Γράφει η Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
Kατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών τη Δευτέρα, o κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μαρινάκης προχώρησε σε δηλώσεις όπως «η κοινωνία δείχνει να θέλει αλλαγές», έχοντας επισημάνει ως αλλαγές το ενδεχόμενο άρσης της μονιμότητας στο δημόσιο, την αξιολόγηση, η οποία θα πρέπει να εφαρμόζεται για όλους -οπότε και στο Δημόσιο – την ανάγκη για ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, καθώς και ένα πιο αποτελεσματικό σύστημα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.
“Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο” που λέει και το άσμα… γιατί όσο αφορά την αξιολόγηση και την άρση της μονιμότητας, αναρωτιόμαστε ποιος θα αξιολογεί και με ποια κριτήρια; Δεν είναι λίγο προκλητικό να μιλάμε για κατάργηση της μονιμότητας σαν να υπονοείται ότι η μονιμότητα ευνοεί τη νωθρότητα και ότι οι Έλληνες “βολεύονται” όταν έχουν εξασφαλισμένο μισθό; Σοβαρά τώρα; Η ίδια η Eurostat για το 2024 έδειξε, πως οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες την εβδομάδα στην Ευρώπη (39,8 ώρες). Ποιον κοροϊδεύουμε με το αφήγημα του «τεμπέλη δημόσιου υπαλλήλου»; Αυτό είναι το αφήγημα των μνημονίων, το αφήγημα όσων θέλησαν να ρίξουν τις ευθύνες τους στην κοινωνία, αντί να τις αναλάβουν.
Πολύ ωραία όμως, ας γίνει η «αξιολόγηση με συνέπειες», αλλά πριν φτάσουμε στους δημόσιους υπαλλήλους, μήπως ήρθε η ώρα να αξιολογηθεί η ίδια η πολιτική τάξη για να μας δώσει και το δείγμα; Και μάλιστα, αφού ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λέει ότι αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται για όλους; Δώστε μας το “καλό παράδειγμα” κύριοι και μετά είμαστε σύμφωνοι να αξιολογηθούν όλοι και τα πάντα! Και μια και υπάρχει τέτοια θέληση για κάθαρση, τι καλύτερο από την άρση ασυλίας βουλευτών που εμπλέκονται σε σκανδαλώδεις υποθέσεις; Ο ελληνική κοινωνία έχει δει πολλά και θυμάται ακόμα περισσότερα. Αναρωτιέται εύλογα: Γιατί το Δημόσιο να “καθαριστεί”, όταν η κορυφή του πολιτικού συστήματος παραμένει ανέγγιχτη;
Επίσης, όσον αφορά την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων – ή όπως προτιμούν να τα λένε “μη κρατικά” πολύ ευχαρίστως να γίνει, αφού πρώτα όντως φροντίσει η πολιτεία να ενισχύσει και να αναβαθμίσει τα δημόσια πανεπιστήμια που ασφυκτιούν από την υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση, την κομματικοποίηση και τις πελατειακές σχέσεις!
Και όσο για τη φοροδιαφυγή και τους τρόπους αντιμετώπισης ας ανοίξει πρώτη το δρόμο η κυβέρνηση της οποίας τα χρέη μέχρι πριν τρία χρόνια ανέρχονταν στα 430 εκατ. ευρώ, την ίδια στιγμή που, όταν ένας απλός πολίτης οφείλει για το στεγαστικό του δάνειο, με υποθήκη το ίδιο του το σπίτι, αν βρεθεί σε δυσκολία αποπληρωμής δόσεων, γίνεται θήραμα στις αρπακτικές διαθέσεις των τραπεζών και των επενδυτικών fund. Στα κόμματα, όμως, η λογική και η στρατηγική είναι διαφορετική: προσβλέπουν σε διαγραφές δανείων, είτε φορτώνοντάς τα προς πληρωμή στους πολίτες, μέσω μίας bad bank ρύθμισης ή μεταβιβάζοντάς τα σε ένα επενδυτικό fund.
Θέλουμε αλλαγές; Βεβαίως και θέλουμε, αλλά όχι από εκείνους που αρνούνται να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι. Όχι από εκείνους που θεωρούν ότι η κοινωνία οφείλει να πειθαρχήσει, χωρίς να απαιτούν πειθαρχία από μέσα στους δικούς τους κύκλους! Να κάνετε κάθαρση και αξιολόγηση πρώτα στους εαυτούς σας! Να εμπνεύσετε και εμάς τους υπόλοιπους! Η κοινωνία ζητά δικαιοσύνη, όχι απλώς μεταρρυθμίσεις για την τιμή των όπλων!
Η Πολιτεία που σέβεται τον εαυτό της, σέβεται και τους εργαζομένους της! Τουλάχιστον έτσι όπως την θέλουμε και όπως την εννοεί ο μοναδικός πολιτικός φορέας που έχει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Η Πολιτεία που σέβεται τον εαυτό της δεν παρακολουθεί αμέτοχη τη φθορά των ανθρώπων της.
Η εργασία θα πρέπει να εξασφαλίζεται από το ίδιο το κράτος με τρόπο σταθερό, αξιοπρεπή και ασφαλή, χωρίς απειλές και υπονοούμενα…
Έτσι λοιπόν ακριβώς, όπως οι κυβερνώντες μας απολαμβάνουν την ασφάλεια των υψηλών μισθών και προνομίων τους και βάζουν “πλάτη” για τους εαυτούς τους στα πάντα, υπάρχει ένας πολιτικός φορέας αποτελούμενος από απλούς πολίτες που βάζουν “πλάτη” για όλους τους ανθρώπους με σκοπό να οικοδομηθεί μια κοινωνία, ώστε ο πολίτης να εργάζεται όχι μόνο για να επιβιώσει (αν και ούτε καν αυτό συμβαίνει σήμερα) αλλά και για να ζήσει!
Πώς γίνεται να υπάρχει εθνική ανάπτυξη χωρίς ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Δεν προχωράς μπροστά όταν οι πολίτες σου σέρνονται πίσω…
Η Ελλήνων Συνέλευσις δεσμεύεται: Κανένας πολίτης στο περιθώριο. Εργασία, ασφάλεια, μόρφωση και περίθαλψη για όλους. Όχι ως κενή υπόσχεση, αλλά ως χρέος προς τους ανθρώπους.