Γράφει η Αργυρώ Παναγιωτοπούλου
Τα προβλήματα στον τομέα της υγείας ήταν το κεντρικό θέμα της συνέντευξης που έδωσε ως αρμόδιος Υπουργός ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης σε τηλεοπτικό σταθμό πριν από λίγες μέρες, επιχειρώντας με το γνωστό του τρόπο να μας πείσει για άλλη μια φορά ότι το “μαύρο είναι άσπρο”.
Οι διαχρονικές παθογένειες στην αντιμετώπιση και στην περίθαλψη των ασθενών ήρθαν, όπως ήταν αναμενόμενο, στο προσκήνιο της δημοσιογραφικής συζήτησης και ενώ ο υπουργός προσπαθούσε να δείξει το ζήλο και τη μαχητικότητά του για τη βελτίωσή τους, η πραγματικότητα τον διέψευδε με τις μακροσκελείς λίστες αναμονής για χειρουργεία που φτάνουν σήμερα στο απογοητευτικό νούμερο των 100.000 ασθενών.
Τα γνωστά λεκτικά και παρελκυστικά τεχνάσματα, ιδίως με το θέμα των δωρεάν απογευματινών χειρουργείων, απέτυχαν κι αυτά, διότι νούμερα όπως αυτό των 100.000 συμπολιτών μας σε αναμονή για την υγεία τους είναι αμείλικτα και ως γνωστόν οι αριθμοί δε λένε ποτέ ψέματα.
Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός ότι ασθενής με καταρράκτη περιμένει στη λίστα 7 ολόκληρα χρόνια για να χειρουργηθεί, αλλά ο κ. Γεωργιάδης δεν έδειξε να ενοχλείται, αφού δεν κινδυνεύει άμεσα η ζωή του από αυτό, παραβλέποντας το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός, εν μέρει τυφλός, δεν θα μπορούσε να έχει καμία ποιότητα ζωής.
Όλοι γνωρίζουμε όμως την τεράστια σημασία της καλής όρασης η οποία έχει εκφραστεί στη λαϊκή ρήση “ προσέχω κάτι σαν τα μάτια μου “ και πόσα προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει η έλλειψή της στον πάσχοντα, αλλά και στο περιβάλλον του με αποκορύφωμα φυσικά την τύφλωσή του.
Τέτοια ζητήματα βέβαια θεωρούνται υποδεέστερα και απλώς “λεπτομέρειες” για τον υπουργό, που έδειξε σ΄ αυτή τη συνέντευξη σε ποιό βαθμό αδιαφορεί για την συνολική υγεία των πολιτών. Όταν ο δημοσιογράφος έκανε λόγο για χειροτέρευση στην πορεία της υγείας του ασθενούς με καταρράκτη που μπορούσε να φτάσει μέχρι και σε τύφλωση λόγω της μεγάλης αναμονής, ο υπουργός έδωσε στο δημοσιογράφο τη σκληρή, ψυχρή και κυνική απάντηση : “Δυσμενή μεταβολή θα έχει, αλλά δεν θα πεθάνει”.
Ο ρόλος όμως του Υπουργείου δεν είναι να “ξεδιαλέγει” ποιοί από τους ασθενείς επείγει να χειρουργηθούν άμεσα και ποιοί όχι, σαν να πρόκειται για κάποιο εμπόρευμα, ούτε να ρυθμίζει τους χρόνους αναμονής, δίνοντας προτεραιότητες στα χειρουργεία ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησής τους.
Αυτό άφησε να εννοηθεί ο υπουργός, όταν είπε : “ό,τι είναι επικίνδυνο για τη ζωή”, κατόπιν ιατρικής αξιολόγησης φυσικά, “πάει αμέσως και χειρουργείται”. Διαχωρίζουμε δηλαδή τους ασθενείς σε πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, φροντίζοντας να σώσουμε τους ετοιμοθάνατους, επειδή οι άλλοι μπορούν να περιμένουν, ακόμα και υποφέροντας, μέχρι να έρθει η σειρά τους.
