Γράφει η Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Όταν ο Άγγελος Σικελιανός οραματιζόταν τη “Δελφική Ιδέα” στόχευε σε ένα παγκόσμιο κάλεσμα για ειρήνη, δημιουργία και πνευματική αφύπνιση. Μέσα από τις Δελφικές Εορτές και το όνειρο για το “Δελφικό Πανεπιστήμιο” (για τα οποία δεν βρήκε ανταπόκριση από την πολιτεία πάρα μόνο από την σύντροφό του Εύα Πάλμερ) ήθελε να θυμίσει στην ανθρωπότητα τις αξίες της αρμονίας, της ελευθερίας και της βαθιάς σύνδεσης με τη θεία φυσιολογία.
Πολλές δεκαετίες αργότερα και συγκεκριμένα στις 10 Απριλίου του 2025, στην κατάμεστη αίθουσα του V Hotel στους Δελφούς, παρουσιάστηκε με ενθουσιασμό η πρωτοβουλία του World Human Forum για την αναβίωση των Δελφικών Εορτών, με ορίζοντα το έτος 2027. Ένα φιλόδοξο σχέδιο με διεθνείς προεκτάσεις, το οποίο φιλοδοξεί να αποδώσει φόρο τιμής στους Άγγελο Σικελιανό και Εύα Πάλμερ, και να επαναφέρει τους Δελφούς στον παγκόσμιο πνευματικό χάρτη…
Κι ενώ εκπρόσωποι της προσπάθειας όπως το “Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών” και η κα Μητσοτάκη, μας παρακινούν σε στοχασμό πάνω στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής: την κλιματική κρίση, τις ανισότητες, τη μοναξιά, τη δημοκρατία, και ανακοινώνουν εορτές αφιερωμένες στην τέχνη, την επιστήμη, την παράδοση και την πνευματική καλλιέργεια… σε ένα παρόν, όπου το κράτους Δικαίου αποτελεί ανέκδοτο και οτιδήποτε βίαιο και αφύσικο προωθείται και εμμέσως χρηματοδοτείται κιόλας, μάλλον δικαίως μας εγείρει ανησυχία- για να μην πω ανατριχίλα- το ξαφνικό ενδιαφέρον!!
Όσο σημαντική και ελπιδοφόρα κι αν φαίνεται αυτή η πρωτοβουλία, δεν μπορεί κανείς να μην τρομάζει και λίγο από την αιφνίδια αγάπη της Πολιτείας και θεσμικών φορέων (μετά από τόσο “φτύσιμο” τόσα χρόνια!!…) όταν οι ιεροί χώροι της Ελλάδας βρίσκονται για δεκαετίες στη σκιά, παραμελημένοι, απροστάτευτοι και – το χειρότερο – ξεχασμένοι από την ίδια τη χώρα που τους γέννησε!
Πού ήταν όλοι αυτοί οι θεσμοί, οι κρατικοί και περιφερειακοί φορείς, όταν οι Δελφοί και δεκάδες άλλοι ιεροί χώροι της χώρας αφήνονταν στη λήθη;
Πού ήταν οι στρατηγικές βιώσιμης ανάπτυξης, ο «συλλογικός στοχασμός» και οι «διεθνείς τριενάλε» όταν τα αρχαιολογικά μνημεία βυθίζονταν στην αδιαφορία, στις ελλείψεις πόρων και προσωπικού;
Όταν η έννοια της πνευματικής παρακαταθήκης μεταφραζόταν σε τουριστικό φυλλάδιο;
Από τη στιγμή που αναγνωρίζεται λοιπόν έστω και “συμβολικά” η αξία των Δελφών ως σημείο εκκίνησης για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της εποχής ας πάμε να δούμε και στην ουσία για τον ιερό μας τόπο.
Οι ΔΕΛΦΟΙ δεν θεωρούνται τυχαία εδώ και χιλιάδες χρόνια ο Ομφαλός της Γης και δεν είναι απλώς ένας αρχαίος τόπος! Είναι το ιερό κέντρο του πλανήτη μας με απόλυτη γεωμετρική ακρίβεια!
Το Μαντείο απέχει ίση απόσταση από τους μαγνητικούς πόλους της Γης – βόρειο και νότιο και αυτό δεν είναι απλή σύμπτωση. Η σημασία του είναι κοσμική, απόλυτη, αδιαμφισβήτητη.
Τελικά ίσως να μιλάμε όχι μόνο για έναν γεωδαιτημένο χώρο αλλά και έναν μοναδικό υπερμηχανισμό, σχεδιασμένο με νομοτέλεια, που λειτουργεί ως πύλη – η κεντρική και μοναδική είσοδος – σε άπειρες κοσμικές συχνότητες.
Και ίσως η ξαφνική ασφυκτική “αγάπη” των θεσμών που άλλοτε έπνιξαν καθαρές φωνές καθαρών και “αφελών” (δίχως ίδιον όφελος) επιστημόνων, δημοσιογράφων και πολιτικών προσώπων… να μην είναι τόσο τυχαία και σίγουρα όχι αφελής…