουδαϊσμού και όχι σαν κράτος με εθνολογική συνέχεια και με αυτόχθονες ιθαγενείς, το αντίθετο δηλαδή από την Ελλάδα!!
Πάμε τώρα στο ζουμί της υπόθεσης και των γλυκολόγων του Νετανιάχου, σχετικά με τις τουριστικές επισκέψεις των Ισραηλινών στην Ελλάδα, τις επενδύσεις τους και το κοινό συμφέρον των δύο χωρών κλπ κλπ και σάλτσες, που προφανώς εννοεί αποκλειστικά το δικό του συμφέρον, αλλά δεν μπορεί να το πει και δημόσια. Αφού όμως δεν το λέει αυτός, ούτε κι ο δικός μας, γιατί στεγνώνει το στόμα του όταν μιλάει για αυτούς, θα σας το πω εγώ γραπτώς. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύονται περίτρανα, αρχικά από το ΦΕΚ του 1945 που ορίζει ότι: “η Ισραηλιτική κοινότητα είναι ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΗ στην Ελλάδα”, ναι καλά διαβάσατε κι αν θέλετε ξαναδιαβάστε το και μετά απ’ αυτό, την υποχρέωση που μας επέβαλαν, δηλαδή το να εμπλακούμε ενεργά μεταξύ της σύρραξης της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, αναγκάζοντάς μας να πάρουμε ξεκάθαρη θέση υπέρ του Ισραήλ. Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και την “χείρα βοηθείας” προς το Ισραήλ, αγοράζοντας δικά τους οπλικά συστήματα για το στρατό μας.
Δε μας έχουν μείνει χέρια, με τις τόσες βοήθειες προς το Ισραήλ, τη Γαλλία, την Αμερική και βέβαια, έχοντας κόψει τα δικά μας χέρια που λέγονταν ΕΛΒΟ, ΠΥΡΚΑΛ.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, είδατε ότι οι δυο εκφράσεις είχαν σχέση με το άρθρο και ότι τελικά εμείς οι Έλληνες πολίτες πληρώνουμε τις φιλίες μεταξύ των πρωθυπουργών;
Είδατε ότι στο “δούναι και λαβείν”, η Ελλάδα μόνο “δούναι” είναι, ενώ το “λαβείν”, το έχουμε ξεχάσει ή διαγράψει;
Είδατε ότι, μέσω του Κ.Ι.Σ, δώσαμε περισσότερα προνόμια σε ξένους από τους ίδιους τους πολίτες της χώρας;
Καταλάβατε ότι σαν ΝΠΔΔ (νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου) απολαμβάνουν προνόμια κράτους;;
Τελικά το “ΚΙΣ” είναι δόγμα κι απολαμβάνει, ως δόγμα, το αφορολόγητο των ΝΠΔΔ ή κρατική οντότητα, καθώς αυτό αφορά το κράτος, δηλαδή τους Ισραηλίτες που αυτοχαρακτηρίζονται ως Έθνος;
Θέλεις όλα αυτά να σταματήσουν; Οι φιλίες με τις “κολώνιες που κρατάνε χρόνια” και μόνο τα “δούναι”, χωρίς “λαβείν”, εις βάρος σου κι εις βάρος της Ελλάδας;
Η λύση υπάρχει κι αυτή είναι μόνο ο πολιτικός φορέας του Έθνους των Ελλήνων, η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ. Είναι ο μόνος που μπορεί να τερματίσει την δράση του Ισραήλ στα Ελληνικά πολιτειακά δρώμενα όπως το έχει καταγγείλει και στην ιδρυτική του διακήρυξη η οποία λέει: “...Το πολιτικό καθεστώς επέτρεψε σε οργανισμούς και Συμβούλια ξένα Ελληνικών συμφερόντων να είναι ενταγμένα μέσα στον Κρατικό Μηχανισμό απολαμβάνοντας ιδιαίτερα προνόμια από την Ελληνική Πολιτεία καθώς επίσης να έχουν ενεργή συμμετοχή σε νευραλγικούς τομείς όπως η οικονομία, η παιδεία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κλπ.”