Ανάγλυφη παρουσιάζεται εδώ η εικόνα της έλλειψης ενδιαφέροντος εκ μέρους του υπουργείου, αλλά κατ΄επέκταση και της κυβέρνησης, για το ύψιστο αυτό κοινωνικό αγαθό που είναι κατά γενική ομολογία όλων η συνολική Υγεία των πολιτών.
Είναι αναγκαίο όμως στο σημείο αυτό να επισημανθεί και η ψύχραιμη και μετριοπαθής αντίδραση των δημοσιογράφων στα λεγόμενα του υπουργού, λες και τα ζητήματα που θίγονταν δεν αφορούσαν και τους ίδιους. Θα έπρεπε κατά την άποψή μου να πιέσουν περισσότερο τη συζήτηση,ώστε να αποσπάσουν πιο πλήρεις και ικανοποιητικές απαντήσεις από τις προχειρότητες και τα παράλογα συμπεράσματα που ακούστηκαν, προσπαθώντας να πείσουν τους τηλεθεατές ότι είναι “πρόοδος”, αν δεν πεθάνεις, ακόμα κι αν είσαι τυφλός.
Τι άλλο θα μπορούσαμε να περιμένουμε όμως από έναν υπουργό, που πριν μερικά χρόνια δήλωνε με περισσή έπαρση δημοσίως, ότι δε θέλει να του πάρει τη δόξα η τρόικα για τις απολύσεις ιατρικού προσωπικού στο ΕΣΥ, που είχε ο ίδιος αποφασίσει, λέγοντας επί λέξει : “Μη μου παίρνει τη δόξα η τρόικα, όταν κάνω το αυτονόητο. Θα το κάνω εγώ και γιατί θα το κάνω; Γιατί είναι σωστό. Και πρέπει να μάθουμε στη χώρα μας να κάνουμε το σωστό.”
Με τέτοιες υπουργικές αποφάσεις – που έκαναν το “σωστό” ! – καταλήξαμε στη σταδιακή υποστελέχωση των νοσοκομείων μας και στις γνωστές σε όλους μας ελλείψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, με αποτέλεσμα να διώξουμε ουσιαστικά τους λαμπρούς επιστήμονές μας στο εξωτερικό, όπου έγιναν περιζήτητοι κι εμείς να μπαίνουμε στις λίστες για την αποκατάσταση της υγείας μας.
Η έκρυθμη αυτή κατάσταση στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας μας, μπορεί και πρέπει να επανορθωθεί άμεσα.
Η ευνομούμενη αληθινή Πολιτεία εναρμονισμένη με τις ανθρώπινες αξίες θεωρεί υποχρέωσή της την δωρεάν παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών υγείας προς όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους-πολίτες και ανάλογα με την κρισιμότητα της κατάστασής τους χωρίς διακρίσεις.
Οι υπηρεσίες υγείας θα πρέπει να παρέχονται σε υπερσύγχρονες νοσοκομειακές και κτιριακές εγκαταστάσεις, για τις οποίες η Πολιτεία οφείλει να διαθέσει όσα κεφάλαια χρειαστούν, προκειμένου να διασφαλίσει την ολιστική κάλυψη των αναγκών υγείας των πολιτών με τις πιο ιδανικές συνθήκες νοσηλείας και παραμονής, σεβόμενη πλήρως την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου.
Όλα τα νοσοκομεία, σε ολόκληρη την επικράτεια, συμπεριλαμβανομένων νησιών ή απομακρυσμένων περιοχών είναι ανάγκη να καλύπτονται πλήρως από άριστα εκπαιδευμένο ιατρικό, νοσηλευτικό και υποστηρικτικό προσωπικό σε πλήρη ετοιμότητα για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ασθενών. Άριστα καταρτισμένοι επιστήμονες για κάθε ιατρική ειδικότητα θα πρέπει να είναι ικανοί να αποκαταστήσουν εύκολα και γρήγορα οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας παρουσιαστεί σε όλη την επικράτεια.
Αυτή είναι η ιδανική Πολιτεία – πρότυπο στα πλαίσια της οποίας ο πολίτης θα νιώθει μονίμως ασφαλής για την υγεία του, χωρίς λίστες αναμονής και δεν θα φοβάται πλέον για τις δυσμενείς μεταβολές της, ακόμα κι αν η ζωή του δεν κινδυνεύει άμεσα.