Γράφει ο Στέφανος Σουφλερός
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Β.Φλωρίδης με γνωμοδότηση του πήρε θέση για τις κατασχέσεις που γίνονται στις περιουσίες πολιτών.
Συγκεκριμένα ο κ. Φλωρίνης τάσσεται υπέρ των funds και των τραπεζών λέγοντας με λίγα λόγια ότι δεν είναι υποχρεωτικό να ενημερωθεί ο πολίτης ότι χάνει την περιουσία του, μετά την πρώτη μέρα της επίδοσης του κατασχετηρίου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και να δούμε ότι το δικαίωμα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου να γνωμοδοτεί άρχισε πριν από 37 ολόκληρα χρόνια!
Κρατήστε το αυτό, θα του χρειαστούμε….
Μέχρι τώρα ίσχυε η νομολογία των δικαστών που έλεγε ότι η επίδοση του κατασχετηρίου πρέπει να γίνεται μόνο στα χέρια του οφειλέτη την ημέρα της κατάσχεσης, αν είναι παρών και τις επόμενες μέρες, αν είναι απών. Και φυσικά μόνο στον ίδιον για πολλούς και διάφορους ευνόητους λόγους. Μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο 995 του Κώδικα της Πολιτικής Δικονομίας, την κατασχετήρια έκθεση πρέπει να την παραλάβει ο ίδιος ο οφειλέτης, αλλιώς η κατάσχεση είναι άκυρη.
Τώρα, ο αντεισαγγελέας απάντησε άμεσα σε αίτημα των δικαστικών επιμελητών, δίνοντας με αυτή του την γνωμοδότηση το πράσινο φως στις κατασχέσεις, με την οποία λέει ότι δεν χρειάζεται να επιδοθεί το κατασχετήριο στον οφειλέτη για να γνωρίζει ο ίδιος ότι του παίρνουν το σπίτι, αλλά αν ο ίδιος απουσιάζει, από την επόμενη μέρα μπορεί να θυροκολληθεί, ή να το παραλάβει οποιοσδήποτε άλλος!
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι έχουν χαθεί σπίτια από την μη έγκαιρη ενημέρωση του οφειλέτη και αυτή η γνωμοδότηση μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ το πρόβλημα των εξώσεων που είναι ένα σοβαρότατο πρόβλημα του κοινωνικού συνόλου.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η γνώμη του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου δεν έχει την βαρύτητα της γνώμης ενός απλού πολίτη. Δεν είναι απλά μια νομική ερμηνεία, αλλά βάζει τις βάσεις αλλαγής νομικού πλαισίου.
Κι εδώ αρχίζουν τα μεγάλα και τα σοβαρά ερωτήματα, όπως εκφράζονται όχι μόνο από τον νομικό κόσμο, αλλά και από τους απλούς πολίτες .
Όπως αναφέραμε και πιο πριν, στα 37 έτη που έχει το δικαίωμα γνωμοδότησης η εισαγγελία του Αρείου Πάγου σπάνια βλέπουμε να παίρνει ξεκάθαρη θέση σε σοβαρότατα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας.
Γιατί επιλέχθηκε αυτή η χρονική στιγμή να γνωμοδοτήσει η εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ενώ εκκρεμούν πάρα πολλές υποθέσεις στα δικαστήρια που αποφεύγει να γνωμοδοτήσει ;
Γιατί τόση βιασύνη να απαλλάξει τα funds και τις τράπεζες από ένα καθοριστικό βήμα στην διαδικασία πλειστηριασμών, εξυπηρετώντας έτσι ξεκάθαρα τα δικά τους συμφέροντα και αδικώντας τον πολίτη που πολλές φορές δεν έχει καν τον χρόνο να αντιδράσει;
Γιατί δεν δείχνει και τον ίδιο ζήλο και δεν αντιδρά με την ίδια ταχύτητα σε θέματα, όπως τα Τέμπη που έχασαν άδικα την ζωή τους αθώοι πολίτες; Τι έκανε η εισαγγελία όταν υφάρπαξαν τα χρήματα των δημοσίων ταμείων των εργαζομένων στην περίοδο του χρηματιστηρίου;
Πόσο άμεση ήταν η παρέμβαση από τον ανώτατο θεσμό της δικαιοσύνης, όταν μας επέβαλαν μνημόνια με ψεύτικα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, φτωχοποιώντας ακόμα περισσότερο τους Έλληνες πολίτες και δημιουργώντας στρατιές ανέργων;
Γιατί δεν ήταν παρούσα, όπως όφειλε μέσα από τον θεσμικό της ρόλο και να γνωμοδοτήσει υπέρ των πολιτών, όταν τους επιβλήθηκαν άδικοι και αντισυνταγματικοί φόροι;
Τι έκανε με τα κόκκινα δάνεια των χιλιάδων πολιτών που πέρασαν σε τρίτα χέρια των funds με ελάχιστα ευρώ, ενώ η σύμβαση που είχε υπογράψει ο πολίτης ήταν διμερής με την τράπεζα και ο ίδιος δεν είχε το δικαίωμα ούτε να το διεκδικήσει με το ίδιο ποσό που το πήρε το fund;
Αναρωτιόμαστε πραγματικά που ήταν η εισαγγελία με τις γνωμοδοτήσεις της παίρνοντας θέση σε όλα τα σκάνδαλα που διαδραματίστηκαν στα χρόνια που πέρασαν; Σκάνδαλα, που αν αρχίζω να τα γράφω θα χρειαστώ να γεμίσω σελίδες ολόκληρες… Να θυμηθούμε την Siemens, τον Κοσκωτά, το Βατοπέδι, τα υποβρύχια που έγερναν, τις υποκλοπές και τόσα άλλα;
Ο πολίτης περιμένει από τους θεσμούς του να τον προστατέψουν από το άδικο που παράγεται προς τον ίδιο. Περιμένει το κράτος δικαίου να αποδώσει δικαιοσύνη , αλλά δυστυχώς (αν και δεν υπάρχει τύχη διότι όλα είναι επιλογές) το “κράτος δικαίου” απ’ ότι δείχνουν οι πράξεις του, κάνει επιλεκτικές γνωμοδοτήσεις κι ο πολίτης βιώνει στο πετσί του την αδικία, απαξιώνοντας έτσι έναν πυλώνα της δημοκρατίας, την δικαιοσύνη.
