Γράφει ο Αντώνης Χριστόπουλος
Φάκελος ΠΑΙΔΕΙΑ!
Η μάστιγα της νέας εποχής. Αυτό το τεράστιο θέμα που έχει να κάνει με τον ιστό κάθε χώρας, όπως και της Ελλάδας, μας απασχολεί και προβληματίζει σχεδόν όλους τους πολίτες αυτής της χώρας.
Το άρθρο μας σήμερα θα ακουμπήσει τις βαρύγδουπες δηλώσεις του ας Κυριάκου Πιερρακάκη. Ο κύριος υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, Κυριάκος Πιερρακάκης, με τις πρόσφατες δηλώσεις του, διακήρυξε: “Αποστολή μας στο Υπουργείο είναι να διασφαλίσουμε ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη γνώση, χωρίς εμπόδια και περιορισμούς.”
Πάμε όμως να δούμε ποιος είναι ο Κυριάκος Πιερρακάκης, όσον αφορά το πολιτικό κομμάτι και…..ίσως καταλάβουμε πολλά!
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Χάρβαρντ, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στο ΠΑΣΟΚ (2012-2016) ως δηλωμένος κεντροαριστερός με σοσιαλιστικές βάσεις. Υπήρξε σύμβουλος της Άννας Διαμαντοπούλου. Όταν το ΠΑΣΟΚ έχασε την πολιτική του δυναμική, μεταπήδησε στη Νέα Δημοκρατία υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, απογοητεύοντας τους παλιούς του ψηφοφόρους. Η πολιτική του στροφή, από σοσιαλιστή σε φιλελεύθερο δεξιό, συνοδεύτηκε από προσωπικές συνδέσεις, όπως η κουμπαριά του με τον Γρηγόρη Δημητριάδη, ανιψιό του πρωθυπουργού.
Αναφέρθηκα στο παρελθόν του κυρίου αυτού για να δούμε ακόμα μια φορά ως πολίτες, ότι για αυτούς δεν υπάρχει καμία ιδεολογία. Μόνο χρήμα! Ένα παρεάκι είναι όλοι και κάνουν εσωτερικές μεταγραφές!
Πάμε να σχολιάσουμε την δήλωση του Πιερρακάκη λοιπόν… Στόχο έχει λέει….να διασφαλίσει το δικαίωμα να έχουν γνώση όλα τα παιδιά. Και μάλιστα χωρίς εμπόδια και περιορισμούς!
Ωστόσο, η πραγματικότητα διαψεύδει δραματικά αυτή τη… φιλοδοξία. Η αποστολή της ισότιμης πρόσβασης στη γνώση δεν είναι απλώς ανεπίτευκτη – έχει καταρρεύσει εδώ και χρόνια!
Η έλλειψη πολιτικής βούλησης για πραγματική ισότητα και δικαιοσύνη στην παιδεία έχει διαμορφώσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα γεμάτο ανισότητες, αποκλεισμούς και υποκρισία. Αντί για λύσεις, κάθε νέα κυβέρνηση προσθέτει ένα ακόμα πρόβλημα, διασφαλίζοντας ότι η παιδεία παραμένει ένα προνόμιο για λίγους και όχι δικαίωμα για όλους. Στην Ελλάδα του 2024, το σύνθημα της “δωρεάν και προσβάσιμης εκπαίδευσης” ακούγεται εκκωφαντικά κενό.
Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, τα σχολεία απουσιάζουν, ενώ όπου υπάρχουν, το κόστος της εκπαίδευσης μετατρέπεται σε δυσβάσταχτο βάρος για τις οικογένειες. Φροντιστήρια από το δημοτικό, ιδιωτικά σχολεία για όσους μπορούν, και πανάκριβα έξοδα για πανεπιστημιακές σπουδές δημιουργούν ένα εκπαιδευτικό τοπίο που αποθαρρύνει τους λιγότερο προνομιούχους. Χιλιάδες οικογένειες αναγκάζονται να θυσιάσουν τα πάντα, ενώ άλλες επιδεικνύουν την οικονομική τους δυνατότητα, στέλνοντας τα παιδιά τους στα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία.
Δεν πρόκειται μόνο για την ποιότητα της εκπαίδευσης – καλή ή κακή – αλλά για το ποιοι έχουν πρόσβαση σε αυτήν. Η παιδεία έχει μετατραπεί σε πεδίο κοινωνικής επίδειξης και διεύρυνσης ανισοτήτων. Όσοι έχουν την οικονομική δύναμη, εξασφαλίζουν στα παιδιά τους ένα καλύτερο μέλλον, ενώ οι υπόλοιποι παλεύουν σε ένα σύστημα που τους αγνοεί. Αυτή είναι η αλήθεια που όλοι βιώνουμε εδώ και δεκαετίες.
Είναι ώρα για ριζικές αλλαγές. Η παιδεία πρέπει να αντιμετωπιστεί ως θεμελιώδες δικαίωμα και όχι ως πολυτέλεια. Για αρχή, αυτό σημαίνει καίριες και ουσιώδεις επενδύσεις, τόσο σε υποδομές, όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό . Ό,τι λιγότερο, είναι προδοσία απέναντι στις επόμενες γενιές. Τα λόγια πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε πράξεις – γιατί μόνο τότε η παιδεία θα γίνει πραγματικό εργαλείο κοινωνικής αλλαγής και όχι προπαγανδιστικό αφήγημα των κυβερνήσεων και των διαφόρων περιφερόμενων πολιτικάντηδων.