Με ποια κριτήρια λοιπόν ο αντεισαγγελέας του Άρειου Πάγου βγάζει τέτοιου είδους γνωμοδοτήσεις που «νόμιμα», στέλνοντας βορά στα χέρια των ιδιωτών, τραπεζών και funds, τους ίδιους τους πολίτες που θα μένουν άστεγοι με συνοπτικές διαδικασίες;
Η γνωμοδότηση του αντεισαγγελέα δεν είναι κάτι απλό, μια νομική λεπτομέρεια, αλλά μας δείχνει τον τρόπο σκέψης που έχει η εξουσία , πόσο υπολογίσιμος είναι ο πολίτης και πόσο αξία του δίνει. Γιατί η δικαιοσύνη αποδίδει το δίκαιο βάσει μιας νομοθεσίας. Αυτή η νομοθεσία θα έπρεπε να προστατεύει τα συμφέροντα των πολιτών στο σύνολο τους .
Εμείς όμως βιώνουμε μια δικαιοσύνη δύο ταχυτήτων… Μια δικαιοσύνη που μόνο ανεξάρτητη δεν είναι, έχει υποκύψει σε ιδιωτικά εταιρικά συμφέροντα και έχει καταντήσει πιόνι και υπάλληλος των τραπεζών, νομοθετώντας υπέρ τους.
Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ο κανόνας της ετεροβαρούς σχέσης που υπάρχει μεταξύ των απροστάτευτων πολιτών και του προστατευμένου τραπεζικού κατεστημένου που τελικά ασκεί πολιτική, χρηματοδοτώντας κόμματα, ΜΜΕ, και ανύπαρκτες εταιρείες, οι οποίες υφαρπάζουν επί πινακίου φακής την δημόσια και ιδιωτική περιουσία μας.
Η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια συνεχή κατάπτωση, γιατί οι πολιτειακοί θεσμοί δεν λειτουργούν για τον σκοπό που δημιουργήθηκαν από την μία κι από την άλλη, εμείς οι ίδιοι απλά κοιτάμε αμέτοχοι και άπραγοι, αφήνοντας το άδικο εις βάρος μας να διαιωνίζεται χαμένοι και αποκαμωμένοι από τον αγώνα της καθημερινή επιβίωσης.
Το δίκαιο λοιπόν που όλοι ψάχνουμε και φωνάζουμε γι αυτό και διασφαλίζεται μέσω των νόμων, δεν υπάρχει! Γιατί οι νόμοι που διαμορφώνουν και καθορίζουν τις συνθήκες της ζωής μας είναι στα χέρια αυτών που τελικά απαξιώνουν το σύνολο των ανθρώπων και νομοθετούν για ίδιον όφελος και για συγκεκριμένους σκοπούς.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι το εξής:
Πώς λοιπόν η δικαιοσύνη μπορεί να ασφαλίζει το δίκαιο, τους πολίτες, την ίδια την πολιτεία και τους θεσμούς της;
Σήμερα,δεν υπάρχει πουθενά πραγματική δικαιοσύνη, δίκαιο, νόμος ή νομοθεσία, ούτε κάποιος νομοθέτης που να στηρίζεται σε έναν απόλυτο, αληθινό και σταθερό αξιακό άξονα, ικανό να προάγει τη δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους. Χωρίς έναν τέτοιο άξονα, κανένας νομοθέτης δεν μπορεί να νομοθετήσει δίκαια, ούτε να ελεγχθεί από το σύνολο των πολιτών με βάση αντικειμενικά και σταθερά κριτήρια.
Συνεπώς όταν μιλάμε για δίκαιο εννοούμε εκείνο το σταθερο σύστημα κανόνων και αρχών που διασφαλίζει την ισότητα και την ελευθερία όλων των ανθρώπων . Μέσω αυτού εξασφαλίζεται η αρμονική συμβίωση , αποτρέποντας την αδικία μέσα στην κοινωνία. Άλλωστε αυτό δεν αναζητούμε όλοι; Αυτή την ισορροπημένη κοινωνική διαβίωση;
Διαπιστώσαμε πως αυτό το απόλυτο αξιακό σύστημα που εγγυάται το δικαιο, προστατεύει τον νόμο και δημιουργεί τα πρωτόκολλα του νομοθέτη έχει παρουσιαστεί και κατατεθεί στην ανθρωπότητα με πλήρη ακρίβεια και ανάλυση από τον πρόεδρο της «Ελλήνων Συνέλευσις», Αρτέμη Σώρρα. Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί…